SPOT ON. Compro Oro: «Mijn grootste ambitie? Vibrafoonles volgen in de VS»

Metro draagt ontluikend muzikaal talent van eigen bodem een warm hart toe. Daarom zetten we regelmatig artiesten in de schijnwerpers die verborgen zitten in het rijke Belgische muzieklandschap, onder de radar van het massapubliek. Vandaag is het woord aan de Gentse band Compro Oro, die begin deze maand hun nieuwste worp ‘Buy The Dip’ loste.

door
Quentin Soenens
Leestijd 2 min.

Wie zijn Compro Oro?

Compro Oro bestaat uit de jonge Belgische vibrafonist Wim Segers, die naast Compro Oro ook actief is bij PAARD., John Ghost en Flat Earth Society. Gitaarvirtuoos Bart Vervaeck staat eveneens aan de wieg van de band, die in 2015 voor het eerst kwam piepen in de Belgische jazzscene. Voorts wordt de formatie versterkt door Matthias Debusschere (basgitaar), Falk Schrauwen (percussie) en Frederik Van den Berghe (drums). Compro Oro (‘koop goud’ in het Spaans) produceert opgewekte jazz in de traditie van de Afro-Cubaanse muziek.

Beschrijf de origin story van jullie muzikale project.

Wim Segers: «Deze plaat is de vijfde die we uitbrengen. We dachten alle obstakels inmiddels wel te kennen, maar blijkbaar is er nu ‘de flessenhals’. Was dat een betere albumtitel geweest?»

Hoe onderscheiden jullie zich van de grijze massa?

«We creëren niet echt binnen een bepaald genre, maar volgens een gevoel. Ik speelde uit verveling wat dingen op piano en vibrafoon. Met dat materiaal maakten we als band een plaat. Hoe een op percussie gebaseerde band daarmee omgaat is interessant. Vaak laat ik de groove onbeslist tot de eerste repetitie. Na het voorspelen bepaalde de ritmesectie welke toekomst het nummer zou krijgen. Bij nummers als ‘Ben-Hur’, ‘Lament’ of ‘Dungeon’ is dat voor mij heel duidelijk hoorbaar.»

Fans van welke gevestigde artiesten zouden jullie muziek weleens kunnen smaken?

«Van de nieuwe plaat is ‘The Lower 9th’ misschien iets dat in de buurt komt van Khruangbin. ‘Lament’ raakt kanten van Enya en reggae. Mocht AC/DC de band van een vibrafonist zijn geweest, dan was ‘Dungeon’ hun tweede grootste hit geweest. Is synth-samba een genre? Dan hoort ‘Ben-Hur’ daarin thuis. En ‘Solstice’ brengt ons een beetje naar Afrika.»

God is een dj, wist Faithless ons te melden. Mocht er één plaat op endless repeat staan in de hemel, welke zou jij aanvragen bij jouw aankomst daarboven?

«Op repeat? Dat lijkt me eerder iets voor de hel (lacht). Bon, dé legendarische platen zoals zovelen, zeker? Jimi, Nirvana, Beatles, Coltrane, Monk, Miles, Stravinsky. Of voor mij specifiek: Bobby Hutcherson, Mulatu Astatke, Cal Tjaer, Steffon Harris...»

Wat is je grootste muzikale ambitie?

«Op Pukkelpop en Dour spelen. Een theatershow maken. Schrijven voor/met een blaasorkest. Vibrafoonles volgen in de VS. Een kunstfluit maken met Die Verdammte Spielerei. Drum-'n-bass dj worden.»

Deze peeps verdienen een shout-out:

«Wim Konink, Dick Van Der Harst, Peter Vermeersch, Frederik van den Berghe, Bart Vervaeck, Bart Maris»

De nieuwe plaat van Compro Oro, ‘Buy The Dip’, verscheen op 2 september. Op 17 september is de releaseshow in De Koer in Gent.