SPOT ON. HEISA: «Een vaste ambitie hebben is zinloos»

Metro draagt ontluikend muzikaal talent van eigen bodem een warm hart toe. Daarom zetten we regelmatig artiesten in de schijnwerpers die verborgen zitten in het rijke Belgische muzieklandschap, onder de radar van het massapubliek. Vandaag is het woord aan HEISA, een noiserockband uit het Limburgse Hoeselt.

door
Quentin Soenens
Leestijd 3 min.

Wie zijn HEISA?

HEISA bestaat uit Jacques Nomdefamille (zanger, bassist), Koen Castermans (gitarist, backing vocals) en Jonathan Frederix (drums, backing vocals). De bandhad de brute pech dat de release van zijn langspeeldebuut ‘joni’ aan het begin van de corona-epidemie viel. De debuutplaat van het Limburgse trio, vorig jaar dé revelatie op Rock Herk, werd in binnen- en buitenland overladen met toprecensies en kreeg zendtijd op onder meer Studio Brussel en Radio 1. Aanstaande vrijdag dropt HEISA de EP ‘Outliar’, waarvan de band de voorbije maanden al twee voorsmaakjes loste: ‘80’s Song’ en ‘Burn Your Bridges’.

Beschrijf de origin story van jullie muzikale project.

Jacques Nomdefamille: «HEISA is ontstaan toen mijn vorige band (longlost) op zijn laatste benen liep. Rond die tijd heb ik Jonathan leren kennen: hij speelde drums in een band die vaak met ons op de affiche stond. We begonnen te jammen met als doel een band te starten. Probleem was dat mijn inspiratie een beetje op was na vijf jaar de enige gitarist/songwriter te zijn geweest in een band. Dus vroeg ik Koen, een bevriende gitarist, of hij zin had om erbij te komen. Hij had nog hopen songideeën liggen. Koen is een veel betere gitarist, dus nam ik de bas voor mijn rekening. En de zang, omdat ik de enige was die een beetje kon zingen.»

«In het eerste jaar van de band waren we geselecteerd voor Limbomania, het tweede of derde jaar wonnen we Fresh Blood (Rock Herk) en De Beloften (Gent) én stonden we als voorprogramma van Sophia in de Handelsbeurs. In 2018 speelden we onder meer op Theater aan Zee en Sonic City.»

Hoe onderscheiden jullie zich van de grijze massa?

«We doen ons eigen ding. We experimenteren graag. We hebben natuurlijk onze invloeden en soms hoor je er wel flarden van, maar je kan niet zeggen dat we de Belgische versie zijn van een bekende band.»

Fans van welke gevestigde artiesten zouden jullie muziek weleens kunnen smaken?

«Modest Mouse, Tool, Warpaint, Battles, Nirvana.»

God is een dj, wist Faithless ons te melden. Mocht er één plaat op endless repeat staan in de hemel, welke zou jij aanvragen bij jouw aankomst daarboven?

«Ik zou liever stilte hebben dan één plaat op endless repeat, want daar zou ik zot van worden. Als ik ook het volume mag controleren, dan liefst Ænima van Tool, één van de weinige platen waar ik altijd voor in de mood ben.»

Wat is jullie grootste muzikale ambitie?

«Om te kunnen verder bouwen op wat we nu hebben en te blijven groeien als band. Tien jaar geleden had ik niet kunnen dromen dat ik in een band zou zitten onder één van de beste labels van het land en dat mijn vrienden mij op de radio zouden horen. Maar als het eenmaal zover is, wordt dat het nieuwe normaal en ga je jezelf weer nieuwe doelen opleggen. Dus een vaste ambitie lijkt me zinloos. Je gaat je alleen maar leeg voelen als je ze eenmaal bereikt hebt.»

Deze peeps verdienen een shout-out:

«Flipo Mancini: Limburgse helden. Het Honest House-collectief in Luik. Er is een tijd geweest dat ik bijna elke maand in Luik zat om inspiratie op te doen bij de coole Luikse indiebands, waarvan Casse Brique en Frank Shinobi mijn persoonlijke favorieten waren. Bronze, de vorige band van Tonsils frontman Tom Vienne. Madensuyu: waarschijnlijk mijn favoriete Belgische band. BRNS, en dan vooral de eerste plaat, ‘Wounded’: geniaal.»

HEISA speelt op 2 mei in Trix in Antwerpen.