Metro draagt ontluikend muzikaal talent van eigen bodem een warm hart toe. Daarom zetten we regelmatig artiesten in de schijnwerpers die verborgen zitten in het rijke Belgische muzieklandschap, onder de radar van het massapubliek. Vandaag is het woord aan Disorientations, dat morgen zijn debuutalbum ‘Memory Lanes’ op de wereld loslaat.
Wie zijn Disorientations?
Niels Elsermans (zang, gitaar): «Wij zijn drie longtime buddies uit Antwerpen met een zwak voor alles wat postpunk ademt. Muzikaal vertoeven we in donkere atmosferen gestuwd door luide drums, pompende baslijnen, noisy gitaren en intense vocals.»
Beschrijf de origin story van jullie muzikale project.
«Nadat we enkele jaren andere muzikale ervaringen hadden opgedaan, was er een drang om eindelijk eens met ons drie (Lukas, Tomas en mezelf) samen in een repetitiekot te kruipen om te jammen. Hieruit vloeide onze eerste EP ‘Close To Disappearing’ uit en bleek vrij snel dat wat we samen deden een noodzaak werd voor ons. Zo ook toen we tijdens de voorbije twee jaar (wanneer het kon), volledig geïsoleerd van de wereld, ons debuut ‘Memory Lanes’ aan het schrijven waren. Voor ons is dit de ultieme verzachtende therapie. Onze nummers gaan daarom ook meestal over thema’s als angst, verlies, eenzaamheid…»
Fans van welke gevestigde artiesten zouden jullie muziek weleens kunnen smaken?
«The Cure, The Soft Moon, Whispering Sons, Fontaines DC, The Murder Capital, Eagulls.»
God is een dj, wist Faithless ons te melden. Mocht er één plaat op endless repeat staan in de hemel, welke zou jij aanvragen bij jouw aankomst daarboven?
«‘Unknown Pleasures’ van Joy Division.»
Wat is jullie grootste muzikale ambitie?
«Simpel: zo veel mogelijk spelen, de wereld rondtrekken met onze muziek, nieuwe mensen ontmoeten...»
Deze peeps verdienen een shout-out:
« Thomas Valkiers, Laurens Grossen, Franky Roels, Pieter Verheyden, Jolien Nickmans, Martha Maieu, Yves Coussement, Valérie Machtelinckx, Amber Verbruggen, Xavier De Clercq, Gert Van Hoof, Rafael Valles Hilario, Casper de Geus, Jonas Hollevoet, Kris J.Y. Verdonck, onze mama’s en papa’s, zusters, broeders, lieven en vooral de Bonnie.»
