Pommelien Thijs over debuutplaat ‘Per Ongeluk’: «Ik giet mijn mening er met een schone paplepel in»
Dag Pommelien, proficiat met je eerste plaat! Hoe voelt dat?
Pommelien Thijs (foto): «Goed! De plaat komt over enkele dagen uit en dat gaat belachelijk spannend zijn, maar ik kijk er enorm naar uit. Het is namelijk de eerste keer dat ik een uur kon vullen met mijn eigen repertoire, wat heel speciaal voelt. Bij een plaat kan je bovendien meer werken rond het visuele aspect en kan je een live-set in elkaar steken. Tof om dat nu allemaal te zien samenkomen.»
Vind je alle elementen van een plaat maken leuk?
«Muziek blijft altijd de belangrijkste factor, al vind ik het schrijven met momenten een stresserend proces. Sommige teksten komen super vlot, terwijl ik op andere teksten echt zit te kauwen tot ik er blij mee ben. Maar ik zou liegen als ik zeg dat ik het niet fijn vind om alle elementen aan te pakken.»
«Toen de gesprekken begonnen over deze plaat, een lange tijd terug, vroeg ik me wel af ‘Hoe ga ik dit doen?’, maar ik heb de tijd genomen waardoor ik nu volledig achter het album sta: de plaat klinkt zoals ik wil. Het gepieker en de twijfels zijn gepasseerd. Pas op, spreek me na de release nog eens en misschien zit ik dan wél te bibberen in mijn botten (lacht).»
Je gaf je plaat de titel ‘Per Ongeluk’. Verklaar je nader.
«Ik denk dat ik het een fijne manier vind om na te denken over het pad dat ik de laatste jaren heb afgelegd en hoe ik mijn weg zoek in dit medialandschap: alles was een beetje per ongeluk. Daarmee zeg ik niet dat ik overal per toeval ‘oepsie’ ben in gesukkeld en niet heb nagedacht over de zaken die ik wil. Maar ik vind het een aangename gedachte te weten dat ik mijn keuzes altijd heb kunnen maken door een buikgevoel. Ik hoop dat dat met deze plaat ook een beetje duidelijk is; dat mensen voelen dat ik niet krampachtig een plaat heb willen maken, maar dat ik mijn muziek doorheen de jaren heb gecreëerd en die nummers nu samenbundel op ‘Per Ongeluk’. Ik ben blij dat ik mezelf die druk niet heb opgelegd.»
Het viel mij tijdens het beluisteren van ‘Per Ongeluk’ op dat je het hardere gitaarwerk niet uit de weg gaat. Waarom koos je ervoor om poprock te maken?
«Na de release van mijn eerste single, ‘Nu wij niet meer praten’, had ik moeite met een genre te vinden dat juist aanvoelde voor mij. Ik heb toen zoveel songs geschreven: de ene helft was disco, de andere helft was echt puur radiopop. Maar niets voelde helemaal 100% mij. Tot ik me realiseerde dat ik al heel mijn leven naar bands luister zoals Paramore, Panic! at the Disco, Fall Out Boy… Ik snap niet waarom het zo lang heeft geduurd eer ik doorhad dat dat misschien wel mijn genre was. Vervolgens heb ik daar echt mijn eigen sound in kunnen vinden en ben ik tot het besef gekomen dat het enorm leuk gaat zijn om dit live te brengen. De muzikanten met wie ik optreed hebben het album echt tien keer ‘dikker’ gemaakt: ze hebben mijn nummers zo lang mogelijk gemaakt en spelen die versies live helemaal kapot.»
In het persbericht over ‘Per Ongeluk’ zei je dat het een eerlijke plaat is geworden en bij het eerste nummer al, ‘Entertainment’, steek je je frustraties niet onder stoelen of banken. Waarover ben jij gefrustreerd?
«Aan de ene kant bestaat ‘Entertainment’ uit kwaadheid en frustraties, maar aan de andere kant ook uit zelfspot. Dat vind ik een belangrijke nuance op de plaat.»
«In ‘Entertainment’ heb ik het over de oneindige stroom aan prikkels en over de media die wij consumeren: alles moet korter, je moet willen opvallen, luid roepen om gehoord te worden of een duidelijk standpunt innemen… Onze aandachtsspanne is zo klein geworden. Maar ik betrap me erop dat ook ik op mijn apps een tijdslimiet moet zetten, want anders word ik er ook helemaal door opgeslokt en doe ik dus datgene waar ik kritiek op heb.»
In ‘Zilver’ zit ook een heel duidelijke mening over het klimaat en mensenrechten. Waarom wou je die thema’s aankaarten?
«Ik ben niet iemand die zegt ‘Nu ga ik eens een nummer over dit onderwerp schrijven’. Ik heb altijd schriftjes bij waarin ik iets kan schrijven over hetgeen wat me bezighoudt op dat moment. Toen Roe vs. Wade [de Amerikaanse wet die het recht op abortus verzekert, nvdr.] werd teruggedraaid, was dat voor mij een beetje de druppel. Ik ben dan in mijn schriftjes op zoek gegaan naar teksten die ik eerder had geschreven en die hetzelfde gevoel opriepen bij mij. Zo kwam ik uit bij lyrics over het klimaat en vrouwenrechten. De volgende dag stond ik al in de studio.»
Mensen zitten snel op hun paard als het over het klimaat gaat. Heb je dat ook gemerkt toen je ‘Zilver’ uitbracht?
«Eigenlijk valt dat heel goed mee. Maar dat komt omdat ik mijn mening er met een hele schone paplepel ingiet: diegenen die de boodschap niet willen horen, zijn nog steeds erg blij met het refrein en zingen gewoon mee met ( zingt het refrein ) ‘zilver, zilver’. Uiteindelijk krijgen ze de boodschap wel een beetje mee. Het is mijn manier om mijn mening te delen en ergens voor te staan. Ik ben namelijk niet confrontatiegericht genoeg om de discussie aan te gaan, in een song gaat dat veel makkelijker: ‘Het is mijn show en je gaat nu ‘Zilver’ horen, of je nu akkoord gaat met de agenda die erachter zit of niet.’ En dan brult heel het publiek mee. Ik ga daar wel goed op ( lacht ).»
Ik las dat je niet op de barricades wil staan, maar dit is toch ook een vorm van ‘op de barricades staan’?
«Ja, absoluut. Er is niks mis met op de barricades staan of aangeven waarvoor je staat. Maar ik ben zelf nog zoekende hoe ik als publiek figuur daar een rol in kan nemen. En dat doe ik graag op mijn gemak en in de eerste plaats met muziek, dat voelt voor mij het meest natuurlijk.»
‘Per Ongeluk’ gaat ook over de liefde. Voor mij als queer persoon was de release van de clip van ‘Ongewoon’ heel fijn. Waarom besloot je dat dit hét moment was om in die clip te tonen dat je ook verliefd kan worden op meisjes?
«Het was geen bewuste keuze. Ik schrijf over de dingen die me op dat moment wakker houden en dit was iets wat me absoluut wakker hield. Ik wou eerlijk zijn in mijn muziek en tonen wat er omging in mijn hoofd. Voor mij was het niet zo’n big deal. Natuurlijk, in de media is dat veel groter geworden, en dat was wél pittig. Dat had ik een beetje onderschat, ik was er verkeerdelijk van uitgegaan dat die coming-out gewoon zou passeren.»
Heb je reacties gekregen van je fans die je nu beschouwen als een rolmodel?
«Ik heb al superleuke reacties gehad! Zo ontmoette ik twee vrouwen na een show die mega enthousiast waren en vertelden dat ze elkaar hadden uitgevraagd op ‘Ongewoon’. Dat is zo leuk!»
«In eerste instantie was het verhaal van ‘Ongewoon’ heel klein: we namen het nummer op in de studio en vervolgens de clip met Flo [Windey, nvdr.]. Maar eens de song en de clip het grote publiek bereikte, werd dat natuurlijk een breder verhaal. Dat is heel intens, maar ook heel mooi. Al voel ik me niet bevoegd om de woordvoerder te zijn van zo’n grote groep.
Ik denk dat het vooral ook draait om de representatie. Dat mensen kunnen zien dat ze niet alleen zijn.
«Ik vind het een mooie gedachte dat ik dat voor hen kan betekenen, het is tenslotte ook een deel van wie ik ben. Maar ik wil dat voldoende kunnen nuanceren en het de context kunnen geven dat het verdient.»
Op de plaat staat ook een samenwerking met je zus Kaat.
«Ja, het is het allerlaatste nummer op het album en voor mij voelt dat aan als thuiskomen. Vanaf het moment dat Kaat me heeft leren zingen, hebben we altijd samen gezongen. Dat is echt iets van ons twee. ‘Kleine Tornado’ ging in eerste instantie over Kaat, maar al snel voelde het aan als een conversatie tussen mij en haar. Ze zag het onmiddellijk zitten om het nummer op te nemen, ook al had ze lange tijd niet meer gezongen.»
Dan is de cirkel rond: zij heeft jou leren zingen en jij hebt haar er opnieuw tot aangezet. Naast zangeres en actrice ben je binnenkort ook coach in ‘The Voice Kids’. Wat wil je nog doen?
«Ik vind de combinatie van acteren en zingen erg belangrijk, dus ik wil dat ook blijven doen, ook al is dat rampzalig voor mijn agenda. En ik zou ooit graag eens op Pukkelpop of Rock Werchter spelen. Dat zou een leuk toekomstding kunnen zijn.»
Chokri en Herman: jullie weten wie jullie moeten bellen.
‘Per Ongeluk’ verschijnt op vrijdag 23 juni bij Sony Music Belgium. Vanaf februari 2024 toert Pommelien Thijs door Vlaanderen en Nederland.