Iedereen heeft recht op werkplezier
Artikel 1
Laptops enkel in uitzonderlijke gevallen op meetings
Raar, zo'n wildgroei van opengeklapte laptops op een plek waar mensen samenkomen om met elkaar te praten, vertelt Ilse Ceulemans over hoe het bij haar op het werk verliep. Het is enkel een goed idee om je laptop te gebruiken om statistieken en foto's te tonen wanneer dat nodig is, en om deze nadien dicht te klappen. Want let op voor besmettingsgevaar. Als er deze week eentje de hele tijd naar zijn scherm tuurt, dan zit volgende week de meerderheid achter de laptop.
Artikel 2
Flexwerken gebeurt altijd zonder controlesysteem
Het flexwerken was bij Ilse net ingevoerd, of haar chef claimde een vast bureau. Heel verwarrend voor mij, schrijft ze. Hoe vrij was ik eigenlijk? Kon ik op een andere verdieping flexwerken of moest ik in het gezichtsveld van mijn chef blijven? Om te communiceren kregen we het systeem Lync dat met kleurtjes aangeeft wie online is. Wie al een tijdje zijn of haar toetsenbord niet had aangeraakt, kreeg een oranje bolletje in het systeem. Na een paar weken voelde het alsof die kleur me controleerde, me van s ochtends tot s avonds op de hielen zat.
Artikel 3
Een missie mag nooit over geld gaan
De missie van een bedrijf is een duidelijk antwoord op de vragen: Wie zijn we? Wat doen we? Wat zijn onze waarden? Hoe willen we met klanten omgaan? De nieuwe CEO van Ilse veranderde de missie - en mijn job - tijdens één personeelsvergadering. Jarenlang was onze missie: de beste bladenmaker zijn, zegt de journaliste. Nu moesten we de beste dataverzamelaar worden, omdat met die missie geld te verdienen zou zijn. Wat klanten en personeel hierover dachten, was niet van belang.
Het ministerie van werkplezier, Ilse Ceulemans, Manteau, 2016, ISBN 978 94 604 1525 8