SOUNDCHECK. Na de breuk met Sarah Pepels sleutelt Portland aan een nieuwe formule: «De magie zal blijven bestaan»
Na zeven jaar stapte Sarah Pepels begin deze maand uit haar muzikaal huwelijk met Jente Pironet. De alliantie genaamd Portland schopte het in 2016 tot de finale van Humo’s Rock Rally en was één van de laureaten van De Nieuwe Lichting 2018. Hoewel hun wegen scheiden, zijn Pironet en Pepels door een speling van het lot binnenkort nog samen te zien in het nieuwe seizoen van ‘Liefde Voor Muziek’. En nee, Portland is verre van uitgezongen: vrijdag verschijnt met ‘Departures’, waar Pepels nog aan meewerkte, de opvolger van debuutplaat ‘Your Colours Will Stain’, terwijl achter de schermen de wind der vernieuwing waait. Metro sprak met Pironet op de vooravond van de albumrelease: «De essentie van Portland blijft overeind.»
Dag Jente. ‘Departures’: de titel klinkt als een voorafspiegeling van de plotse exit van Sarah.
Jente Pironet (
Waar verwijst de titel echt naar?
«Tijdens de productie van de plaat hebben we maandenlang op en af naar Engeland gereisd. Toen we aan het brainstormen waren over de albumtitel stonden we voor de zoveelste keer in het station om de Eurostar te nemen. Daar hangt een heel groot bord met de vertrek- en aankomsttijden van de treinen, waarop in reuzenletters het woord ‘departures’ prijkt. Toen vielen de puzzelstukjes in elkaar. Het leek toepasselijk om met die titel te verwijzen naar onze talloze trips over het Kanaal. Daarnaast is ‘Departures’ een plaat met een intense emotionele lading geworden. We wilden dan ook een uitvergrote, melancholische titel om die lading te dekken.»
Ben je zelf een melancholicus?
«Ik ben extreem melancholisch. Voor mij is het maken van muziek 100% therapeutisch. Sommige mensen houden een dagboek bij om hun emoties te kanaliseren, anderen gaan sporten. Ik maak muziek om mij mentaal te verlichten. Ik wil dingen van mij kunnen afschrijven. Achteraf voel ik me dan altijd heel leeg en moe.»
Het afscheid van Sarah heeft ontegensprekelijk grote gevolgen voor Portland. Je gaat nu solo verder: zal dat een impact hebben op de sound?
«We zijn achter de schermen aan een nieuwe formule aan het sleutelen. Ik schreef voor de exit van Sarah 98% van de songs. Dat ga ik blijven doen: Portland is mijn geesteskind en zal dat altijd blijven. Voorlopig zal ik er alleen voor staan, maar we zijn wel op zoek naar iemand om de zangpartijen van Sarah over te nemen. Geen vervanger, maar een nieuw lid in een andere rol. Het is niet de bedoeling om weer een duo te vormen.»
De magie van Portland zat hem voor mij in de chemie tussen Sarah en jou; heb je schrik dat het vertrek van Sarah het DNA van de band zal aantasten en trouwe fans daardoor zullen afhaken?
«Goh… Dat heb ik zelf niet in de hand. Ik ben ervan overtuigd dat die magie zal blijven bestaan. Portland blijft Portland. Onze muziek draait niet rond de interpretatie tussen twee individuen maar om een melancholische reis, gegoten in een verhaal. Wij zullen die reis met de nieuwe bezetting proberen alle eer aan te doen.»
«Je moet Portland bekijken als een ervaring waar de luisteraar zich in onderdompelt. Vergelijk het met een serie die een bepaald universum creëert waar je als kijker ingezogen wordt. Dan komt er een tweede seizoen met een andere cast, maar de sfeer en bedoelingen van de regisseur blijven dezelfde. Zo is het ook bij Portland: de essentie blijft overeind.»
Je liet optekenen dat het maakproces van ‘Departures’ «de beste en meest intense ervaring» uit je leven was. Waarom?
«We hebben ons met de crew een maand lang opgesloten in Londen, ver weg van de mensen die we graag zien. We spraken constant een andere taal met mensen die we net hadden ontmoet.»
«Het was een extreem intense bubbel, maar er was
Waarom is de keuze eigenlijk gevallen op het Verenigd Koninkrijk om de plaat op te nemen?
«We hadden een onbeschrijfelijke klik met onze Britse producer. En ik ben heel Angelsaksisch ingesteld. Ik ben zot van Engeland; vooral van Londen en het noorden van het land, waar we een clip hebben opgenomen.»
Portland staat deze zomer voor de tweede keer op de affiche van Rock Werchter. Is dat het summum voor een Belgische artiest in eigen land?
«Het is de ultieme droom. Oorspronkelijk ben ik van Scherpenheuvel-Zichem, maar voor mij is Werchter het échte bedevaartsoord. Als puber woonde ik op een boogscheut van de festivalweide en ging ik er elke zomer naartoe, totdat ik op mijn 23ste bij mezelf zwoer: ‘De volgende keer dat ik kom, sta ik op het podium.’ Een heel wilde droom
Hoe blik je nu terug op die vuurdoop?
«Het was de mooiste dag uit mijn leven. We hadden geen idee hoeveel volk er zou opdagen, ik was
Wordt je tweede passage de lakmoesproef voor de nieuwe bezetting?
«Zo bekijk ik het niet. Deze bezetting staat niet in steen gebeiteld. Misschien maak ik in de toekomst een derde plaat in een heel andere bezetting, met 25 blazers of zo. Bovendien wil ik ook geen druk zetten op de nieuwe samenstelling van de band.»
Nu je je grootste droom al verwezenlijkt hebt: waar liggen je toekomstige ambities met Portland?
«Ik wil geleidelijk aan het buitenland veroveren. Maar eigenlijk is mijn droom om gewoon te blijven doen waar ik zo hard van hou: muziek maken. Ik wil nog zeker 85 platen uitbrengen met Portland.»
‘Departures’ verschijnt deze vrijdag bij [PIAS]. Op 19 april stelt Portland de nieuwe plaat voor in de Ancienne Belgique in Brussel.