Pogo met Metro
Leken omschrijven de praktijk weleens als een vrij oorlogszuchtige dans met agressieve, ongecontroleerde moves. Maar de kunst van het pogoën is veel meer dan dat. Het is een regelrechte ceremonie met strikte codes. Al worden die niet altijd nageleefd…
De roots van de pogo liggen in de punkbeweging en de explosie van de Sex Pistols in 1976. Bassist Sid Vicious claimde dat hij de uitvinder was van deze dans, waarbij je met je armen en benen stijf tegen elkaar op en neer, en tegen andere concertgangers springt. De ambiance blijft meestal wel gemoedelijk en als iemand valt, is het een ongeschreven regel dat je die beschermt en weer recht helpt. Intussen zijn er verschillende variaties ontstaan, de ene al wat ruiger dan de andere.
1. Moshen
Een gewelddadigere versie die in de jaren 80 ontstond in de hardcorescene. Dansers gebruiken ook armen en benen, en raken elkaar doelbewust. In de moshpit neem je dus best je voorzorgen (mond dicht, piercings uit…). Wie niet zo'n knokker is, kan gewoon in rondjes rond de dansers lopen, in een zogenaamde circle pit.
2. Stagediven
Vanop het podium in het publiek springen (en hopen dat iemand je opvangt). Als je goed geland bent, begint nog een rondje crowdsurfen (verboden op Graspop) over de hoofden van het publiek.
3. Braveheart of Wall of Death
De film gezien waarin Mel Gibson de Schotse onafhankelijkheidsoorlog aanvoert? Het principe van deze dans is simpel: het publiek wordt opgesplitst in twee groepen, die recht tegenover elkaar gaan staan… en dan keihard tegen elkaar op lopen. Tip: als je niet echt fors gebouwd bent, vermijd dan de drie eerste rijen. Vooral als de Viking tegenover jou al het schuim op de lippen heeft.
Gaëtan Gras