Wat als jouw job nu eens gewoon ‘niets doen’ was?

De zomer lijkt alweer een eeuwigheid geleden, en zorgeloos niets doen een verre herinnering, maar voor de Japanner Shoji Morimoto is het een dagelijkse realiteit. Hij is professioneel ‘niets-doener’ en mensen huren hem in als metgezel voor allerlei activiteiten, van samen thee drinken tot samen op de wipwap zitten in het park.

door
Redactie Online
Leestijd 2 min.

Het lijkt een verre droom, maar wel eentje die de 38-jarige Shoji Morimoto uit Tokio heeft waargemaakt. Hij kreeg op zijn vorige job bij een uitgever vaak de opmerking dat hij ‘niets aan het doen was’. Het zette hem tot denken: «Ik begon me af te vragen wat er zou gebeuren als ik mijn vaardigheid om ‘niets te doen’ als service aan zou bieden.» Zo kon hij van zijn favoriete bezigheid zijn job maken.

Samen op de wipwap

Voor een sessie vraagt Morimoto ongeveer 10.000 yen, wat uitkomt op zo’n 70 euro. «Ik verhuur mezelf. Mijn werk is om overal te zijn waar klanten me willen hebben en niets in het bijzonder te doen», verklaart Morimoto tegen persbureau Reuters. ‘Niets in het bijzonder doen’, dat gaat dan onder meer over een dag samen op de wipwap in het park spelen, een klant enthousiast uitzwaaien op het perron, of samen thee drinken.

Zo is bijvoorbeeld de 27-jarige data-analist Aruna Chida klant bij Morimoto. Samen drinken ze thee en eten ze cakejes. Chida wou graag een Indiase Sari dragen in het openbaar, maar voelde zich geremd door haar vriendengroep. «Als ik bij mijn vrienden ben heb ik het gevoel dat ik hen moet entertainen, maar bij Morimoto hoef ik niet constant maar te praten.»

Geen reis naar Cambodja

Morimoto heeft wel een paar regels en bezigheden die hij liever niet doet. Zo verleent hij geen seksuele gunsten, en ook het aanbod om samen een koelkast te verplaatsten sloeg hij af. Toen hij de vraag kreeg om samen met een klant naar Cambodja te trekken, bedankte Morimoto ook vriendelijk.

Morimoto geeft wel toe dat hij tussen de één en de drie klanten per dag heeft, en dat hij met zijn werk een volwaardig inkomen heeft waarmee hij voor zichzelf en zijn gezin – een vrouw en een kind – kan zorgen. «Mensen denken dat mijn ‘niets doen’ waardevol is omdat anderen er iets aan hebben. Maar het is prima om gewoon niet echt iets te doen. Mensen hoeven niet op een bepaalde manier van nut te zijn.»