SOUNDCHECK. Eva De Roovere: «Het wordt hoe langer hoe lastiger om met muziek je brood te verdienen»
Op haar nieuwe album ‘Hier & Nu’ kijkt Eva De Roovere eerlijk in haar ziel en vindt ze meer dan voldoende universele raakpunten waarin hoop en verlangen hand in hand gaan met twijfel, angst of spijt. Muzikaal klinken de twaalf pure, mooi gestileerde songs vintage De Roovere maar zijn ze onmiskenbaar ingebed in een hedendaagse productie.
Eva De Roovere: «Ik heb dan ook samengewerkt met Ken ‘Fatty K’ Flamant en Wouter ‘Wowter’ De Schutter, twee jonge producers en muzikanten uit het hiphopmilieu. Ze hebben nog een remix gedaan voor ‘Wild Kind’, een song uit het album ‘La Loba’ die ik met Diggy Dex (denk aan zijn bewerking van ‘Slaap Lekker’, nvdr.) had opgenomen. Fatty heeft trouwens ook de mix van ‘La Loba’ gedaan, een puur akoestisch album dat buiten zijn comfortzone lag maar hem net daarom wel aantrok. Mijn wereld is oldskool akoestisch maar wordt door die jonge mensen van een hedendaagse saus of sound voorzien. Zelfs live werken we nu met computers want Fatty gaat mee. Dan moet je wel binnen de songstructuur blijven maar ruimte om te improviseren vinden we wel wanneer de pc uitstaat. Het wordt een mix waar ik wel naar uitkijk.»
Uit de titel spreekt een pleidooi voor het omarmen van het moment zelf. Is die ‘carpe diem’-boodschap ingegeven door de pandemie?
«De Kreuners wisten het al in 1990 met een gelijknamige plaat, maar ze hebben gelukkig geen patent op die uitdrukking. Eigenlijk komt ‘hier en nu’ uit de mindfulness, een bewuster omspringen met tijd. Het bewust aandacht geven aan het huidige moment. Sommige mensen zijn erg nostalgisch en houden vast aan het verleden, terwijl ik vaak zeer erg naar de toekomst kijk en allerlei doelen vastleg. En laat dat net onmogelijk zijn geweest de laatste twee jaar. Daarom is het ‘nu’ zo belangrijk.»
Is er een bepaald moment geweest dat het ontstaan en de uiteindelijke geboorte van ‘Hier & Nu’ in een stroomversnelling heeft gebracht?
«Tijdens de eerste lockdown stuurde Toon Van Dionant, mijn vaste drummer met wie ik ook songs schrijf, me enkele liedjes door en vroeg hij me of het geen tijd was om een nieuwe plaat te maken. Ik was getriggerd en schreef een tekst voor twee nummers maar kreeg gaandeweg weer zin in meer. Zo hebben we uiteindelijk vier songs voor deze plaat samen geschreven en ben ik zelf ook weer beginnen componeren. Toon heeft me de spreekwoordelijke schop onder de kont gegeven en daar ben ik hem best dankbaar voor. En hij had gelijk, het is niet omdat er een lockdown was dat er niet gewerkt kon worden.»
Een coronaplaat is het niet geworden, maar heeft de pandemie een nieuwe gedachtestroom teweeg gebracht?
«Ik had nooit verwacht dat het fysiek zo heftig zou zijn. Muziek is energie, golven die je overspoelen. Je bent wekenlang zeer intens met schrijven, opnemen en samenwerken bezig en wanneer dat dan ineens wegvalt, voel je dat in je lijf. Muziek geeft me heel wat energie en het was toch even afkicken toen de opnames voltooid waren.»
Je brengt de plaat in eigen beheer uit. Niet evident want zoiets kost geld en als muzikant waren de afgelopen twee jaren geen jackpot.
«Ik had inderdaad geen budget en heb het toch kunnen realiseren door deals te sluiten. Aanvankelijk vroegen Wouter en Fatty me om samen een single te doen maar dat zag ik niet zitten. Ik wilde een heel album met hen maken maar samenkomen was geen optie. Het werden dus voornamelijk home recordings met af en toe een opname in de studio van Fatty. Ik had geen platenfirma, geen tijdsdruk maar wel alle creatieve vrijheid. We hebben een deal kunnen sluiten rond gedeelde rechten. Zo voelt iedereen die aan deze plaat heeft meegewerkt zich ook zeer sterk betrokken. Er hangt een familieachtig gevoel over ‘Hier & Nu’ en dat wil ik zeker koesteren.»
Er is bijzonder veel veranderd in het muzieklandschap sinds je in 2006 debuteerde met ‘De Jager’. Hoe kijk je nu naar de toekomst?
«Ik ben opnieuw beginnen te studeren en zit in mijn tweede bachelor binnenhuisarchitect. Naar de toekomst toe zou ik graag het vormgeven en het musiceren op een onafhankelijke manier kunnen combineren. Het wordt hoe langer hoe lastiger om met muziek je brood te verdienen. Dat geeft veel te veel stress waardoor je niet meer met de juiste ingesteldheid muziek kan en wil maken. Gelukkig heb ik een trouw publiek dat van alle leeftijden blijkt te zijn. Soms ontmoet ik na een concert bijvoorbeeld iemand die nog door zijn of haar ouders als kind mee naar een van mijn concerten was genomen, daar nog goede herinneringen aan koestert en me daardoor blijft volgen. Dat zijn heerlijke momenten waardoor ik als artieste toch met vertrouwen naar de toekomst kan kijken. Maar liefst op een relaxte manier zodat ik mezelf niet hoef te verloochenen.»