The Water Diviner

Wie had ooit gedacht dat Russell Crowe een zachtgekookt eitje was? In zijn regiedebuut ‘The Water Diviner' toont de stoere ‘Gladiator'-acteur zich van zijn meest gevoelige kant. Al is de grens tussen ontroerend en sentimenteel vaak erg dun. Crowe speelt zelf Connor, een rouwende Australische vader die vlak na de Eerste Wereldoorlog naar de Dardanellen reist om de lichamen van zijn zoons te vinden en ze thuis te begraven. Niet eenvoudig, aangezien er op het slagveld in Gallipoli enkele honderdduizenden slachtoffers vielen. In een paar rake flashbacks maakt Crowe knap de oorlogsgruwel voelbaar, maar de rest van de film voelt haast levenloos. De obligate romance met een Ottomaanse schone (Olga Kurylenko) is artificiële zoetstof, haar zoontje met blozende kaken en rode fez lijkt zo uit een Turkse soap weggelopen. Bovendien hadden we het moeilijk om mee te stappen in een film die “op waargebeurde feiten gebaseerd” is, maar wel gebruik maakt van visioenen en bijna bovennatuurlijke intuïties om bepaalde plotwendingen te verklaren. De toeristische dienst van Turkije zal erg tevreden zijn met deze film, wij iets minder.

Aantal sterren: 2/5