Cinderella

Met de powerprinsessen van ‘Frozen' en de genuanceerde antiheldin uit ‘Maleficent' heeft Disney zich de afgelopen jaren opgeworpen als een van de meest vrouwvriendelijke studio's van Hollywood. ‘Cinderella', een live action remake van de klassieke tekenfilm ‘Assepoester' uit 1950, springt echter niet op die feministische trein. Assepoester blijft, ondanks de levendige vertolking van Lily James en een paar hedendaagse updates, dezelfde passieve huissloof. Niet zij, maar de fee, de prins en zelfs de muizen moeten haar bevrijden uit de klauwen van haar wrede stiefmoeder (Cate Blanchett). Een gemiste kans, jazeker, maar anderzijds kan je moeilijk van élke sprookjesremake verwachten dat vrouwen plots de macht grijpen. Meer zelfs, ergens is het ouderwetse karakter van deze nieuwe ‘Cinderella' best verfrissend. Kenneth Branagh (‘Thor') verliest zich niet in het gebruikelijke postmoderne geknipoog, en concentreert zich op dat wat sprookjes altijd gedaan hebben: mensen – en vooral kleine mensen – betoveren. ‘Cinderella' is een uitgelaten kitschfestijn dat er zelfs met echte acteurs nog steeds uitziet als een barokke tekenfilm. De bordkartonnen sprookjespersonages krijgen wat meer leven ingeblazen: vooral Blanchetts boze stiefmoeder – hier heruitgevonden als een heerlijk giftige femme fatale – wordt een vrouw van vlees en bloed.

Aantal sterren: 3/5