CHECK-IN. Overwinteren tussen de farao’s
Nu Koning Winter toch in het land is, dromen we met z’n allen van mildere temperaturen. Die vind je deze tijd van het jaar in Egypte, het land van die andere koningen. Droom weg in Hurghada, een heerlijke oase tussen de woestijn en de Rode Zee,
Honderd jaar geleden was Hurghada niets meer dan een vissersdorp. Anno 2023 is het dorp uitgegroeid tot een toeristische hotspot. Vooral in de jaren 80 en 90 werd de badplaats aan de Rode Zee letterlijk op de kaart gezet als zon-zee-strandbestemming. Hurghada strekt zich 35 kilometer uit langs de kustlijn en is bezaaid met resorts.
Wij sliepen in het Albatros Citadel Resort. Met zijn 514 kamers vormt het hotel een klein dorp op zich. De site doet denken aan een verstevigd fort en is opgetrokken uit natuurstenen uit de woestijn. Het hotel gaat er prat op dat je vanuit elke kamer zicht hebt op de Rode Zee. Maar je vakantie breng je uiteraard niet op je kamer door. Het Citadel Resort ligt direct aan de zee en beschikt over drie zwembaden, een privéstrand, een huisrif van maar liefst 1,6 kilometer waarlangs je kan snorkelen en zelfs een eigen haven. Die haven, waar het jacht van de hoteleigenaar ligt te pronken, is ’s avonds spectaculair verlicht en heeft een heuse boulevard met verschillende bars en restaurants om langs te flaneren.
Het leven zoals het is in de woestijn
Voor een geslaagde vakantie hoef je je resort in principe niet te verlaten, maar als je nieuwsgierigheid verder reikt, loont het de moeite om landinwaarts te trekken. Achter de kustlijn ligt tenslotte de ‘Arabische Woestijn’, een deel van de Sahara. Excursies kan je in je hotel zelf boeken. Je wordt opgepikt met de jeep aan je hotel en rijdt recht de zandbak in. Je houdt je maar beter stevig vast, want de zandheuvels zijn niet voor watjes. Na een dolle rit en kom je aan in een bedoeïenendorp. Het dorp is gereconstrueerd voor toeristen, maar echte bedoeïenen die in de woestijn wonen, komen er tonen hoe ze leven.
Het woord bedoeïen is afkomstig van het Arabische ‘badawi’, dat woestijnbewoner of nomade betekent. Bedoeïenen zijn voornamelijk woestijnbewoners in het Midden-Oosten en Noord-Afrika die rondtrekken met hun schapen en kamelen en meestal in tenten of stenen hutten wonen. Naar schatting hoort een zesde van de Egyptische bevolking bij de bedoeïenengemeenschap, maar officiële cijfers zijn er niet. Een groot deel van de bevolkingsgroep is niet geregistreerd, waardoor ze geen kans maken op de arbeidsmarkt. Velen gebruiken de verlaten woestijn dan ook als hun speeltuin voor opiumteelt en drugs- en wapensmokkel.
Kamelen knuffelen
Als je denkt dat je in het bedoeïenendorp in een spectaculaire misdaadfilm terechtkomt, moeten we je geruststellen/teleurstellen. Je wordt er vriendelijk ontvangen met muntthee en lunch. Daarna krijg je een rondleiding in de apotheek en leer je hoe je allerlei kwaaltjes geneest met woestijnkruiden en je tanden poetst met een miswak-takje van de Salvadora Persica-boom, die natuurlijke fluoride bevat. Last but not least mag een ritje op een van de kamelen niet ontbreken. Wanneer je op dit enorme beest kruipt begrijp je waarom ze ook wel eens de schepen van de woestijn worden genoemd.
Na de rustgevende cadans van de kameel is het tijd voor actie. Wikkel een traditionele sjaal rond je haar en gezicht om je te beschermen tegen het zand en kruip achter het stuur van een quad. Race zo snel over de zandheuvels als je wilt, maar vergeet niet om even halt te houden en te genieten van de stilte en zonsondergang. De avond sluit je af in het woestijnkamp, waar je smult van een barbecue terwijl een vuurspuwer en buikdanseres het beste van zichzelf geven.
Op een onbewoond eiland
Laat de stoffige woestijn achter jou en breng een dag op de Rode Zee door, met haar paradijselijke eilanden. Vanuit de haven van Hurghada vaar je een uurtje naar de Giftun eilanden, die een nationaal park vormen. Naast de hagelwitte stranden, het azuurblauwe water en de parasolletjes van stro staan de eilanden ook bekend om hun zeldzame koraalriffen. Het onderwaterleven rondom die eilanden is een van de rijkste in de Rode Zee. Je vindt er bijna 200 soorten vaste koraalriffen die ongeveer 80% van de biodiversiteit van de koraalriffen in de Rode Zee vertegenwoordigen. Ook leven in deze koraalriffen meer dan 794 soorten vissen, zoals barracuda’s, de clownvis en doktersvis uit de film ‘Finding Nemo’ en de kleurrijke papegaaivissen. Het spreekt voor zich dat de Giftun eilanden de ideale uitvalsbasis vormen voor een snorkelpartij of duiksessie. Met een beetje geluk spot je ook roggen en zeepaardjes!
Schatten in Luxor
Vanuit Hurghada is het ook mogelijk om de rijke Egyptische geschiedenis vol hiërogliefen, goden en farao’s in te duiken. Rijd door de woestijn naar het groene en vruchtbare gebied aan de Nijl en vergaap je aan de dorpen, waar ezels nog het belangrijkste vervoersmiddel vormen. Je eindbestemming is Luxor, een stad met 430.000 inwoners, maar vooral verschillende archeologische sites die het oude Egypte blootleggen. Onder de naam Thebe was dit de hoofdstad van Opper-Egypte. Hoewel je hier voor piramides aan het verkeerde adres bent, huist ook Luxor indrukwekkende bouwwerken die de goden moesten plezieren.
Een van de hoogtepunten is het tempelcomplex van Karnak. Het complex is mogelijk het grootste religieuze bouwwerk ter wereld en vereert vier goden, waaronder Amon-Ra, de hoofdgod van het Nieuwe Rijk. Bij aankomst word je begroet door een erehaag van sfinxen, de mythische figuren die half mens, half leeuw zijn. Hoe dieper je de tempel verkent, hoe meer je wordt omvergeblazen door obelisken met hiërogliefen, zuilengalerijen waarvan de kleuren na duizenden jaren nog bewaard zijn gebleven en het heilige meer.
De beroemdste tussenstop in Luxor is waarschijnlijk de Vallei der Koningen, waar je de graftombes van de farao’s uit het Nieuwe Rijk aantreft. Die graftombes zaten goed verstopt in de enorme muren van zand. Archeologen zijn trouwens nog steeds bezig met opgravingen. Zo werd er deze maand nog een nieuw graf van een prinses of koningin ontdekt.
Ook de meest legendarische farao Toetanchamon heeft hier zijn laatste rustplaats gevonden, ver onder de bodem. Via een steile trap duik je de dieperik in langs afbeeldingen van Egyptische mythes en bekende goden, zoals Anubis met het hoofd van een jakhals en Horus, de valkengod. De farao’s werden niet met lege handen naar het hiernamaals gestuurd. Helaas zijn de goudschatten geplunderd of hebben ze een tweede thuis gekregen in het museum in Caïro, zoals het beroemde masker van Toetanchamon. Toch is er zo diep onder de grond nog heel wat te zien. Je botst op de mummie van Toetanchamon himself, met tanden en al. Wanneer je je verwondert over de gouden muurschilderingen vol symbolen en rituelen, beeld je je alleen nog maar een fractie in van de rijke cultuur van weleer.
Praktisch