Metro sprak met regisseur Molly Manning Walker over ‘How to Have Sex’: «Ik ben zelf aangerand toen ik 16 was» (video)
Drie jaar geleden maakte je al een kortfilm over dit onderwerp, ‘Good Thanks, You?’. Is ‘How to Have Sex’ een verlengstuk daarvan?
Mogen we stellen dat het in wezen over toestemming gaat. Het verschil tussen ja en nee?
«Dat is inderdaad essentieel. Dat idee van toestemming is heel zwart-wit geworden. Het is ja of nee. Terwijl het voor mij eerder een kwestie van empathie is, dat je aanvoelt en begrijpt of iemand zich op het gemak voelt en zich amuseert. Als je dat niet kunt zien, zit je met een probleem. Ik hoop dat de mannen die deze film zien zichzelf kunnen herkennen en begrijpen dat het niet oké is. Al hoop ik ook dat ze zich niet veroordeeld voelen, want dat was ook niet mijn bedoeling.»
Je steekt vooral ook geen beschuldigende vinger uit naar de meisjes zelf.
«Ik vond het extreem belangrijk dat de meisjes in de film zich kleden zoals ze willen en zo zat worden als ze willen. Weet je, als voorbereiding hebben we op verschillende plaatsen in Groot-Brittannië workshops georganiseerd waarbij we telkens een groep van 10 meisjes en een groep van 10 jongens vragen stelden over hun mening over thema’s als toestemming en aanranding. En er waren meerdere 16-jarige meisjes bij die met veel overtuiging zeiden dat meisjes zich behoorlijk moesten kleden en niet dronken mogen worden of dat ze anders natuurlijk aangerand zouden worden. En de jongens waren vaak macho-praat aan het verkondigen. We wisten niet wat we hoorden. Zo ouderwets en problematisch.»
Tara en haar vriendinnen hebben net eindexamens achter de rug. Waarom wou je dat idee in de film?
«Het is een moment in je leven waar je probeert uit te vissen waar je naartoe wilt. Het is echt een kruispunt. Je vraagt je af of je vrienden bij je zullen blijven. Misschien zullen jullie elk je eigen weg kiezen. Aan het begin van de film zijn Tara, Skye en Em boezemvriendinnen. Maar aan het einde weet je dat helemaal niet meer zo zeker. Zullen ze een jaar later nog steeds dikke vrienden zijn? Waarschijnlijk niet.»
Hoe was het om die chaotische scènes aan het zwembad te draaien, met al die figuranten?
«We hebben die scènes helemaal aan het begin moeten draaien om te kunnen profiteren van de vakantiegangers die er nog waren. Daarna zou iedereen vertrekken. De tweede dag had ik dus meteen een scène met 300 figuranten, de derde dag 400 figuranten en de vijfde dag 500 figuranten. Van een vuurdoop gesproken. (lacht) Maar het ging heel vlot. Als je in Groot-Brittannië draait, zitten alle figuranten tussendoor op hun gsm te tokkelen en klagen ze over het eten en de werkuren. Hier was iedereen enthousiast. Ze wilden niet stoppen.»
Vergis ik me trouwens, of heeft dat zwembad de vorm van een penis?
(lacht) «We hadden dat hotel al uitgekozen, en toen we op het dak stonden om de omgeving te verkennen, kregen we opeens door hoe dat zwembad eruitzag. We hebben het vlakaf gevraagd aan de eigenaars, en de vrouw zuchtte ‘Mijn man…’ (lacht) Halverwege de opnames kwam de line producer me vertellen dat er nog wat budget over was. Of ik nog iets wou dat niet op de planning stond. En ik zei meteen ‘Een drone shot van het zwembad!’.» (lacht)
‘How to Have Sex’ speelt momenteel in de zalen.
Review ‘How to Have Sex’: 4/5
Tara — je mag ook Taz zeggen — is 16 en heeft net haar belangrijke GCSE-examens achter de rug. Het resultaat kent ze nog niet, maar intussen gaat ze samen met haar vriendinnen Skye en Em op reis naar Griekenland. Het doel: fuiven, zuipen en wie weet een lief versieren. Met dat laatste heeft Tara, die nog maagd is, het moeilijk, maar soit. Ze sluiten al snel vriendschap met Badger, Paddy en enkele andere Britten die in de buurt logeren. En dan gaat het mis. ‘How to Have Sex’ ziet er kleurrijk uit en iedereen schreeuwt dat ze plezier willen hebben, maar je voelt van bij het begin een soort ongemak, alsof de personages zichzelf proberen te overtuigen dat alles oké is. Met als gevolg dat ze het niet willen toegeven wanneer het echt uit de hand loopt. Regisseur Molly Manning Walker dompelt je compleet onder in die artificiële wereld vol onzekere karakters en zorgt ervoor dat je met iedereen meeleeft. Zowel het gebroken hoofdpersonage als de personen die haar misbruiken. Knap debuut. (rn)
Alles wat je echt wilt weten vind je op Metrotime.be