CHECK-IN. Hiken langs de bergkant in de Vaucluse

«Vandaag is de top van de Mont Ventoux nog in mist gehuld, maar de komende dagen zal hij onze vuurtoren zijn», legt onze goedgeluimde gids Pierre uit bij aanvang van onze driedaagse tocht. Le Tour des Dentelles de Montmirail is 59 kilometer lang en leidt ons langs een reeks smalle puntige kliffen, die – afhankelijk van aan wie je het vraagt – iets weg hebben van een dinosaurusrug of een ‘dentelle’, het Franse woord voor kant. Ons hoogste punt wordt de Crête de Saint-Amand, zo’n 730 meter hoog. Ondanks het feit dat Pierre ons op het hart drukt dat onze wandeling nooit hels zal worden, is het geruststellend dat de Mont Ventoux, als minstens 1.200 meter hoger liggend ankerpunt, de komende dagen over ons zal waken.

Een magisch begin

Vooraleer we op onze eerste dag richting Séguret stappen, moeten we evenwel terug naar de bron. Letterlijk dan. Vaison-La-Romaine ontleent zijn naam van een heilige bron, ter ere van de Keltische god Vasio. Die heilige wateren dienden als de ideale uitvalsbasis voor opeenvolgend de Gallo-Romeinen en de graaf van Toulouse, waardoor het dorp nu bestaat uit enerzijds indrukwekkende archeologische sites, en anderzijds een kasteel van een middeleeuwse graaf. Een Provence-dorp pur sang, dus. We slaan nog snel wat proviand in op de wekelijkse markt op dinsdag, en laten via een kronkelend pad omhoog de restanten van Romeinse villa’s achter ons. Bovenaan bij de burcht luiden de eerste wijnranken het begin van onze tocht in.

De meesten kennen de Vaucluse van de charmante kalkstenen dorpjes en zonovergoten dagen aan het zwembad. In het laagseizoen, wanneer de temperaturen schommelen rond een aangename 15 à 20 graden, transformeert de regio evenwel tot een rustgevend wandelparadijs. Op onze tocht zullen we ons voortdurend verbazen over hoe desolaat de historische dorpen op ons pad ogen. Van de hordes toeristen blijft er in de nazomer maar weinig over. En maar goed ook, want die stilte is welkomen op onze stapvakantie.

We hebben nog maar onze eerste kilometer op het GRP-pad erop zitten, wanneer Pierre voor de eerste van vele keren onze stilte doorbreekt. «Zie je die cipres daar bij dat huis? Dat betekent dat je water mag vragen aan de bewoners. Twee bomen betekent dat je lunch en water krijgt, bij drie bomen mag je er overnachten», legt hij uit. «Enfin, dat was in de middeleeuwen toch zo, vandaag zou ik het niet meer proberen», zegt hij met een grijns. Pierre ontpopt zich de komende dagen meermaals tot botanist, die ons doet proeven van wilde rucola, ruiken van de calamintha, geurige tijm laat plukken en kleurrijke verhalen vertelt over dieven die wijnruit gebruikten om aan de pest te ontsnappen. Voordien konden we amper een berk van een eik onderscheiden, maar Pierre doet ons de rijkdom van de Vaucluse dankzij zijn oprechte passie appreciëren.

Duivels en divers

Die rijkdom uit zich evenzeer in het diverse landschap van de Vaucluse, waarbij de scène voortdurend overvloeit van dichte dennenbossen tot meterslange wijnranken over ruige rotsen en heuvels. Het moet gezegd zijn: voor die beknopte 59 kilometer weet ‘Le Tour des Dentelles’ je wel te prikkelen. De ene keer is dat met de ‘Roche Lunaire’ van Beaumes-de-Venise, een rotsformatie waarin Luke Skywalker zich thuis zou voelen, de andere keer met onverwachte spookdorpjes om de hoek. Toch is het Prébayon, de ruïnes van een zevende eeuws nonnenklooster verholen in een dichtbegroeid eikenbos, dat ons het meeste bijblijft. Vanop ‘le pont de diable’ vergt het maar weinig verbeelding om ons voor te stellen hoe de duivel om de hoek loert, klaar om de vrome vrouwen van het klooster te verleiden.

Vinotoerisme

Ook onder onze voeten verandert het uitzicht geregeld. Pierre legt uit dat dit gebied een «sandwich» van verschillende bodems is van onder andere kalksteen, molasse en trias. Een gevolg van miljoenen oude aardplaten en overstromingen. Informatie die enkel relevant is voor National Geographic-fans zou je denken, ware het niet dat net die uiteenlopende sedimenten een grote troef vormen in de Provence: geprezen wijnen. De wijnranken op ons pad groeien voornamelijk grenache en syrah: het soort druivensap waar we al eens graag een extra kilometer meer voor stappen. Zoetekauwen kunnen ook een ommetje maken naar Baumes-de-Venise, het mekka van de Muscat. Paus Clémens de zesde dronk in de veertiende eeuw liters van de sterke zoete witte wijn. Wij geven hem geen ongelijk.

De driedaagse ‘Tour de Dentelles de Montmirail’ is voor iedereen met een beetje wandelervaring erg haalbaar: met zijn duidelijke paden en vlot te verteren hoogtemeters is er zelden een reden voor stevig benenwerk. En met Mont Ventoux heb je alvast een goed kompas. Maar onze gouden tip voor de Tour des Dentelles de Montmirail? Wandel hem op meer dan drie dagen en neem de tijd om de heerlijke truffelboerderijen, grenachewijnen en kleine stukken Franse geschiedenis op eigen tempo te ontdekken.

PRAKTISCH

Wanneer reizen?

Het natuurdomein van de Dentelles de Montmirail sluit iedere zomer ongeveer vanaf juni tot en met midden september, vanwege brandgevaar als gevolg van de hoge temperaturen en mistral. De ideale periode voor de tour is eind september tot en met eind oktober, evenals april-mei.

Hoe te bereiken?

Vanuit Brussel-Zuid kan je een rechtsreekse hogesnelheidstrein nemen richting Avignon. Om de start van de wandeling te bereiken neem je nog een halfuur de trein naar Carpentras. Bus no. 11 brengt je tot in Vaison-la-Romaine. Bagagetransfers zijn mogelijk via Ventoux Travel Car. Reserveer die transfers nog voor je vertrek.

Verblijf

Hôtel Montmirail (Gigondas) hotelmontmirail.com

Hôtel Ventoux Provence (Malaucène) hotel-ventoux-provence.com

Horeca

Le Bistro de Lafare (Lafare) bistrotdepays.com/bistro-de-lafare

Côté Vignes by Coco (Beaumes-de-Venise) cotevignes-84.fr

Wijndomein Le Chêne Bleu (Crestet) chenebleu.com

Meer info over de route via rando84.com