Hans Bourlon over zijn successen, tegenslagen en menselijke drama's
verandert in goud»
Zijn 55ste verjaardag viert Hans Bourlon met een eigen boek. ‘De blik van Bourlon' is een collectie van ontroerende verhalen met een vleugje zelfrelativering.
Uw boek gaat over veel meer dan enkel ondernemerschap.
“Klopt. Je moet blijven focussen op je doel, maar je mag de buitenwereld niet uit het oog verliezen. We leven in een wereld die effect heeft op ons. Daarom moet je ook oog hebben voor wat er rondom jou gebeurt.”
De dingen die u bezighouden zijn heel herkenbaar, maar u handelt er ook naar. Zo nam u een Somalische vluchteling onder uw vleugels. Is dat uw plicht?
“Ik ben ervan overtuigd dat de wereld erop vooruit zou gaan als iedereen het goede probeert te doen. Er wordt heel wat geschreven over de vluchtelingen en over wat er wel en niet moet gebeuren. Ik kan alleen maar begrip opbrengen voor mensen die op zoek gaan naar een beter leven, zeker mensen die in een armoedig land wonen dat geteisterd wordt door oorlog, zoals Somalië. Ik draag graag mijn steentje bij door hulp te bieden aan iemand, die zo een nieuwe start kan nemen. Dat is trouwens niet eenzijdig. Ik doe niet enkel iets voor hem, maar hij leert mij ook veel bij.”
Zoals?
“De relativiteit van onze waarden. Hij komt uit een land met totaal andere normen en ziet bij ons dingen gebeuren die voor hem niet evident zijn. Hier kan ogenschijnlijk alles. Op een bepaald moment had hij op zijn Facebookprofiel licht erotische foto's gepost. Toen ik hem daarover aansprak zaten we bij mij thuis bij een schilderij met een naakte vrouw op. Dat is natuurlijk zeer verwarrend. Het is niet eenvoudig om duidelijk te maken wat wel of niet kan. Er bestaat geen boek waarin uitgelegd wordt hoe je respect moet tonen voor vrouwen. Die waarden zijn natuurlijk voortdurend in evolutie. K3 zou in mijn jeugd ook not done geweest zijn. Sommige van onze waarden zijn naar mijn gevoel superieur, zo wil ik een lans breken voor de gelijkheid tussen man en vrouw. Maar andere zijn echt wel relatief. Als ik aan hem en zijn vrienden vraag wat ze later willen worden, dan zeggen ze automecanicien of chauffagist. Dat zijn jobs waar nog veel toekomst in zit.”
Mist u het respect voor arbeid?
“Vijftig jaar geleden werd er in Vlaanderen allerlei handenarbeid verricht. We maakten zelf de producten die we consumeerden. Vandaag zijn veel van die stielen verdwenen. Onze pluchen diertjes moeten we in China laten maken. Die producten leggen een wereldreis af voor ze bij ons in de winkels terechtkomen. Dat is niet alleen ecologisch onverantwoord, maar maakt ons land zeer kwetsbaar. We moeten onder ogen durven zien dat we beter terug evolueren naar die maakindustrie. Dat kan nieuwkomers in ons land misschien wel nieuwe kansen bieden.”
U heeft het in het boek over de grootste successen en tegenslagen. Wat zijn voor u de belangrijkste?
“Het belangrijkse succes is de doorbraak van Samson. Als medewerkers van de toenmalige BRT hadden we al veel tevergeefs geprobeerd. Gert Verhulst was omroeper en vroeg in 1989 aan Danny Verbiest om een hondje te maken. Dat raakte plots wel de juiste snaar en betekende onze doorbraak. Ondernemen is echt trial and error. Er moeten eerst wat dingen mislukken voordat je het gat in de markt vindt. En dan nog kan het mislopen. Ik kreeg een belangrijke wake-upcall toen we werkten aan het project van de Breakeys. Dat zijn plastic sleuteltjes waarmee je kan duelleren. Het ging de nieuwste rage worden en we hadden er honderdduizenden besteld met de acteurs van de tv-reeks ‘Spring' erop. Die verkochten voor geen meter. Ik zie de kartonnen dozen nog staan in de grote hangar. Het deed me een beetje denken aan de kaasbollen in het boek ‘Kaas' van Willem Elsschot of de dildo's in de tv-reeks ‘Callboys'. Die gebeurtenissen zijn ontnuchterend. Zo besef je dat niet alles wat je aanraakt in goud verandert.”
Heleen De Bisschop
Vier tips van Hans Bourlon