MOVIES. Pixar geeft ruimtevaarder Buzz zijn eigen film met ‘Lightyear’: «We wilden iets onverwachts doen met de clichés over superhelden»
Sinds hij in de eerste ‘Toy Story’ opdook als het nieuwe favoriete speelgoed van de jonge Andy is ruimtevaarder Buzz Lightyear een overbekend tekenfilmpersonage geworden. Nu heeft hij ook zijn eerste eigen lange animatiefilm gekregen, met de toepasselijke titel ‘Lightyear’. Metro vroeg regisseur Angus MacLane om een woordje uitleg.
Hoe begin je aan een verhaal over een personage dat zo bekend is als Buzz Lightyear?
Angus MacLane: «We hebben ons eerst afgevraagd wat hem typeert, en we zijn tot de conclusie gekomen dat Buzz altijd in zijn eigen versie van de realiteit leeft. In ‘Toy Story’ denkt hij bijvoorbeeld dat hij echt een ruimtevaarder is en niet een stuk speelgoed. Daarnaast proberen we bij Pixar om een stukje van ons eigen leven in het verhaal te verwerken, zodat het doorvoeld wordt. In dit geval is dat het idee van de tijd die verstrijkt en de herinneringen die zich opstapelen.»
Een animatiefilm maken duurt verschillende jaren. Is dat wat je bedoelt?
«Dat speelt zeker mee. ‘Lightyear’ heeft meer dan 5jaar van mijn leven opgeslorpt. Als je eraan begint, ziet de wereld er dus helemaal anders uit dat wanneer je er de laatste hand aan legt. Op die manier is een animatiestudio een soort tijdmachine. Ik ga na elke film even terug naar Portland, waar ik vandaan kom, en ik heb die stad film na film zien veranderen van een klein provinciestadje en een bruisende artistieke gemeenschap in een drukke toeristische bestemming waar die artistieke gemeenschap van weleer nog moeilijk een plaats vindt. In ‘Lightyear’ wou ik het hebben over die nostalgische drang om terug te keren naar de wereld van vroeger.»
Vandaar dus het idee dat Buzz telkens sprongen maakt in de toekomst?
«Precies. En daardoor raakt hij afgescheiden van de wereld en de mensen die hij kent. Dat idee van een held die in een onbekende wereld belandt, is perfect voor het sciencefictiongenre. Hij raakt gestrand in een toekomst die hij niet herkent en doet er alles aan om terug te keren naar het verleden. Zo wil hij de fout rechtzetten die hem in de problemen heeft gebracht.»
‘Lightyear’ is zogezegd een avonturenfilm uit de jaren 90 die Andy, de jongen uit ‘Toy Story’, gezien heeft. Heb je je laten leiden door de cinema uit dat tijdperk?
«Voor alle duidelijkheid: dit is geen parodie op de blockbusters uit de jaren 90. De digitale effecten zijn ook veel beter dan wat er toen mogelijk was. ‘Lightyear’ kan trouwens ook een film uit de jaren 80 zijn die Andy op VHS heeft ontdekt en waar hij een grote fan van geworden is. We hebben dus niet te veel gekeken naar de stijl van die films. We hebben wel geprobeerd om te spelen met de clichés van verhalen over superhelden en daar dan iets onverwachts mee te doen.»
Ben je verontwaardigd als we zeggen dat ‘Star Wars’ een duidelijke invloed heeft gehad op ‘Lightyear’?
«Helemaal niet. ‘Star Wars’ heeft mijn leven veranderd. Toen ik als kind die film zag, was ik totaal geobsedeerd. Ik wou enkel nog ‘Star Wars’ spelen. Ik wou niets anders meer tekenen. ‘Star Wars’ was mijn godsdienst, en is dat jaren gebleven. Door die film ben ik bovendien een enorme sciencefictionfan geworden. Vandaar bijvoorbeeld ook de vele stevige knipogen naar ‘Aliens’, mijn favoriete film aller tijden.»
Zou je zelf naar de ruimte willen?
«Ik ben 1 meter 93, en dat is helaas te groot. Met de Space Shuttle had ik nog kunnen meevliegen, maar die is dus niet langer in gebruik. In de Sojoez-capsule zou ik gewoon niet binnen geraken.»
‘Lightyear’ speelt nu in de zalen.
Review ‘Lightyear’ ***
‘In 1995 kreeg een jongen, Andy, een speelgoedfiguur uit zijn favoriete film’, opent de nieuwe Pixar-film ‘Lightyear’. ‘Dit is die film.’ Met andere woorden: de Buzz Lightyear die we hier te zien krijgen, is niet het plastic personage dat we kennen uit de ‘Toy Story’-films, maar ook niet echt fotorealistisch. De figuren in ‘Lightyear’ zitten ergens tussenin, als foto’s die door een animatie-app zijn gehaald. Die aanpak werkt ook prima, want hij biedt de makers de kans om een heel eigen stijl te ontwikkelen, een mix van oude en nieuwe tech. Iedereen die ooit met een Game Boy gespeeld heeft, zal bijvoorbeeld gniffelen wanneer Buzz op een bepaald moment een manke boordcomputer aan de praat krijgt door hard in de gleuf te blazen. Voor dat soort geinige vondsten maakt ‘Lightyear’ echter veel te weinig tijd vrij, ook al omdat hij in een rotvaart over het scherm raast. Prima voor kijkers met een korte aandachtsspanne, dodelijk vermoeiend voor al wie onderweg ook een beetje wil genieten.