Metro fileert Cannes 2023: van schoonste toiletten tot strafste jongere
De 76ste editie van het filmfestival van Cannes werd er eentje om in te lijsten. Toegegeven, het programma is te ruim om alles te zien, maar wij stapten alvast zelden teleurgesteld de zaal buiten. Het officiële palmares, met ‘Anatomy of a Fall’ als Gouden Palm, vind je in het kaderstuk. Dit zijn dan weer onze eigen onderscheidingen.
Properste toiletten: ‘Perfect Days’
In de nieuwe film van Wim Wenders maken we kennis met een man die zijn dagen herleid heeft tot een sobere routine en daar oprecht gelukkig mee is. Zijn job: de openbare toiletten van Tokio schoonmaken. Dat klinkt smerig, maar de WC’s zijn architecturale pareltjes en bovendien valt er sowieso niet veel te poetsen want de bezoekers plassen netjes in de pot. Een zalige en ontroerende film waar je compleet zen van wordt, en die je ook iets bijbrengt over burgerschap. En die hoofdrolspeler Koji Yakusho de prijs voor beste acteur opleverde.
Meest gevoelloze billen: ‘Killers of the Flower Moon’
«Het maakt me triest om te beseffen hoe weinig verhalen ik nog zal kunnen vertellen», zei Martin Scorsese op de persconferentie voor zijn ‘Killers of the Flower Moon’. Dan moet je je toch afvragen waarom hij zulke lange films blijft maken. Op zich hoef je niet te klagen, want dit waargebeurde drama over de vreselijke manier waarop de indianen van de Osage-stam begin vorige eeuw van hun olierijkdom werden beroofd, blijft drie en een half uur lang boeien, en Robert De Niro schittert in elk van zijn scènes. Maar je achterwerk wordt er niet vrolijker van.
Meest verontrustende blik op Amerika: ‘The Sweet East’
Eén van de meest verrassende films vonden we in de sectie Quinzaine des Cinéastes. ‘The Sweet East’ is een geflipte road movie over een adolescente die door Amerika zwerft en allerlei eigenaardige figuren ontmoet, van enthousiaste punks over muzikale jihadi’s tot belezen neonazi’s. En haar tocht begint wanneer een rare kwiet een bar binnenvalt, met geweren zwaait en de uitbater vraagt of die kinderen verkracht in de kelder. Drie keer raden: dat fait divers heeft regisseur Sean Price Williams uit de krant geplukt.
Sympathiekste psychose: ‘Le Ravissement’
Het is niet omdat mensen foute of zelfs krankzinnige dingen doen dat je hen niet kunt begrijpen. Dat geldt zeker ook voor Lydia, het hoofdpersonage in het meeslepende drama ‘Le Ravissement’ (in Cannes te zien in de sectie Semaine de la Critique). Ze is een getalenteerde vroedvrouw, ze is een goeie vriendin, maar ze is ook extreem aanhankelijk. En daarmee werkt ze zichzelf op de duur zwaar in de problemen. Gebaseerd op feiten, geraffineerd verteld, en gedragen door een fantastische Hafsia Herzi.
Meest romantische scène: ‘La Passion de Dodin Bouffant’
‘La Passion de Dodin Bouffant’, bekroond voor beste regie, is een verhaal over liefde voor eten maar ook over eten als liefdesverklaring. En dat zie je nergens beter dan in een scène waar een befaamde Franse chef (rol van Benoît Magimel) zijn zieke geliefde (Juliette Binoche) trakteert op een wonderlijke maaltijd. Je krijgt er oprecht een warm hart van, en gigantisch veel honger.
Strafste jongere: ‘Anatomy of a Fall’
Juryvoorzitter Ruben Östlund en zijn collega’s besloten de hoofdprijs finaal te schenken aan ‘Anatomy of a Fall’ van de Franse cineaste Justine Triet. Daar valt iets voor te zeggen, want het verhaal over een vrouw die terechtstaat voor de moord op haar man is sterk opgebouwd. Bovendien maakt Triet er een vernieuwend rechtbankdrama van door de focus steeds meer te verschuiven naar het zoontje, dat tijdens het proces verschrikkelijke dingen te horen krijgt. Dat heeft een diep effect op hem, en de jonge Milo Machado Garner speelt de zware rol met verbluffend gemak. Indrukwekkend.
Meest effectieve maagstomp: ‘The Zone of Interest’
Hoe knap ‘Anatomy of a Fall’ echter ook is, naar ons gevoel had een andere film de Gouden Palm nog meer verdiend. ‘The Zone of Interest’ steekt zijn nek namelijk een stuk verder uit en daagt het publiek uit om zich te verplaatsen in een Duits gezin tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een gezin dat vlak naast Auschwitz woont en waarvan de vader het concentratiekamp leidt, nota bene. Regisseur Jonathan Glazer (‘Under the Skin’) houdt de gruwel buiten beeld maar de geluidsband vertelt alles wat je niet ziet. En daar ben je niet goed van.
Palmares Cannes 2023
Beste regie: Tran Anh Hung voor ‘La Passion de Dodin Bouffant’
Beste actrice: Merve Dizdar voor ‘About Dry Grasses’ van Nuri Birge Ceylan
Beste acteur: Koji Yakusho voor ‘Perfect Days’ van Wim Wenders
Prix du Jury: ‘Fallen Leaves’ van Aki Kaurismäki
Grand Prix du Jury: ‘The Zone of Interest’ van Jonathan Glazer