SOUNDCHECK. Wereldberoemd op Spotify, maar geen sant in eigen land: Poldoore lost vijfde album ‘Soft Focus’

Dag Thomas. Je nieuwe plaat heet ‘Soft Focus’. Vanwaar die titel?

Thomas Schillebeeckx: «Soft focus is een term uit de fotografie- en filmwereld en betekent dat een beeld wat wazig is. Vergelijk het met een ‘flou artistique’. Het schept een dromerige sfeer: exact de sfeer die ik met mijn muziek wil oproepen. Niet te afgemeten en gepolijst. Ik geef graag een menselijke toets aan mijn muziek. Daarom probeer ik het digitale werk zo min mogelijk digitaal te laten klinken. En dat bereik je door niet alle kantjes glad te vijlen maar de imperfecties te behouden en met organische klanken te werken.»

Ben je voor ‘Soft Focus’ op hetzelfde elan doorgegaan als je vorige albums of heb je een nieuwe weg ingeslagen?

«Mijn sound blijft steeds herkenbaar, maar de uitdaging als muzikant bestaat erin om te variëren binnen je huisstijl. Deze plaat bevat bijvoorbeeld meer elektronische geluiden. Niettegenstaande dat het album nog steeds vrij sample-based is, heb ik meer met eigen instrumentatie zoals synths gewerkt. Zowat een kwart van de plaat is ingespeeld door professionele muzikanten zoals Reindert Spanhove, een geschoolde saxofonist die alle blazers heeft ingespeeld. Wouter Van Belle heeft de jazzy solo’s voor zijn rekening genomen.»

«Ikzelf heb vooral de bas ingespeeld, maar bemeester niet echt een instrument. Ik heb tussen mijn 9 en 13 jaar piano gespeeld. Veel heb ik daar niet van onthouden. Ik ben toevallig in het wereldje gerold; op mijn achttiende kocht ik een nieuwe MacBook en daar stond een crappy programmaatje op geïnstalleerd om muziek te maken: GarageBand. Ik begon daarmee te prutsen en amuseerde mij zo hard dat ik na een tijdje ben overgeschakeld op professionelere software. Toen ik songs op het internet begon te posten werd ik opgemerkt door een Amerikaans label (Cold Busted, red.).»

Je hebt je carrière dus eigenlijk te danken aan Apple?

(lacht) «Inderdaad.»

In jouw werk weerklinkt vaak een soort nostalgisch-weemoedige sfeer. Is dat typerend voor Poldoore?

«Ik ben altijd al fan geweest van die zweverige, melancholische muziek. Zo’n sfeer doet mij wegdromen en raakt me emotioneel. Die voorliefde is dan ook doorgesijpeld in mijn werk.»

Je gebruikt veel smakelijke samples in je songs: waar vind je die eigenlijk?

«Het moeilijke is om samples te vinden die nog nooit door andere artiesten gebruikt zijn. Vroeger schuimde ik tweedehandswinkels af op zoek naar platen: een heel tijdrovend proces. Tegenwoordig speur ik vooral op YouTube of Spotify naar goeie samples en muziekfragmenten. Ik check ook al jaren dagelijks een paar blogs die veel obscure muziek posten.»

Je verzamelde ondertussen al 65 miljoen streams op Spotify: behoorlijk indrukwekkend.

«Ik volg die statistieken wel op, maar het is niet zo dat ik elke dag als een bezetene het aantal streams inspecteer. Ik vind het vooral leuk om te checken op welke locaties mijn muziek afgespeeld wordt. Ook mijn bookers vinden het interessant om te weten waar mijn muziek het meest in de smaak valt, met het oog op optredens. Ik heb trouwens de meeste luisteraars in Frankrijk, Amerika en Oost-Europa.»

Je stond al op de podia van Dour, Tomorrowland en Gilles Peterson's Worldwide Festival: wat zijn jouw ambities nog op muziekvlak?

«Vlak voor het uitbreken van de pandemie had ik mijn visum verkregen om in Amerika op te treden. Ik heb daar een tournee gedaan: echt fantastisch. Dat wil ik heel graag overdoen, al is het maar omdat het grootste deel van mijn fanbasis in de VS woont. Het is geweldig om al die fans te ontmoeten. Ook Japan of Australië zie ik wel zitten. Op muzikaal vlak zou ik graag eens een volledig album met een band opnemen: een hoop muzikanten scouten en ons een week lang opsluiten in een studio. De grooves opnemen die ikzelf zoek in samples. En dan een liveshow organiseren. Een andere droom van mij is om ooit in de studio te zitten met downtempogrootheden als Bonobo of Emancipator.»

Ik wens het je van harte toe. Bedankt voor dit gesprek!