‘Four Daughters’: een docu met suspense

Hoe heb je het verhaal van Olfa en haar dochters ontdekt?

Kaouther Ben Hania: «Via het nieuws. Wat Olfa vertelde, was op zich helaas niet uitzonderlijk, maar het sprak me meteen aan. Om te beginnen het feit dat het om een gezin met uitsluitend vrouwen ging, een moeder met vier dochters, terwijl het doorgaans jonge mannen waren die meegesleurd werden in de waanzin. Bovendien was Olfa een van de weinige ouders die erover wilde praten. De meeste anderen hielden zich uit schaamte verborgen. En als ze iets zeiden, was het om zich te verontschuldigen. Olfa niet. Zij stak een beschuldigende vinger uit naar de overheid en de politie.»

Je hebt nog niet gezegd wat er precies met de twee oudste dochters is gebeurd. Heb je liever dat de mensen niet op de hoogte zijn voor ze gaan kijken?

«Eigenlijk wel. De waarheid is een twist in de film, een verrassende wending. Het is het zichtbare stuk van de ijsberg, het aspect dat in de media is gekomen. Laten we zeggen dat ‘Four Daughters’ een tragedie aanraakt, en dat ik via deze film wil nagaan hoe het zover is kunnen komen. Ik denk effectief dat kijkers die niet weten wat er met die jonge vrouwen is gebeurd meer hebben aan de film. Dit is weliswaar een documentaire, maar het is een documentaire met suspense. Je vraagt je af hoe de vork aan de steel zit.»

Om de verdwenen dochters te spelen, schakel je acteurs in. Heb je Olfa en de jongste zussen om hun mening gevraagd bij de casting?

«Nee, ik wou in de eerste plaats de beste actrices voor de film. Ik wou vermijden dat Olfa en de meisjes om foute redenen de voorkeur zouden geven aan bepaalde actrices. Die keuze was voor mij.»

Alle mannelijke personages worden gespeeld door dezelfde acteur, en je toont dat die man op een bepaald moment weigert om verder te doen omdat hij vond dat je te ver ging met de dochters. Was je verrast toen dat gebeurde?

«Op het moment wel, maar achteraf bekeken niet. Hij kende die meisjes niet en ze waren vreselijke dingen aan het vertellen. Zijn reactie was dus zinvol en correct. Hij wou ze beschermen. Ik moet zeggen dat ik toen plots zelf begon te twijfelen of hij geen gelijk had. Misschien ging ik wel te ver. Maar die meisjes hadden zijn bescherming absoluut niet nodig. Zij hebben hem trouwens zelf gerustgesteld en overtuigd. ‘Doe maar alsof we actrices zijn en dat we deze dialogen vanbuiten hebben geleerd’, zeiden ze tegen hem.» (lacht)

Voordat je aan de opnames begon, heb je aan al je medewerkers gevraagd om alles op te schrijven waar ze een hekel aan hebben op een filmset. Waarom vond je dat nodig?

«Omdat onderling vertrouwen van het grootste belang was bij deze film. Ik weet uit ervaring dat filmsets soms een echte hel zijn. Er lopen soms gigantische ego’s rond, er kunnen enorme spanningen zijn. Mensen die huilen, of breken, of schreeuwen. Soms is het er echt niet aangenaam en voel je je er niet op je gemak. Dus wou ik een charter opstellen, een onderling contract opstellen om een set te creëren die zo veilig en liefdevol mogelijk was voor iedereen. En zeker voor Olfa en haar dochters, want het gaat tenslotte over hun leven.»

Zaten er opmerkingen bij die je niet had verwacht?

«Nee, maar toch was het goed. Zelf hou ik er bijvoorbeeld niet van als mensen de hele tijd lopen te klagen. Is de koffie koud? Warm die dan op en stop met zagen! (lacht) Iemand anders schreef dat een technicus die een probleem heeft dat niet aan iedereen moet vertellen, maar zelf een oplossing zoeken en naar de persoon stappen die kan helpen. Het zijn kleine dingen maar ze kunnen veel spanningen voorkomen. Je voelde het verschil op de set. Ik denk dat ik het voortaan altijd zo doe.»

‘Four Daughters’ speelt vanaf vandaag in de zalen.

Alles wat je wilt weten vind je op metrotime.be