SPOT ON. PAARD.: «Niets dan liefde!»

Wie is PAARD.?

De band rond Sigfried Burroughs (Kapitan Korsakov, Doodseskader, The K), Owen Perry Weston (Coely, Big Whoop) en Wim Segers (Compro Oro, John Ghost) bracht vorig jaar zijn debuut-EP ‘ZALM’ uit en nu, een dik jaar later, lost het trio zijn langspeeldebuut op het Brugse jazzlabel W.E.R.F. Records.

Sigfried Burroughs (drummer): «Je kan ons gemakkelijk herkennen aan het rode plastieken paardje dat boven onze hoofden bengelt en het niet alledaagse instrument de vibrafoon. We brengen een mix van donkere jazz, hiphop, stevige beats met hier en daar wat geroep. Onze muziek is grotendeels improvisatie. Dat maakt alles extra spannend, zowel op het podium als in de zaal. We spelen onbezonnen, eerlijk en oprecht en hopen hiermee een klein lichtpuntje te kunnen zijn in de soms wat donkere wereld.»

Beschrijf de origin story van jullie muzikale project.

Burroughs: «Het was één grote magische toevalligheid. In januari 2018 werden we als drie verschillende muzikanten samengezet in de Gentse Consouling Store. Voordien hadden we nog nooit eerder samen muziek gemaakt, maar vanaf die eerste noot de ruimte vulde klikten we en lieten we elkaar niet meer los. Toch heeft het nog bijna een jaar geduurd eer we echt een band vormden. We speelden hier en daar wel wat geïmproviseerde concerten maar pas tegen het einde van 2018 werd duidelijk dat dit beestje een naam ging krijgen. En zo geschiedde. Paardje [de mascotte, nvdr.] was er natuurlijk ook niet van in het prille begin bij. Hij vervoegde ons tijdens een nachtelijke Gentse Feesten-show in Kinky Star. Sindsdien wappert hij trots boven onze hoofden.»

Hoe onderscheiden jullie zich van de grijze massa?

Burroughs: «Onze band wordt aangevoerd door een vibrafonist. Dat lijkt me op zich al erg uniek. Een vibrafonist vind je niet zomaar. Los van ons instrumentarium hopen we dat PAARD. niet alleen garant staat voor leuke muziek, maar ook voor een leuke tijd. De muzikale mix die we brengen ligt niet voor de hand, maar op de een of andere manier hebben we daar toch de juiste draai aan kunnen geven. Voor ons lijkt het eclectische wel te werken. Dat is ook een typisch PAARD.-dingetje.»

Fans van welke gevestigde artiesten zouden jullie muziek weleens kunnen smaken?

Burroughs: «Beasty Boys, Rage Against The Machine, Red Hot Chilli Peppers, BAD BAD NOT GOOD.»

God is een dj, wist Faithless ons te melden. Mocht er één plaat op endless repeat staan in de hemel, welke zou jij aanvragen bij jouw aankomst daarboven?

Burroughs: «Dat zou voor iedereen in de band een ander album zijn. Als ik er zelf één moet noemen, kies ik voor Limp Bizkits ‘Significant Other’. John Otto was een van de drummers waar ik vroeger naar opkeek. Ik hoor hem nog steeds graag die boel bij elkaar kletsen.»

Wat is jullie grootste muzikale ambitie?

Burroughs: «Om te beginnen zouden we graag op tournee gaan; dat lijkt ons al een erg goede start. Aangezien we nog niet zo heel erg lang bestaan, is dat er door corona nog niet van kunnen komen. Een goedgevulde Belgische festivalzomer mag zeker mee op dat lijstje. Festivalgewijs zou ik graag eens op Glastonburry staan. De grootste droom is vooral een leven lang muziek kunnen maken. Dat is het allerbelangrijkste. Al wat erbij komt is mooi meegenomen!»

Deze peeps verdienen een shout-out:

Burroughs: «We willen graag iedereen bedanken die er in de afgelopen drie jaar bij was, want zonder jullie had het er ongetwijfeld helemaal anders uitgezien. Het is een hele eer om al die steun en liefde te mogen ontvangen en een privilege om in die positie te verkeren. Dus deze shout-out gaat naar ons publiek! Bedankt om jullie hart op de juiste plaats te dragen. Jullie zijn zulke warme en lieve mensen, maken ons betere mensen én maken vooral een betere plek van deze wereld. Niets dan liefde!»

De debuutplaat van PAARD., ‘danki’, verscheen vorige maand op W.E.R.F. Records.