Hoger opgeleiden steeds toleranter voor politiek geweld
Uit een Europees onderzoek van doctoraatstudent Gabriël Zohar van het Departement Educatiewetenschappen aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB) blijkt dat het cliché dat politiek extremisme enkel een voedingsbodem vindt bij lageropgeleiden kan doorprikt worden. In rijkere landen en bij hoger opgeleiden is er steeds meer begrip en tolerantie voor ideeën over politiek geweld.
Voor het onderzoek werden twee datasets uit 2018 gebruikt, waarbij 15.347 residenten uit twaalf Europese landen tijdens een survey werden bevraagd in hoeverre ze al dan niet politiek geweld verantwoord vonden. Daarnaast kregen ze nog vragen over hun leeftijd, geslacht, burgerlijke staat en moesten ze op een schaal van 0 tot 10 aangeven of ze zich eerder rechts dan wel links in het politieke spectrum thuisvoelden. De data werden vervolgens gekruist met Europese gegevens over de socio-economische context in de verschillende landen waaruit de respondenten afkomstig waren, zoals het opleidingsniveau en het gezinsinkomen.
Privéleven
Het klopt nog steeds dat er in armere landen een verband is tussen lage opleidingsprofielen en het begrip voor het gebruik van politiek geweld. Dat verband is veel minder aanwezig in rijkere landen, blijkt uit het onderzoek. «Integendeel: daar zien we dat hoger opgeleiden wel degelijk meer begrip aan de dag leggen voor ideeën over politiek geweld en dat die tolerantie zelfs stijgt met het opleidingsniveau», stelt VUB-onderzoeker Zohar vast.
De resultaten tonen dat het gebruik van politiek geweld in armere landen verdedigd wordt binnen de oneerlijke verdeling van kansen op welvaart. «Daar zie je dat taxichauffeurs soms een masterdiploma hebben, maar dat ze dat niet kunnen inzetten bij het vinden van een betere job», legt Zohar uit. In rijkere landen ligt de nadruk om politiek geweld goed te praten meer op de bedreiging van het privéleven en daardoor is het sterker gelinkt aan het inkomen.
«Zowel economische als opleidingsongelijkheid zijn sterke voorspellende factoren voor het vergoelijken van politiek geweld», besluit Zohar. «Een eenzijdige focus op enkel economische groei om die ongelijkheid uit de wereld te helpen is even inefficiënt als enkel en alleen te zorgen voor een betere toegankelijkheid van het onderwijs, zeker als dat niet gepaard gaat met betere kansen op de arbeidsmarkt. Je moet voor beide aspecten aandacht hebben», stelt hij.
In de studie werd niet onderzocht of er ook echt bereidheid is om politiek geweld te gaan gebruiken. Er werd enkel gekeken naar de mate waarin het door sommige lagen van een bevolking goedgekeurd wordt.