«You want a double shot latte, caramel macchiato, frappuccino, cappuccino, soy milk. It's embarrassing, I just want to drink something» en «There is too much of everything in this world» zingt de immer bebaarde Antwerpenaar. Maar tegelijk heeft Van Laere geen ondoordringbaar harnas en is hij ook vatbaar voor de kleine ongemakjes in het leven, zoals keuzestress.

"Natuurlijk ben ik daar schuldig aan. Als ik op restaurant ga, hang ik de vervelende tafelgast uit die bij zijn bestelling een extraatje vraagt." (lacht) "Het is geen drama dat er zoveel keuzes zijn, maar het heeft wel een donker kantje. Als je twee opties hebt, maak je een weloverwogen beslissing. Zit je met een handvol opties, kies je zomaar iets om er vanaf te zijn. Nog erger vind ik dat niets doen ook een keuze geworden is. Vroeger ging je werken om 9 uur en na 18 uur kon je luilekker in de zetel kruipen. Nu moet je 's avonds nog je mails checken en verwacht iedereen meteen een antwoord."

Je zingt ergens «hesitation is the masturbation of the mind». Gaat dat ook daarover?

"Grappig dat je dat zegt, want iedereen springt op dat zinnetje. Precies alsof er een alarm afgaat wanneer je zingt over masturberen. (lacht) Het is gewoon een woordspeling. Ik bedoel dat als je aarzelt, je moet nagaan waar die twijfel vandaan komt. In onze maatschappij wordt te vaak gezegd dat je ‘positief moet denken', maar eigenlijk wil dat zeggen dat je alle negatieve kanten, twijfels en angsten moet verstoppen. Terwijl het net veel interessanter is om al die dingen te volgen, omdat dat de laatste vonken zijn van wat echt is."

"Er gelooft niemand zo hard in de liefde als ik"

Heb je daarom gekozen voor de titel ‘Wake up and dream'?

"Klopt. Instagram en Facebook staan bomvol aanmoedigingen om je droom te volgen, maar ik vind dat je eerst moet onderzoeken wàt je droom precies is. Er komt geen einde aan de maakbaarheid van mens en aan wat we allemaal kunnen bereiken. Als je gelukkig bent, heb je dat aan jezelf te danken. Omgekeerd: als je ongelukkig bent, heb je gefaald. Je succes en dromen nastreven zou zogezegd de ultieme vrijheid zijn, maar eigenlijk is dat ontevredenheid omdat je steeds meer wilt."

De eerste zin van de plaat is “Forget about love and wake up”. Geloof je dan niet meer in de liefde?

"Integendeel, er gelooft niemand zo hard in de liefde als ik. Ik stoor me aan wat andere mensen, zoals Adele, liefde noemen. Zij zingt over bezitterigheid, behoeftigheid, relaties, jaloezie en kwaadheid. ‘I can't live if living is without you' is pure onzin. Je moet niet zoeken naar je soulmate of de liefde van je leven, maar naar de barrières in jezelf. Wat houdt je tegen om liefde te voelen, niet voor een bepaalde persoon, maar – ik zeg maar iets – een bloem?"

Foto's R. Van de Velde

Je songteksten laten zich lezen als een bundel filosofische gedichten. Is het jouw bedoeling om een bepaalde boodschap mee te geven?

"Tijdens een resem concerten besefte ik dat als ik bepaalde teksten keer op keer zong, ze een soort mantra werden voor mij. Al die nummers zijn geen statements of levenslessen die ik wil oreren, maar gewoon mijn observaties. Ik ben een moralist, maar enkel en alleen voor mezelf. Er zit ook veel luchtigheid in de plaat. ‘Let it shine' gaat bijvoorbeeld over het begin van de zomer. Dat is nu eenmaal hoe het leven in elkaar zit. Dat is een opeenvolging van vrolijke en droevige of schrijnende momenten."

Het jongetje op de cover ben jij ook. Wanneer is die foto genomen?

"Dat ben ik met mijn eerste communie, toen ik negen jaar was. Ik was met mijn moeder door oude fotoalbums aan het bladeren en toen we deze foto oprakelden dacht ik meteen dat ik altijd voorbestemd was om een clown te worden. Mijn moeder vertelde me dat ik heel tragische dingen verkondigde en iedereen moest daar heel hard mee lachen omdat zo'n jong manneke dat zei. Dat is echt wat ik met mijn muziek wil doen: een soort vrolijke wanhoop zoeken."

"De foto kreeg ook een heel prominente plaats in de Antwerpse studio waar we deze plaat hebben opgenomen. Het was een soort talisman om me aan te moedigen om de clown in mezelf te zoeken."

Het was de eerste keer dat je een album van Admiral Freebee hebt geproducet. Hoe is dat verlopen?

"Ik had de muzikanten wijsgemaakt dat we demo's zouden opnemen, maar in werkelijkheid zijn die opnames zo op de plaat terechtgekomen. Dat heeft een resultaat opgeleverd dat veel spontaner klinkt en waarop iedereen speelt en zingt met de overtuiging van iemand die iets heeft losgelaten."

Hoe probeer je jezelf na al die jaren nog heruit te vinden?

"De grote truc is eigenlijk om niet vernieuwend proberen te zijn. Als je per se innovatief uit de hoek wil komen, is het geforceerd. Alleen als je al spelend te werk gaat zoals een kind dat een zandkasteel maakt of een hond die een put graaft, kan daaruit iets nieuw geboren worden. Ik geloof niet in muzikanten die de weg andersom afleggen."

 Liesbeth De Corte

Admiral Freebee speelt op 13/04 in het Koninklijk Circus te Brussel.