VN: «Voedsel- en energiecrisis heeft grotere impact op armoede dan coronapandemie»
De huidige globale crisis, versterkt door de oorlog in Oekraïne, heeft een veel grotere impact op de wereldwijde armoede dan de coronapandemie. Zo waarschuwt het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP) op basis van een nieuw onderzoeksrapport. De effecten van de stijgende voedsel- en energieprijzen zijn vooral voelbaar in ontwikkelingslanden, waar het aantal personen in armoede de afgelopen drie maanden steeg met 71 miljoen.
Het Ontwikkelingsprogramma onderzocht de effecten van de huidige crisis in 159 landen. Vooral in delen van de Balkan en in landen in het gebied rond de Kaspische Zee en Sub-Sahara Afrika zou de situatie alarmerend zijn.
Steun van buitenaf noodzakelijk
De uitdagingen waar deze landen mee te maken hebben, kunnen niet worden opgelost zonder steun van buitenaf, aldus UNDP. «De internationale gemeenschap moet zich inspannen om getroffen landen uit deze vicieuze economische cirkel te halen en ervoor te zorgen dat ze toegang krijgen tot betaalbaar voedsel en energie», zo stelt UNDP-hoofd Achim Steiner.
«De ongekende prijsstijgingen betekenen voor veel mensen wereldwijd dat het voedsel dat zij zich gisteren nog konden veroorloven, vandaag niet meer beschikbaar is», gaat Steiner voort. «De crisis duwt miljoenen mensen in sneltempo in armoede en zelfs in hongersnood, waardoor ook het risico op sociale onrust dagelijks groeit.»
Belastingverlagingen geen oplossing
Verschillende landen hebben al geprobeerd om met belastingverlagingen of energiesubsidies de ergste gevolgen van de crisis af te zwakken, maar volgens de UNDP leiden deze maatregelen op lange termijn enkel tot meer ongelijkheid.
Zo zouden vooral rijke mensen baat hebben bij energiesubsidies. Het Ontwikkelingsprogramma raadt daarom aan om geld over te maken aan zij die dit nodig hebben. «Ons model toont aan dat zelfs zeer bescheiden geldoverdrachten een verregaand stabiliserend effect kunnen hebben voor de armsten en meest kwetsbaren in deze crisis», zo zegt George Gray Molina, die meewerkte aan het onderzoeksrapport.
Om de nodige middelen vrij te maken, moet een moratorium van twee jaar op de officiële staatsschuld worden overwogen voor alle ontwikkelingslanden, ongeacht hun bruto binnenlands product, stelt de UNDP. Op die manier worden de ergste perikelen vermeden, aldus Molina.