Chris Pine en Hugh Grant over ‘Dungeons en Dragons’: «Nu ik oud en lelijk ben geworden, amuseer ik me veel meer»

Chris Pine : «Er is een goeie reden waarom dit project me aansprak: de toon. ‘Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves’ heeft een groot hart en een emotionele ernst die me doet denken aan films uit de jaren 1980 zoals ‘Legend’ of ‘Willow’ of ‘The Princess Bride’. Of aan Spielbergs klassiekers ‘Raiders of the Lost Ark’ en ‘E.T.’. Deze film heeft het hart op de tong. Hij vermijdt het cynisme dat je tegenwoordig zo vaak ziet.»

Kenden jullie het rollenspel ‘Dungeons & Dragons’?

Pine : «Zoals de meeste mensen kende ik het maar ik had het nooit gespeeld. Ik ben ook niet zo’n fan van bordspellen. Maar ik heb wel een neef die er dol op is en al heel lang speelt met dezelfde groep vrienden. Toen ik het script kreeg, ben ik eens gaan kijken hoe het eraan toegaat, en ik was onder de indruk van de verbeelding en improvisaties en creativiteit die je nodig hebt. We hebben het dan ook eens gespeeld met alle acteurs samen.»

Hugh Grant : (plagerig) «Het is te zeggen: bijna alle acteurs. Ik was niet uitgenodigd.»

Pine: «Jij zat nog in je huis in het zuiden van Frankrijk.»

Grant: «Er bestaat zoiets als een telefoon, weet je. Je had me kunnen bellen.»

Hugh, jij speelt een oplichter met een radde tong. Is charme een sterker wapen dan humor?

Grant: (met uitgestreken gezicht) «Wapens zijn belangrijk. Ik hou van geweld. Ik doe mensen graag pijn. Kijk, ik weet dat ik een carrière heb gebouwd op charme. Maar ik zie het bijna als een vloek, omdat het niet echt is. Een charmant persoon geeft de indruk je vriend te zijn, maar waarschijnlijk is dat helemaal niet zo. (wijst naar Chris Pine) Hij is bijvoorbeeld eigenlijk een monster.» (lacht)

Je werd beroemd met romantische komedies, maar de laatste jaren lijk je meer geïnteresseerd in allerlei soorten komedies. Was dat een bewuste keuze?

Grant: «Absoluut. Eerlijk gezegd amuseer ik me tegenwoordig veel meer, nu ik te oud en lelijk ben geworden om (wijst weer naar Chris Pine) hem te zijn. (lacht) Ik voel me daar heel goed bij. Ik kan meer mezelf zijn. Ik ben eigenlijk ook begonnen als komische acteur, met typetjes en stemmetjes. Alleen raakte ik plots vast in romantische hoofdrollen, en ik vond nooit dat ik daar op mijn plaats zat. De held spelen is heel lastig. Goed betaald, maar lastig.»

Je speelt tegenwoordig ook vaak de schurk van dienst. Doe je dat graag?

Grant: «Elke acteur doet dat graag. Na 35 jaar heb ik iets belangrijks begrepen over cinema. De camera wordt aangetrokken door de waarheid. Ze legt een innerlijke waarheid bloot die je niet kunt zien of voelen of ruiken. Als iemand dus geen bijzonder aangename persoon is, vat een camera dat.» (grijnst)

Heb je het gehad met romantische komedies?

Grant: «De grote vraag is of het hele idee van eeuwige liefde waarachtig is of een dikke vette leugen. En ik heb het gevoel dat het eerder het tweede is. Ook al heb ik er mijn carrière en fortuin mee gemaakt. Hoeveel relaties ken je die echt gelukkig en duurzaam zijn? Niet veel. Ik zou het interessant vinden om sequels te maken van al die succesvolle romantische komedies. Waarschijnlijk zouden ze allemaal beginnen met een echtscheidingsadvocaat.»

De kernboodschap van ‘Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves’ gaat over het belang van mislukken. Hoe pas je dat toe op jezelf?

Pine: «Het gaat om de kleine momenten, waar ik meer sympathie had kunnen tonen of aangenamer zijn of attenter of minder zelfzuchtig. Al die kleine ervaringen vormen uiteindelijk je persoonlijkheid. Het gebeurt maar zelden dat je iets enorms meemaakt waar je jezelf moet bewijzen. Ik heb nog nooit iemand uit een brandend gebouw moeten redden. Het zijn de kleine dingen die tellen.»

‘Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves’ speelt momenteel in de zalen.

Recensie ‘Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves’ **

Spektakel, fantasie, humor en een groot hart. Dat zijn de elementen waarmee het duo John Francis Daley & Jonathan Goldstein (‘Game Night’) hun blockbuster ‘Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves’ willen optrekken. Op drie van de vier punten doen ze ook wat ze beloofd hadden. Het universum waarin het groepje helden op missie gaat, loopt vol wonderlijke wezens, er wordt gretig geknokt en getoverd, en de film windt geen doekjes om zijn meer emotionele kantjes. Dat het tempo soms hort en stoot neem je erbij. Problematischer is het feit dat de regisseurs, die zelf mee het scenario schreven, er nauwelijks in slagen om een deftig opgebouwde — laat staan verrassende — grap te verzinnen. Er is een geestig gesprek op een begraafplaats, Hugh Grant is een overtuigende slijmbal, het afscheid van de heldhaftige magiër doet je gniffelen, en dat is het zowat. ‘D&D:HAT’ wil dolgraag de concurrentie aangaan met ‘Guardians of the Galaxy’ en ‘Thor’, maar hij mist daarvoor te veel zwier en de scherpte.