MOVIES. De eerste Nederlandse stop-motionfilm ‘Knor’ is een pareltje: «Dit is een verhaal over vertrouwen»

Een tafereel vol poppetjes en voorwerpen dat je telkens een klein beetje beweegt en fotografeert. Doe dat 24 keer en je hebt een seconde film. Dat is het principe van de stop-motiontechniek. En als je dat goed doet, krijg je een pareltje zoals ‘Knor’, vorige week nog de openingsfilm van het festival ANIMA. Een waar avontuur, voor en achter de camera, vertelt de Nederlandse regisseur Mascha Halberstad.

door
Ruben Nollet
Leestijd 4 min.

‘Knor’ is gebaseerd op het kinderboek ‘De wraak van Knor’ van Tosca Menten. Hoe heb je dat in handen gekregen?

Mascha Halberstad: «Het idee om een boek te verfilmen komt van mijn producente. Dan zouden we toch wat houvast hebben. Ik ben sowieso autodidact. Dit is mijn eerste langspeelfilm, na een hele reeks korte films. Eigenlijk wilde ik ‘De Griezels’ verfilmen, het boek van Roald Dahl. Ik ben al mijn hele leven een enorme fan van die man. Maar het lukte ons niet om de rechten te kopen, en dus ben ik in Arnhem een kinderboekenwinkel binnengelopen met de vraag ‘Hebben jullie hier iets in de trant van Roald Dahl?’ Ik kreeg drie boeken mee, en het eerste dat ik las, was ‘De wraak van Knor’. En ik zag de film meteen voor me.»

Wat trok je precies aan in het verhaal?

«Er zat alles in wat ik leuk vind aan Roald Dahl. Het is een beetje ‘edgy’, er zit een nare opa in, en dieren zijn altijd een goed idee. Het gaat ook over vertrouwen, een thema dat ik heel aantrekkelijk vind. Je weet dat die opa iets in zijn schild voert, maar je denkt dat het jonge hoofdpersonage hem op andere gedachten zal brengen. Ik keek er ook naar uit om de familiebanden in het verhaal uit te werken. Dat zit eigenlijk veel minder in het boek. Het is iets wat de scenariste, Fiona van Heemstra, naar voren heeft gebracht. Relaties tussen mensen vind ik sowieso interessant.»

Wijkt de film voor de rest sterk af van het boek?

«O ja. Het hart van het boek zit er nog in, maar dat is het zo’n beetje. Een boek werkt nu eenmaal anders dan een film. Het verloop van ons verhaal is heel anders. De puppycursus hebben wij er bijvoorbeeld aan toegevoegd, net als de televisiereporter en nog een hoop andere dingen. We hebben Tosca Menten er wel van bij het begin bij betrokken. Ze wist van alle veranderingen. En ze heeft live op de Nederlandse televisie gezegd dat ze de film leuker vindt dan haar eigen boek. Gelukkig maar.»

Er zitten nogal wat drollen en scheetjes in de film. Heb je dat ook aan het boek toegevoegd?

«Nee, dat zat er ook al in. Dat vond ik ook heel leuk aan het boek, al is het voor mij maar bijzaak. Het is niet de reden waarom ik ‘Knor’ heb gemaakt. Maar de kinderen vinden het natuurlijk fantastisch.»

In je korte film ‘Zwanger’ en de videoclip die je voor ‘Wild Frontier’ van The Prodigy hebt gemaakt zit er anders ook genoeg lichaamsvocht.

(lacht) «Het is inderdaad wel een thema bij mij. Dat geef ik toe. Ik hou van expliciete dingen. En van dingen met dieren. Dat is ook een thema dat vaak terugkomt in mijn werk.»

Wat mij altijd intrigeert bij stop-motion is hoe dingen zoals rook of water geanimeerd worden. Kun je een tipje van de sluier oplichten?

«Het leuke aan stop-motion is dat je voortdurend zulke puzzels moet oplossen. Ik kan je verklappen hoe we water animeren. Het is iets wat ik nooit kan vertellen met kinderen in de zaal. De beste manier is met zogenaamde KY-gel, een glijmiddel dat je enkel kunt kopen in een seksshop. Het grappige is dat mensen nog altijd schaamte voelen als het op die dingen aankomt. Twee keer hebben we een meisje op pad gestuurd om zo’n gel te kopen, twee verschillende medewerkers, en telkens zei die in de winkel ‘Het is niet voor mezelf, hoor. Het is voor een film!’. Daar maak je het natuurlijk alleen maar nog erger mee!» (lacht)

Knor ****

Eerst is de 9-jarige Babs helemaal niet blij wanneer op een dag haar opa uit Amerika voor de deur staat, een man die ze nooit heeft gekend. Hij mag zomaar logeren in het tuinhuis dat ze samen met haar beste vriend Tijn heeft opgeknapt. Haar woede smelt echter weg wanneer die opa een geweldige verrassing bovenhaalt voor haar verjaardag: een biggetje! Babs doopt het dier Knor en ze worden onafscheidelijke vrienden. Alleen heeft Knor de gewoonte om overal zijn behoefte te doen. ‘Knor’ is in de eerste plaats een avontuur voor jonge kijkers, die zich geweldig zullen vermaken met de dolle pret, de visuele gags en de expressieve personages. Het wordt ook echt spannend, zeker wanneer Babs begint te vermoeden dat haar opa een donker geheim verbergt. Maar de film is ook meer dan plezierig en vindingrijk genoeg om een volwassen publiek te entertainen. De eerste Nederlandse stop-motionfilm legt de lat meteen hoog, en daar kun je enkel blij om zijn.

‘Knor’ speelt nu in de zalen. ANIMA loopt nog tot en met 26 februari (animafestival.be).