SPOT ON. Pauwel: «Mensen moeten huilen als ze mijn stem horen»
Metro draagt ontluikend muzikaal talent van eigen bodem een warm hart toe. Daarom zetten we regelmatig artiesten in de schijnwerpers die verborgen zitten in het rijke Belgische muzieklandschap, onder de radar van het massapubliek. Deze vrijdag is het woord aan Pauwel, een 31-jarige songwriter uit Sint-Niklaas die vandaag zijn debuutalbum ‘Dear’ lost.
Wie is Pauwel?
Sint-Niklazenaar Pauwel De Meyer was een tijdje frontman van de garagerockband Monster Youth alvorens solo te gaan. De man heeft een periode vol tegenslagen achter de rug: hij verloor voor de zoveelste keer zijn job en er was ook nog de zware ziekte van zijn moeder, waar ze uiteindelijk aan overleed. Het afscheid en al het leed dat hem trof verwerkte Pauwel in ‘Dear’. Het resultaat is aangrijpende sadcore die aan de ribben blijft kleven.
Beschrijf de origin story van je muzikale project.
Pauwel: «Het begon zoals alle nineties kids denk ik: met een heel slechte punkband op de zolder van de garage. Mijn eerste optredens waren solo met m’n gitaartje in kraakpanden en muffe kelders. Na jaren ploeteren kon ik me omringen met een steeds professioneler wordende crew. Er is een waslijst aan obstakels geweest: van mislukte platendeals tot een jarenlange depressie. Ik geloof wel in karma en dat elke deur die dichtslaat een nieuwe opent.»
Hoe onderscheid je je van de grijze massa?
«Ik trek me weinig aan van wat mensen van me verwachten. Ik doe heel hard wat ikzelf wil doen, zonder daarbij veel rekening te houden met bepaalde muzikale trends. Het laatste jaar hoor ik steeds meer dat ik mensen kan beroeren met mijn stem, dat ze moeten huilen als ze bepaalde nummers horen. Los of ze mensen emotioneert of niet: ik denk dat ik een vrij unieke stem heb.»
Fans van welke gevestigde artiesten zouden je muziek weleens kunnen smaken?
«Daniel Johnston, Sufjan Stevens, Elliott Smith. Ik zou niet de muzikant zijn die ik ben zonder Devendra Banhart.»
God is een dj, wist Faithless ons te melden. Mocht er één plaat op endless repeat staan in de hemel, welke zou jij aanvragen bij jouw aankomst daarboven?
«Sowieso iets klassiek, niets te bombastisch. De pianomuziek van de Ethiopische Tsegue-Maryam Guebrou, staat die op plaat?»
Wat is je grootste muzikale ambitie?
«Ik vind de ambitie om nooit uitgeblust te raken redelijk ambitieus.»
Deze peeps verdienen een shout-out:
«Waldo Mertens (Stamcafé, Sint-Niklaas) voor de bands en songs die ze me (on)rechtstreeks leerden kennen. Mijn band: Koen De Gendt, David Broeders en Sander Smeets. Mijn manager, booker en de mensen van Unday Records.»
Op 26 april stelt Pauwel zijn debuutalbum voor in De Minard in Gent, op 13 mei in muziekcentrum Cactus in Brugge en op 23 mei in Het Depot in Leuven.