SOUNDCHECK. Black Box Revelation dropt nieuwe plaat: «Bij ons tweede album dachten we: ‘Yes, we zijn geen eendagsvlieg’»

Dag heren! Om met de deur in huis te vallen: ‘Poetic Rivals’, vanwaar die titel?

Jan Paternoster (foto links): «We spelen graag met contrasten. De titel combineert het zachte van het poëtische en het geestelijk ongrijpbare met de kracht die in het woord ‘rivaliteit’ vervat zit. Dat duellerende ligt in lijn met onze energie tijdens het live spelen.»

Voor de opnames trokken jullie naar de studio van de Engelse producer Andy Savours, die onder meer met Arctic Monkeys, The Killers en my bloody valentine heeft samengewerkt. Hoe was dat?

Jan: «Beeld je vooral geen luxueuze plek in. In zijn studio stond geen tafel om te eten, enkel twee barkrukken naast een microgolf. Het regende binnen in de gang en de control room rook alsof de deur vijf jaar dicht was geweest.»

Dries Van Dijck (rechts): «Het was echt rock-'n-roll, dat inspireerde ook wel.»

Jan: «De focus lag op muziek spelen, kort en krachtig. We wilden de sound van Black Box Revelation zo puur mogelijk vangen in een album.»

Het was naar eigen zeggen de bedoeling om jullie zelf te herdefiniëren voor deze plaat. Wat mag ik daaronder verstaan?

Dries: «In de zeeën van tijd tijdens de coronalockdowns hebben we onszelf de volledige vrijheid kunnen geven om van alles uit te proberen. We moesten het ook noodgedwongen anders aanpakken: normaal jammen we tot we er een nummer uit kunnen puren, maar door corona werkten we aanvankelijk elk apart van thuis uit aan de plaat, wat vrij onnatuurlijk aanvoelde. Al snel kropen we weer bij elkaar, want we hebben dat fysieke nodig. Maar we bleven experimenteren: alles kon, alles mocht. We hebben onszelf geen restricties opgelegd. Daarna heeft Andy ons de raad gegeven om onze demo’s uit te puren; less is more en zo.»

Jan: «We zouden een extended version van dit album kunnen uitbrengen met allemaal demo’s van dezelfde songs in andere versies. Van zodra we de studio indoken, hebben we er bewust voor gekozen om terug naar de essentie te gaan, naar de instrumenten die we het beste kennen, en daar alles uit te halen. Daarbij is een externe producer zoals Andy handig, want die kan je stimuleren om next level te gaan – zoals een personal trainer je tot het uiterste kan drijven tijdens het fitnessen. Dan zou je bijvoorbeeld wél drie minuten kunnen planken, terwijl je het thuis op je eentje maar twee minuten volhoudt.»

Er is nu 15 jaar verstreken sinds jullie debuutalbum ‘Set Your Head On Fire’. Hadden jullie ooit gedacht dat Black Box Revelation deze status van toonaangevende rockband in Vlaanderen zou bereiken?

Jan: «De veteranenstatus, bedoel je? Een platinum membership? (lacht) Daar denk je niet aan op het moment dat je je eerste plaat uitbrengt. Toen dachten we over weinig na, alles kwam op ons af. Pas nadien beseften we wat we eigenlijk verwezenlijkt hadden. We waren heel blij op het moment dat ons tweede album verscheen. ‘Yes, we zijn meer dan een eendagsvlieg’, dachten we.» (grinnikt)

De bewijsdrang is weggeëbd?

Jan: «’t Is nu inderdaad niet meer van moeten, maar we willen onszelf wel nog steeds bewijzen. In de eerste plaats voor mezelf, om mezelf te overstijgen tegenover wat ik in het verleden heb gedaan.»

In België hebben jullie alvast niets meer te bewijzen, het buitenland is een ander verhaal. Afgelopen zomer tourden jullie langs de Amerikaanse westkust. Hoe was dat?

Dries: «Die tournee was in een heel diep dal begonnen: we logeerden in een smoezelig hotelletje in Portland met een rating van 5,2 op booking.com. Op de parking stonden prostituees en autoruiten waren ingeslagen. Op de hoek stond een uitgebrande auto en het liep er vol met dealers.»

Best wel rock-'n-roll, niet?

Dries: «Zeker! Nadien ging het wel in stijgende lijn. Uiteindelijk is de tour geëindigd in een paar royale suites in Las Vegas.»

Wisten jullie dat Black Box Revelation zo populair was aan de andere kant van de oceaan?

Jan: «We hebben daar tien jaar geleden gigantisch veel getourd. Da’s misschien een van de redenen waarom we de States nadien even links hebben laten liggen. Maar we wisten dus wel dat er ginds een grote honger is naar en liefde voor het soort livemuziek dat wij spelen. Denk maar aan The Black Keys. Wist je trouwens dat hun eerste hit voor een groot publiek pas op hun zesde album stond? ‘Tighten Up’, op ‘Brothers’.»

The Black Keys staan op vrijdag 30 juni trouwens op de Main Stage van Rock Werchter, dezelfde plek waar jullie een drietal uur eerder optreden. Jullie hoeveelste passage op Rock Werchter is dat intussen al?

Jan: «De vijfde, dacht ik?»

Voelt het nog altijd even speciaal als de eerste keer?

Jan: «Zeker, want pas nu besef ik ten volle hoeveel werk er nodig is om op de affiche te mogen staan. Je wordt ook niet zomaar geboekt voor de Main Stage. Er gaan bloed, zweet en tranen aan vooraf. Dat concert wordt samen met de twee AB-concerten de aftrap van een mooie albumcampagne. In het najaar gaan we dan op tournee.»

Mooie vooruitzichten dus. Dank voor dit gesprek!

‘Poetic Rivals’ is nu uit bij Universal Music. Black Box Revelation stelt z’n nieuwe plaat op 18 & 20 april voor in de Ancienne Belgique in Brussel. Beide concerten zijn reeds uitverkocht.