SOUNDCHECK. Zwangere Guy & Lander Gyselinck serveren ‘Pourriture Noble’: «Politici zijn met veel te veel en doen geen kloten»

Dag heren. ‘Pourriture Noble’: hoe zijn jullie op die titel geland?

Lander Gyselinck (foto links): «Zoals je hopelijk kunt raden, slaat de titel op hoe het is om muziek te maken met Lander Gyselinck en Zwangere Guy. Het is een rijpingsproces, waar we drie jaar geleden aan begonnen zijn. Die schimmel heeft staan pruttelen, zoals een goeie kimchi. Tijdens het rottingsproces is die titel op organische wijze ontstaan. In de studio hadden we een kok – want een studio is zo fucking duur dat je geen tijd kan verspillen aan eten bereiden – die deze term in de mond genomen heeft, en die is blijven hangen.»

Gorik van Oudheusden (rechts): «‘Pourriture Noble’ is vergelijkbaar met een vriendschap: die kan intens zijn, maar kan ook bitter worden en verzuren. En door die verzuring kan die net beter worden.»

Jullie samenwerking is verrassend te noemen. Hoe is dit bijzondere huwelijk ontstaan?

Gorik: «We passeren elkaar al jaren op festivals en shows. Meestal kruisen we elkaar midden in het publiek voor de podia, want we gaan met onze beide crews vaak naar dezelfde concerten kijken. We hebben al een keer of vier, vijf het podium gedeeld – als gast in elkaars shows. Op een mooie dag gingen we samen een pint pakken, vervolgens gingen we tafelen en plots was corona daar. Omdat onze agenda’s zo goed als leegliepen hadden we eindelijk eens tijd om samen muziek te maken. Toen hebben we een tiental keer afgesproken om samen te prutsen en experimenteren.»

Lander: «Doelloos. Anders dan in normale tijden, waarin je afspreekt met andere muzikanten met een doel voor ogen: er moet iets bereikt worden, want tijd is kostbaar. Tijdens corona konden we heerlijk jammen zonder tijdsdruk. Toen hadden we al snel het plan opgevat om voor een gezamenlijke EP of zelfs een album te gaan.»

Dus zonder corona was deze kruisbestuiving er misschien nooit gekomen?

Lander: «Zoveel credit wil ik corona niet geven.» (lachje)

Smaakt dit naar meer of is het een éénmalige samenwerking?

Gorik: «Ik denk dat het bij één keer zal blijven. Kijk, we zien deze plaat als een wijn: het is aan de mensen om aan te geven of het een goed oogstjaar was of een slecht. Wij hebben er alleszins alles aan gedaan om een zo écht mogelijke plaat te maken, die zo dicht mogelijk bij ons staat.»

Lander komt uit de wereld van de jazz, jij uit de hiphop. Was het moeilijk om die twee werelden te verenigen?

Lander: «We hebben zeer verschillende werkwijzen. Gorik werkt gewoonlijk met beatmakers en andere rappers – die een gemeenschappelijke taal hebben – terwijl ik het gewend ben om met muzikanten samen te werken die een heel andere benadering van muziek hebben. Het was een uitdaging om die twee methodieken te verenigen en iets gemeenschappelijks op te bouwen.»

Gorik: «We zijn twee moeilijke mensen die het samen graag nóg moeilijker maken. Voor mij was het mooiste aan dit verhaal het maakproces. Als rapper werk ik inderdaad op een heel andere manier, en dit was dan ook heel verrijkend in het ‘brouwproces’.»

Gorik, in de single ‘Laat Ze Daar Maar Staan’ geef je weer stevig af op de politiek: «Fuck het systeem en de staat / ze zagen ons nog nooit niet staan», klinkt het. Wat is volgens jou het grootste pijnpunt van ‘het systeem’?

Gorik: «Heb je een uurtje of vijf? Kijk, de hele cultuursector is heel neig op zijn bek gegaan en heeft heel harde klappen moeten incasseren. Oké, door een vijand die we niet zagen en niet te voorspellen viel. Maar het werd plots héél duidelijk hoe onbelangrijk we als sector zijn. De overheid bewees opnieuw dat we enkel goed zijn om onze verwachte bijdrage af te staan en onze plicht te vervullen. Wanneer wij eens iets zouden kunnen gebruiken, behandelt de staat ons als een piece of shit.»

«Daarnaast denk ik dat heel weinig politici voeling hebben met de omgeving waarin ik leef. Ze kunnen zich niets voorstellen bij wat ik vertegenwoordig of bij onze realiteit. En dus nemen ze wat beslissingen die – in hun ogen – bevorderlijk zijn voor de goede zaak en het algemeen welzijn, maar zo hebben ze heel veel mensen in de shit geduwd. Het is misschien de Brusselse mentaliteit, maar de titel zegt eigenlijk alles: laisse tomber, wij zullen ons ding wel blijven doen en op de politiek kakken. Laat me duidelijk zijn: ‘Laat Ze Daar Maar Staan’ is maar een lied; da’s frustratie. Heb ik een oplossing? Nee, maar ik heb wel deze twee.» (steekt beide middelvingers op)

Die frustratie ventileren kan wel eens deugd doen, kan ik mij voorstellen.

Lander: «Het deed wel echt deugd.»

Gorik: (zucht) «Voor mij maakt het niet meer uit. Ik heb schijt aan die politici. In Brussel lopen er veel te veel rond, en ze doen geen kloten.»

Lander: «Ik wil wel een kanttekening maken: die track is op papier gezet toen Jan Jambon aankondigde om te snoeien in de projectsubsidies. Die subsidies zijn voor kunstenaars en artiesten het allerbelangrijkste om onafhankelijk hun werk te kunnen doen. Nu subsidieert de overheid enkel de grote kunsthuizen, waardoor artiesten minder onafhankelijk zijn.»

Gorik: «Ik schijt trouwens niet enkel op de politici van vandaag, maar ook op zij die in het verleden bepaalde keuzes hebben gemaakt waardoor wij nu in de shit zitten. En voor alle duidelijkheid: ik schijt ook niet enkel op rechts. En ik heb er ook schijt aan om het allemaal uit te leggen: de nummers spreken voor zich.»

‘Pourriture Noble’ is uit bij Top Notch. Zwangere Guy & Lander Gyselinck stellen hun plaat voor op 25/11 in De Casino in Sint-Niklaas, op 1/12 in De Kreun in Kortrijk, op 2/12 in Muziekodroom in Hasselt, op 3/12 in Cactus Muziekcentrum in Brugge, op 7/12 in De Vooruit in Gent, op 8/12 in Het Depot in Leuven, op 9/12 in De Roma in Antwerpen en op 13/12 in de Ancienne Belgique in Brussel.