Onze reporter overleefde vijf dagen op Dour

Dour is de wildebras onder de festivals. Ik overleefde de volledige vijfdaagse, maar werd op gezette tijden geconfronteerd met mijn basisbehoeften. Harder, beter, sneller, sterker! 
door
Mare
Leestijd 2 min.

Veiligheid

Dour staat bekend als een ‘drugsfestival'. Toch is het even schrikken wanneer we aan de ingang besnuffeld worden door getrainde honden die er niet al te lief uitzien. Onschuldig als we zijn, geraken we zonder problemen op de camping. De jongen naast ons heeft minder geluk en moet zijn goed verborgen voorraad in de container droppen. “Ik had nog zo mijn best gedaan om alles in mijn lege deodorantflessen te verstoppen”, vertrouwt hij ons toe.

Eten en drinken

Als het uur van het avondmaal aanbreekt, splitsen de meeste vriendenkringen in twee. De budgettaire types keren helemaal terug naar de camping om een maaltijd te koken in hun gamellen op binnengesmokkelde gasvuurtjes. Wij kiezen voor de duurdere optie en dineren op de wei. Als we een voorbijganger vragen naar zijn favoriete maaltijd, klinkt het ironisch: «De beef burger, zo heb je toch nog een blaadje sla binnen.»

Ontlasten

Voor de eerste festivalgangers de wei betreden, worden de beruchte Toi Toi-toiletten geledigd. Een man komt zigzaggend voorbijgefietst met een vracht wc-rollen en dropt ze bij de vrijwilligers die WC-papier uitdelen in ruil voor een gratis toegangsticket. «Overdag valt de geur nog mee», vertelt een vrijwilligster met opgetrokken wenkbrauwen, «maar 's avonds is dat een ander paar mouwen.»

Liefde en seks

Dour, c'est l'amour', zo luidt de officiële slogan van het festival. Wie graag een festivallief opscharrelt, is op Dour dan ook aan het juiste adres. Op de wei brachten de sensuele NAO, de nostalgische NAS en de ingetogen RY X hun publiek in romantische regionen, en op de camping werd het liefdesfeest naar verluidt duchtig verdergezet.

Sociaal contact

Ondanks het taalverschil voelen de festivalgangers zich op Dour sterk verbonden door de muziek – of dat nu vredig heupwiegend is bij pakweg Sevdaliza of wild springend in een moshpit voor Bruxelles Arrive. Die saamhorigheid laat zich nog het meest gevoelen in de oerkreet die altijd gevolgd wordt door een echo-effect. Inderdaad: «Doureeeeeeuh

Door Charlotte De Cort

Wil je meer sfeerbeelen zien vanop de wei? Bekijk dan hier het sfeerfilmpje.