Lost River

Laat een bekende Hollywoodacteur zijn regiedebuut maken, en heel wat critici worden bloeddorstiger dan een leger doorwinterde IS-strijders. In Cannes werd ‘Lost River', de eerste film van mooie jongen Ryan Gosling, dan ook gruwelijk afgeslacht. Onverdiend, vonden wij. Akkoord, dit duistere sprookje leent heel wat stijlelementen bij Nicolas Winding Refn (‘Drive'), David Lynch (‘Mulholland Drive', ‘Blue Velvet'), Dario Argento (‘Suspiria'), Terence Malick (‘The Tree of Life') en andere groten. Maar Gosling probeert zijn invloeden niet te verstoppen: in een bepaalde scène gaat zijn jonge hoofdpersonage Bones (Iain De Caestecker) zelfs koper stelen uit een oude bioscoop – veel duidelijker kan een metafoor niet zijn. ‘Lost River' is een enthousiaste liefdesbrief aan de zevende kunst, en de filmische roes waarin die de kijker kan brengen. Het verhaal, over een moeder (Christina Hendricks) die ziekelijke dingen gaat doen in een macaber cabaret en een zoon die een verdronken stad ontdekt, is bij momenten een chaos. Maar wel een heerlijke, nachtmerrieachtige, bizarre chaos. Gosling sleurt ons mee in de wilde stroming van zijn ‘Lost River'. Dat die af en toe buiten haar oevers treedt, nemen we er graag bij.

Aantal sterren: 3/5