CHECK-IN. Boerenwijsheid in West-Zeeuws-Vlaanderen

In tijden van ronkende auto’s, chaotische luchthavens en diepvriespizza’s uit de supermarkt willen we niets liever dan alles even achterlaten en ontsnappen naar een simpeler en puurder leven. Maar waar komen we nog echt tot rust? Wij volgden ons boerenverstand en kampeerden op het platteland van West-Zeeuws-Vlaanderen.

door
Janne Vandevelde
Leestijd 3 min.

West-Zeeuws-Vlaanderen ligt in de Nederlandse provincie Zeeland en bereik je door simpelweg vanuit Knokke of Damme de grens over te steken. Net als naamgenoot West-Vlaanderen is de regio gezegend met strand, polders, landbouwgebied en culinaire restaurants. Waarom zouden we dan naar Nederland trekken? Wel, als er iets is waar onze Noorderburen meer kaas van hebben gegeten dan wij, dan is het wel kamperen.

Kamperen tussen de paarden

Landschapscamping De Paardenwei ligt in Oostburg, op een boogscheut van Sluis, Cadzand en Nieuwvliet. Je logeert hier in je eigen tent of camper of in één van de vakantiebungalows, mét zicht op de polders. Wij sliepen in een vrolijk retrobusje, wat de hele ervaring nog bijzonderder maakte. Bovendien hielden een kudde paarden ons gezelschap. De Paardenwei is immers niet alleen een camping, maar ook een paardenmelkerij. Boer Jules gaf ons met plezier een rondleiding: «Paardenmelk mag je rauw drinken. De melk is heel gezond en ook voor baby’s heel voedzaam. Paardenmelk is niet zo ingeburgerd als koeienmelk omdat een paard slechts zes maanden per jaar gemolken kan worden, wat de prijs opdrijft», weet onze gastheer ons te vertellen. Als je in het juiste seizoen komt, krijg je na afloop een glaasje rauwe paardenmelk. Verser dan vers!

De viervoeters zijn er ook voor ieders vertier. Voor zowel amateurs als doorwinterde ruiters valt er altijd iets te beleven: van pony’s kammen tot zelf een ritje maken op een edel ros. Ook mensen met een beperking zijn welkom om met een begeleider therapie te volgen. Inmiddels hebben ook wij mogen ondervinden dat er niets rustgevender is dan het staccato ritme op de rug van paard Wendy. Zoals boer Jules het in vaktermen verwoordt: «Je komt toe in de galop van het leven en gaat in een rustige stap weer naar huis».

Over koetjes en kalfjes

Naast de paarden zijn ook de koeien heer en meester over West-Zeeuws-Vlaanderen. Na een verkwikkende fietstocht spotten we melkveebedrijf De Heerenhoeve en houden we halt voor een knuffelsessie met de kalfjes en een babbel met boerin Muriëlle. Ze legt ons uit hoe ze de boerderij runt met oog voor het milieu. «In het voer voor het vee zit afval van een lokale brouwerij verwerkt en om de larven van vervelende vliegen een kopje kleiner te maken, zetten we roofvliegen in. Zo houden we het natuurlijk.» Tip: breng zeker een bezoek aan de winkel. Je kan hier zelf verse melk tappen en verschillende melkproducten kopen, die de kinderen van Muriëlle bereiden. Blikvangers zijn de boter en het heerlijke roomijs, met de lokale duindoornbes of Zeeuwse babbelaar. De Zeeuwse trots is nooit veraf!

Zeehonden spotten

De regio staat ook bekend om een inwoner met een hoge aaibaarheidsfactor: de zeehond. Op de zandbanken voor de kust zie je de dieren lekker luieren in hun natuurlijke habitat. Wil je deze wezens van dichterbij bewonderen? Dan kan je in Breskens een boot nemen die langs de zeehonden vaart, maar met respect voor de dieren.

Vissen als mindfulness

Is vissen een sport voor oude mannen? Dat is buiten deze jongedames gerekend! Met in de ene hand een vislijn en in de andere een pintje of glaasje cava, beleefden we een heerlijk rustgevende namiddag aan de vijvers van De Henricushoeve. Marcel en Hilde importeren forellen uit Frankrijk en laten ze los in hun prachtig gelegen vijvers. Wie een vis vangt, mag die houden. Zo wordt vissen niet alleen een vorm van mindfulness, maar ook een spannend roulettespel. De ene keert met een gevulde frigobox huiswaarts, de andere met lege handen. De Henricushoeve ligt er even verzorgd bij als een elitair golfterrein, maar baadt in de sfeer van een volkscafé. Want vissen doe je niet enkel voor de sport, weten Marcel en Hilde. «Hier komen mensen van alle leeftijden en nationaliteiten samen, ook mensen die eenzaam zijn en contact zoeken. De vriendschappen en liefdesverhalen die hier ontstaan zijn, kunnen we niet op één hand tellen.»