SOUNDCHECK. Britse folkduo Bear’s Den lost vierde plaat: «Het was nodig om hoopvolle songs te maken»
Met de single ‘All That You Are’ als voorbode voor het volgende week te verschijnen album ‘Blue Hours’ laat Bear’s Den – de band rond het Britse duo Andrew Davie en Kevin Jones – horen dat ze deze keer diep in de eigen, kwetsbare ziel hebben gegraven zonder hun liefde voor pittige melodieën en aanstekelijke arrangementen te verloochenen.
De Fransen hebben die heerlijke uitdrukking ‘entre chien et loup’, het moment waarop de dag langzaam overgaat in de nacht. Jullie ‘Blue Hours’ speelt zich ook in die regionen af.
Andrew: «Klopt. De titel alleen al verraadt inderdaad een gezonde vorm van reflectie en dat hoor je in de songs. Ik schrijf graag op dat moment. Alles duurt precies langer en zindert ook langer na wanneer het echt donker is geworden. Op een of andere manier werken mijn zintuigen dan anders en kom ik in mijn geest op plaatsen terecht die de waan van de dag niet toelaten. En met wat er allemaal gaande is tegenwoordig in de wereld is een zekere vorm van reflectie of introspectie geen overbodige luxe. Ik besef elke dag meer en meer hoezeer ik mijn beide handen mag kussen dat ik dit beroep kan uitoefenen en er ondertussen de wereld mee kan en mag rondtoeren. Ergens is en blijft het allemaal een surrealistische droom die maar niet wil stoppen.»
De wereld leerde jullie kennen in 2014 met ‘Islands’ dat meteen een grote hit als ‘Agape’ bevatte en jullie naar de hoogste regionen van de indiefolk katapulteerde. Maar twee jaar later bewees ‘Red Earth & Pouring Rain’ dat jullie evengoed in indiepop en rock als in folk gedijen.
«We waren natuurlijk enorm verrast door het succes van ons debuut maar al snel werd het ons duidelijk dat we muzikaal verder moesten kijken dan de neus van heel wat muziekrecensenten of zelfs fans lang was. Een muzikale vrijheid moet je afdwingen vanaf de start want anders word je als band geleefd door de verwachtingen van anderen en dat willen we vermijden. Toen we in 2019 ‘So That You Might Hear Me’ uitbrachten en amper een jaar later ‘Fragments’ voegden we de daad nog sterker bij het woord. Doordat we voor de pandemie ook hadden getoerd op zowel folk-, indie- als grote rockfestivals hadden we voldoende vertrouwen om verschillende registers open te trekken.»
Wanneer jullie onder eigen naam en als hoofdact toeren, merk je trouwens ook dat Bear’s Den een zeer veelzijdig publiek aantrekt.
«Je treft allerlei soorten mensen aan op onze concerten en zo hoort het ook. Loop over straat en kijk eens rond. Je merkt dan een enorme diversiteit op en ik vind het heerlijk dat zoiets zich ook naar een concertzaal toe vertaalt.»
Welke definitie zou je zelf aan die ‘blue hours’ geven?
«Een soort ingebeelde tijdszone, bij voorkeur ’s nachts zoals ik reeds aanhaalde, en die je voldoende ruimte geeft om de moeilijke zaken in het leven in een bredere context te plaatsen en je daardoor tools kan aanreiken om alles beter te begrijpen of naar een oplossing te zoeken. Toen we aan de blauwdruk van deze plaat werkten, schreven we allerlei plaatsen of situaties op die een link met de titel konden hebben. Op een gegeven moment stond er zoiets als ‘Ergens tussen een hotel, een hospitaal voor mentale gezondheid, een bar die later openblijft dan eender welke ander bar, een paradijs, een nachtmerrie, een droom en een eindeloze zee van gangen en trappen die je naar bepaalde kamers leiden met daarop het bordje ‘goed, slecht, gelukkig of droevig’. (
Is mentale gezondheid een rode draad op dit album?
«Jazeker. Zowel Kevin als ik hebben de voorbije jaren mentaal diep gezeten met heel wat vraagtekens naar de toekomst toe. Het is altijd angstaanjagend om in de donkere plekken van je hoofd rond te dwalen. En ik besef dan ook zeer goed dat ik nog een goed opvangnet heb om daarover te spreken. Een luxe en een zegen. Daarom werken we ook samen met CALM oftewel Campaign Against Living Miserably, een organisatie die geestelijke strubbelingen en twijfels een platform wil geven. Vooral mannen hebben daar nood aan want het wordt ons niet aangeleerd om vrijuit over onze gevoelens te praten. Sterk en stoer zijn en elke twijfel begraven onder een relativerende uitspraak of een grap. Tot je jezelf vastrijdt en je je nog harder schaamt om ermee naar buiten te komen. Ik heb gemerkt dat onze concerten best wel een impact hebben op bepaalde mensen en dat fans er kracht uithalen. Ik wil me daar ook goed van bewust blijven, want zo maak je op je eigen kleine manier toch een verschil voor iemand.»
Het zijn de diepere thema’s van het leven op ‘Blue Hours’ maar de algemene teneur is er toch eentje van hoop. Vinden jullie dat belangrijk?
«Zeer zeker, want de hele plaat is ondergedompeld in hoop. Uiteindelijk moest dit een feest of verheerlijking van de muziek worden. Doordat de wereld zo lang heeft stilgestaan, en zeker de culturele wereld, leek het ons noodzakelijk om songs te schrijven die ondanks de soms zwaardere thematiek toch hoopvol, ambitieus en gewoon mooi klinken. Songs waar je je aan kan optrekken. We zijn muzikaal dapperder dan in het verleden en hadden daardoor minder problemen met het doorhakken van knopen of het nemen van minder voor de hand liggende beslissingen. We hadden ook het gevoel dat we deze keer luider moesten schreeuwen omdat er door de pandemie meer barrières stonden tussen ons en het publiek. Het menselijke contact en directe interactie van een concert was er plots niet meer en we wilden daar toch een stukje van meenemen op deze plaat.»
In de UK en de rest van Europa hebben jullie als headliner al een slordige 150.000 tickets verkocht en in Amerika zo’n 75.000. Zo’n twee miljoen mensen hebben jullie al live aan het werk gezien en daarbuiten openden jullie voor onder andere Kings Of Leon, Mumford & Sons en Neil Young. Ik kan me inderdaad voorstellen dat jullie af en toe in een droom leven.
«En zeker wanneer je mag openen voor iemand als Neil Young. (
‘Blue Hours’ is uit bij Communion Records. Bear’s Den speelt op maandag 9 mei een uitverkocht concert in de Ancienne Belgique in Brussel. Er is een extra show gepland op dinsdag 10 mei.