Volgens deze expert is niet ‘quiet quitting’ het probleem, maar ‘quiet firing’
HR-experten overal ter wereld maken zich aanzienlijk zorgen over de ‘quiet quitting’-trend. Daarbij nemen werknemers geen ontslag, maar stappen ze wel uit de ratrace waarbij overuren de norm zijn. Een rekruteringsexpert zet op LinkedIn evenwel de puntjes op de i: «Het debat zou moeten gaan over ‘quiet firing’, want dat gebeurt werkelijk overal.»
De afgelopen weken wordt er volop gedebatteerd over ‘quiet quitting’, waarbij werknemers werk niet meer als topprioriteit in hun leven zien. Ze doen hun werk, maar wel niets meer, en niets minder. Dat betekent dat ze ‘nee’ zeggen tegen taken die niet tot hun takenpakket horen, geen mailtjes beantwoorden in het weekend en geen overuren draaien. Werknemers willen op die manier meer ruimte vrijmaken voor hun privéleven en eigen behoeften.
Geruisloos ontslag
De Amerikaanse rekruteringsexpert Bonnie Dilber zegt op LinkedIn evenwel dat het echte debat over ‘quiet firing’ zou moeten gaan. «Quiet firing is wanneer je nooit feedback of complimenten krijgt. Je krijgt opslag van 3% of minder, terwijl anderen zo veel meer krijgen. Je een-op-eengesprekken worden vaak afgezegd of verplaatst», legt Dilber uit.
Demotiveren
Bij quiet firing zetten werkgevers te weinig in op hun personeel. «Je wordt bijvoorbeeld ook nooit gevraagd voor coole projecten of taken waarin je kan groeien. Je wordt niet op de hoogte gehouden over informatie die wel relevant is voor je werk. Je leidinggevende praat nooit met jou over je carrièrepad.»
Volgens Dilber is ‘quiet firing’ schering en inslag bij erg veel bedrijven. Voor bedrijving komt de techniek van ‘quiet firing’ goed uit: ofwel raakt de werknemer zo geïsoleerd of zo gedemotiveerd, dat die zelf opstapt en een nieuwe job vindt. Ofwel zal de werknemer onderpresteren door het gebrek aan ondersteuning, en heeft het bedrijf grond om die persoon te ontslaan.
In eigen boezem kijken
«In plaats van je zorgen te maken over quiet quitting, raad ik bedrijven aan om eens naar hun eigen management te kijken en te onderzoeken waar mensen in alle stilte ontslagen worden door slechte managers die weigeren om hun teams te ondersteunen, trainen en coachen.»
Op Twitter krijgt de oproep van Dilber alvast veel bijval. «Precies mijn laatste manager», schrijft iemand. «Wauw, zo herkenbaar», klinkt het ook nog. «Ik maak dit op dit moment mee, mijn zelfvertrouwen verdwijnt volledig.»