MOVIES. Metro sprak met de regisseur van ‘Evil Dead Rise’: «Deze film is een vreselijke schreeuw recht in je gezicht»

Je eerste langspeelfilm, ‘The Hole in the Ground’, was net als je kortfilms ingehouden en suggestief. ‘Evil Dead Rise’ is je eerste extreem gore horrorfilm. Waar geniet je het meest van?

Lee Cronin: «Ik heb geen voorkeur. Ik heb altijd de ambitie gehad om alle mogelijkheden van het genre uit te proberen. Ik noem ‘The Hole in the Ground’ akelig gefluister in je nek. ‘Evil Dead Rise’ is dan een vreselijke schreeuw recht in je gezicht. (lacht) Ik ben een grote fan van horror omdat je er zoveel richtingen mee uit kunt. Een ander verschil is natuurlijk dat je bijna gedwongen wordt om vooral op suggestie te spelen als je maar een klein budget hebt. Hier had ik voor het eerst de middelen om er een kinetisch, energiek en brutaal spektakel van te maken.»

Je stopt er ook enkele knipoogjes naar vorige ‘Evil Dead’-films in, zoals de vliegende oogbal, de demonen die «dead by dawn!» scanderen en uiteraard de kettingzaag. Is dat puur voor de fun?

«Ik ben begonnen bij mijn eigen ideeën, maar ik had die knipoogjes wel altijd in het achterhoofd. Ik heb wel geprobeerd om er telkens mijn eigen draai aan te geven. Eén van de plezierige kanten van horror is dat je hommage kunt brengen aan het verleden, omdat de fans daar echt van houden. Ik had heel graag een manier gevonden om de Oldsmobile, de beige auto die in alle ‘Evil Dead’-films zat, terug te brengen, maar dat is me niet gelukt. Het moet ook steek houden in het verhaal dat je wilt vertellen, en het gezin uit deze film zou nooit met zo’n wagen rondrijden. Dus heb ik het automodel gekozen dat er het dichtste bij lag.»

Je eerste langspeelfilm, ‘The Hole in the Ground’, ging over een moeder die haar zoontje ziet veranderen in een monster. In deze film zijn het de kinderen die hun moeder niet meer herkennen. Zie je beide films als een soort spiegelbeeld van elkaar?

(lacht) «Ik had er zelf nooit aan gedacht, maar je bent niet de eerste die de link legt. Ik veronderstel dat ik instinctief aangetrokken word door verhalen over families. En ik kan me niets angstaanjagender voorstellen dan dat iemand die je heel goed kent en graag ziet plots compleet verandert. Dat kun je ook toepassen op een romantische relatie. Je wordt verliefd, je bent zes maanden samen, je hebt voor het eerst een stevige ruzie, en je ziet een blik in de ogen van de ander die je nooit eerder had opgemerkt. Dat is ook om bang van te worden. Ik ben ervan overtuigd dat het idee zal blijven opduiken in mijn films, iets vertrouwds dat pervers en gruwelijk wordt.»

Eén van de personages in ‘Evil Dead Rise’ is ongewenst zwanger en overweegt abortus. Begeef je je daarmee niet op heel glad ijs? Zeker in de VS is dat debat zo gepolariseerd dat je in een kamp gedwongen zal worden, hoe je die vraag ook oplost in de film.

«Ongetwijfeld, daar moest ik zo respectvol en gevoelig mogelijk mee omspringen. Iedereen heeft recht op zijn of haar mening. Uiteindelijk wou ik in de eerste plaats een interessant personage creëren dat uiteindelijk een keuze zal moeten maken. Ik laat die keuze ook open, ook al zegt ze op een bepaald moment wel wat ze wil doen. Het is een moment waarop ze zichzelf ontdekt. Kijk, ‘Evil Dead Rise’ is vooral bedoeld om te entertainen, maar als mensen dit verhaal willen aangrijpen als een gelegenheid om over het onderwerp na te denken, dan is dat prima voor mij. Ongewenste zwangerschap is tenslotte een reële kwestie waar vrouwen over de hele wereld mee te maken krijgen.»

‘Evil Dead Rise’ speelt momenteel in de zalen.