Alle groepen op het EK onder de loep

Groep E: De tegenstanders van de Duivels

Italië

Traditioneel wordt Italië op grote tornooien steevast bij de kandidaten op eindwinst gerekend, al is dat deze keer minder het geval. De huidige lichting van de Azzurri is zeker niet de sterkste ooit. Vooral in het offensieve compartiment heeft bondscoach Antonio Conte niet meteen keuze te over, zeker nu Mario Balotelli helemaal begraven lijkt. Dat Anderlecht-spits Stefano Okaka regelmatig wordt opgeroepen, zegt op dat vlak genoeg. Het vriendschappelijke duel in Brussel in november vorig jaar is het ultieme bewijs dat de Rode Duivels momenteel een trapje hoger staan.

Het is een beetje tekenend voor het gebrek aan offensieve klasbakken dat een 38-jarige keeper de beste speler is. Ondanks zijn gevorderde leeftijd is Gianluigi Buffon nog altijd een zekerheid tussen de Italiaanse palen, waar hij 19 jaar geleden debuteerde. Het sluitstuk van Juventus wordt door zijn ploegmaats geroemd als de ‘Maradona onder de keepers' en heeft naast uitstekende reflexen een pak leiderskwaliteiten in de aanbieding.

Ierland

Met ook nog Engeland, Wales en Noord-Ierland zijn de Britse eilanden deze zomer goed vertegenwoordigd bij onze zuiderburen. Ierland moet het traditioneel hebben van hun alom geroemde fighting spirit, een aanpak die in het verleden al vaker zijn vruchten afwierp tegen technisch sterkere teams. Zo pakten de Ieren in de kwalificaties de scalp van wereldkampioen Duitsland, terwijl in de barrages Bosnië-Herzegovina voor de bijl ging. Die hoopgevende prestaties hebben het geloof in eigen kunnen flink aangewakkerd. Het doel is voor het eerst de knockout-fase van een EK bereiken.

Volgens bondscoach Martin O'Neill staat Walters in zijn eentje symbool voor de Ierse strijdlust. De aanvaller van Premier League-club Stoke City heeft redelijk wat krediet opgebouwd tijdens de kwalifcaties, onder meer met twee levensbelangrijke goals in de barrages tegen Bosnië. Nu recordinternational Robbie Keane in de herfst van zijn carrière zit, geldt Walters als het grootste gevaar voorin, al wordt hij ook soms op de flank uitgespeeld.

Zweden

Er zijn weinig ploegen in Frankrijk die straks zo afhankelijk zullen zijn van één speler als Zweden. Zlatan Ibrahimovic verpersoonlijkt zowat in zijn eentje de Zweedse elf, die naast de eigenzinnige PSG-vedette een schrijnend gebrek aan persoonlijkheid en talent vertoont. Ervaring is er wel, maar het is afwachten of dat zal volstaan om de groepsfase te overleven. Zelfs in het huidige format lijkt Ibracadabra in zijn eentje niet in staat om de meubelen te redden.

Aanvoerder, topschutter, uithangbord en geluksbrenger tegelijk: Zlatan Ibrahimovic en de Zweedse elf zijn bijna synoniem. Tijdens de voorrondes stak hij Sven Rydell voorbij als beste schutter aller tijden, en dat is maar logisch ook. Sinds Henrik Larsson op pensioen ging, worden alle ballen steevast bij Zlatan gedeponeerd, die er dan maar iets nuttigs mee moet aanvangen. Hij begint straks aan zijn zesde grote tornooi, dat mogelijk zijn laatste wordt.

Groep A

Frankrijk

Frankrijk is een vaste gast op EK's en WK's, en blijft een van de grote kanshebbers op de titel. Vooral omdat Les Bleus thuis zelden teleurstellen. Kijk maar naar hun zegetochten tijdens Euro 1984 en de World Cup 1998. De tweevoudige Europese kampioenen (1984 en 2000) hopen nu de rangen van Duitsland en Spanje te vervoegen op het palmares van het tornooi. Die hebben allebei drie titels op zak. Maar de laatste officiële match van de gastheer, die automatisch gekwalificeerd is, dateert alweer van het Braziliaanse WK in 2014. Sinds de ploeg roemloos ten onder ging tegen de latere Duitse kampioenen, staat het wankele Franse evenwicht ter discussie. Les Bleus kwamen sterk uit de hoek tegen Duitsland en Portugal, maar hun verlies tegen Albanië liet iedereen stomverbaasd achter.

In afwezigheid van enkele vaste waarden vestigt Frankrijk zijn hoop op de nieuwe generatie en haar veelbelovend aanvallend potentieel. Zoals een Martial, Coman, Payet of Griezman, die schitteren in hun eigen competities. Maar hét boegbeeld van deze “nieuwe” beloftes is zonder twijfel Paul Pogba. Nadat hij in 2012 verkocht werd door Manchester United ontplofte het Franse fenomeen bij Juventus. Op zijn 23ste verwent de middenvelder de supporters van de Oude Dame elke week met eersteklasprestaties, als goalgetter én als passer. Dat hij ook nog eens een geducht kanonschot in de benen heeft, is mooi meegenomen. De ‘beste jonge speler' van het WK 2014 zal ongetwijfeld weer voor vuurwerk zorgen dit jaar.

Albanië

Dé verrassing van het tornooi. Albanië is voor het eerst in zijn geschiedenis gekwalificeerd voor de eindronde van een belangrijk tornooi. In theorie zijn ze dus de kneusjes van de groep, maar Rood-Zwart heeft wel bewezen dat het in staat is om grote landen van hun sokkel te gooien. Bewijs  in hun eerste match stuntten de Adelaars tegen Portugal (0-1) en recenter deden ze dat nog eens dunnetjes over tegen Frankrijk (1-0), een van hun tegenstanders in de poules. Toegegeven, het kleine Balkanland profiteerde van de misstappen van concurrenten zoals Servië en Denemarken, maar hun totale overgave tijdens de matchen leverde hen wel een tweede stek op in groep I.

Lorik Cana is de emblematische aanvoerder en recordhouder van het aantal selecties voor de Albanese nationale ploeg. Met zijn ervaring en leadership is hij het verlengstuk van coach Gianni Di Biasi op het veld. De verdediger heeft al heel wat competities op zijn kerfstok. Naast Sunderland (Engeland), Galatasaray (Turkije) en Lazio (Italië) maakte de alomtegenwoordige center vooral carrière in Frankrijk, op het veld van PSG en Marseille. Momenteel speelt hij in Nantes. Cana wordt van cruciaal belang om jonge projectielen als Taulant Xhaka, Hysaj en Milo Rashica in goede banen te leiden op het veld. Die laatste, een snelle en technische flankspeler van amper 19, wordt nu al de “Albanese Neymar” genoemd.

Roemenië

Roemenië moet niet onderdoen voor zijn tegenstanders, want met slechts twee geïncasseerde goals tijdens de kwalificaties kan de ploeg prat gaan op de beste verdediging. Dankzij die stevige en compacte achterhoede veroverde Roemenië de tweede plaats in een groep die gedomineerd werd door het verrassende Noord-Ierland. De manschappen van Iordanescu dromen ervan de gloriedagen van het verleden te doen herleven, toen het elftal de kwartfinales van enkele grote tornooien bereikte. Dezelfde ploeg die tijdens Euro 2000 schitterde in de groep van Duitsland, Portugal en Engeland. De ploeg ook, die zich de laatste zes EK's maar liefst vier keer wist te plaatsen voor de eindronde.

De Roemeense defensie gaf tijdens de kwalificaties blijk van discipline en hermetische geslotenheid. Doelman Ciprian Tatarusanu - 1m98 lang en op de loonlijst van Fiorentina - speelde daarin de belangrijkste rol met zijn ‘clean sheets' en talloze beslissende saves. Maar de Roemenen zullen wel meer pionnen op het veld moeten uitzetten, want de tijd dat ze konden rekenen op de geniale moves van Gheorghe Hagi en Adrian Mutu ligt al een tijdje achter hen. Enkel Bogdan Stancu en Constantin Budescu speelden zich in de kijker met twee doelpunten tegen respectievelijk Finland en de Faeroër. Maar uiteindelijk blijft de beste troef van de Karpaten hun ijzersterke groepsspel.

Zwitserland

Slaagt de Zwitserse Bondsstaat er na drie deelnames aan de eindronde van het EK eindelijk in om de groepsfase te overleven? De sterren staan in elk geval niet zo gunstig, als je kijkt naar het moeilijke parcours van de nationale elf in de kwalificaties (drie nederlagen). Zwitserland sleepte zijn Europese ticket in de wacht dankzij overwinningen op bescheiden teams als San Marino, Litouwen en Estland. Zelfs tegen Slovenië liepen de Zwitsers een blauwtje. Maar dit team komt soms ook verrassend uit de hoek. Na de vernedering tegen Frankrijk tijdens de World Cup 2014 bereikte het elftal wel de achtste finales. Daarin moest het uiteindelijk de duimen leggen voor de latere Argentijnse finalist.

De Zwitsers zitten niet verlegen om sterke spelers, maar het is zonder twijfel het vormpeil van hun kroonjuweel Xherdan Shaquiri, goed voor vijf assists in de kwalificaties, dat de doorslag zal geven. Na een schitterende start bij het plaatselijke FC Basel verkast de middenvelder in 2012 naar Bayern München. Daar warmt hij drie jaar lang geregeld de bank op. Na zes onproductieve maanden bij Inter Milaan blaast een transfer naar Stoke City zijn carrière nieuw leven in. Sinds zijn debuut bij de nationale ploeg in 2010 heeft de 24-jarige Shaqiri al 46 selecties en 17 goals op zijn palmares staan. De Zwitsers zijn dus belust op resultaat. Ze kunnen er maar beter van genieten, want volgende keer speelt hij misschien in de Kosovaarse kleuren.

Groep B

Engeland

Na de afgang op het WK in Brazilië, waar de Engelsen afdropen met amper één puntje, lijkt het huidige team gewapend om beter te doen. Het verjongde elftal van Roy Hodgson wervelde door de kwalificaties en reed als enige land een foutloos parcours, met amper drie tegengoals in tien wedstrijden. Vooral voorin hebben de Engelsen een paar flinke troeven achter de hand. Premier League-sensaties Jamie Vardy en Harry Kane vinden blind de weg naar doel, al komt het EK voor deze groep misschien nog net iets te vroeg. Op het WK van 2018 heeft Engeland meer kans om eindelijk te oogsten.

Op zijn dertigste lijkt Wayne Rooney al enigszins over zijn hoogtepunt heen, en toch is de aanvaller van Manchester United van groot belang voor zijn land. Met meer dan honderd interlands en meer goals dan de legendarische Bobby Charlton heeft Rooney een schat aan internationale ervaring te bieden, al weet je nooit met hem. Wereldklasse of compleet onzichtbaar, het kan allebei. Voor de positie van diepe spits lijkt Rooney de concurrentiestrijd met de jongere garde alvast te verliezen.

Wales

Belgische voetbalfans hoef je Wales amper nog voor te stellen. De voorbije jaren kruisten Bale en co een handvol keer het pad van de Rode Duivels, die aan den lijve mochten ondervinden dat de roodhemden niet te onderschatten vallen. Mede dankzij de goals van Gareth Bale is Wales er na 58 jaar wachten eindelijk in geslaagd om de kwalificatie voor een groot tornooi af te dwingen. Met ook nog Ashley Williams en Aaron Ramsey in hun rangen zijn de Britten een te duchten tegenstander.

Vaandeldrager van de Welshe ‘Gouden Generatie' is zonder twijfel Gareth Bale. Sinds hij naar Real Madrid verkaste geldt hij niet alleen als de duurste voetballer ter wereld, Bale is er ook in geslaagd om van Wales meer dan een meeloper te maken. Niet alleen dankzij zijn snelheid en verschroeiende schot, maar ook om zijn psychologische impact. Met Bale aan hun zijde stijgen de andere Welshe spelers sneller boven zichzelf uit, terwijl tegenstanders voortdurend op hun hoede moeten blijven voor een snelle tegenaanval.

Rusland

Net als Engeland sloeg Rusland een belabberd figuur op het vorige WK, waar ze onder meer de Rode Duivels in slaap wiegden en de groepsfase meteen het eindstadium was. Sinds het ontslag van Fabio Capello gaat het wel enigszins beter. Leonid Slutsky heeft het trage, ietwat ongeïnspireerde spel van de Russen een nieuw elan gegeven. Voorin wordt veel verwacht van Aleksandar Kokorin, terwijl de solide achterhoede een stevige afweergordel vormt.

Bij het grote publiek is hij iets minder bekend, maar op zijn 36ste blijft Sergei Ignashevich van levensbelang voor de Russische elf. De centrale verdediger speelt als sinds mensenheugenis voor CSKA Moskou, waar hij eveneens onder de hoede van bondscoach Leonid Slutsky valt. Ignashevich is de spreekwoordelijke sleutel op de deur en had een groot aandeel in de vijf ‘clean sheets' van Rusland tijdens de voorbije EK-kwalificaties.

Slovakije

Slovakije maakt net als Wales zijn debuut op de eindronde van een EK. Het is niet meteen een land waar voetbalfans het warm van krijgen, al kan je de Oost-Europeanen best niet onderschatten. In het verleden bewezen de Slovaken al vaker dat ze kunnen verrassen. Op het WK 2010 hielden ze Italië achter zich in de groepsfase, terwijl regerend Europees kampioen Spanje voor de bijl ging in de EK-voorronde. Hoewel ze op papier de underdog zijn in groep B, valt kwalificatie voor de achtste finales niet uit te sluiten.

De Slovaakse sterspeler is gemakkelijk te herkennen aan zijn kenmerkende hanekam en vele tatoeages. Dat excentrieke uiterlijk belet de aanvallende middenvelder niet om voorop te gaan in de strijd. Sinds 2009 draagt de ploegmaat van Dries Mertens bij Napoli daarom ook de aanvoerdersband. Samen met Liverpool-verdediger Martin Skrtel is Hamsik een van de weinige Slovaken die zijn brood verdient in een topcompetitie.

Groep C

Duitsland

Met drie Europese titels is de Mannschaft de meest succesvolle ploeg ooit op het EK. De Duitsers worden voor de start van elke eindronde tot het kransje favorieten gerekend, maar ze ogen iets minder dominant dan twee jaar geleden. Dat blijkt ook uit de cijfers. In de kwalificatiecampagne voor het WK in Brazilië scoorde Duitsland 36 keer, in de EK-voorronde ‘slechts' 24 keer.  Toch valt niet uit te sluiten dat de Duitsers straks doen wat Frankrijk en Spanje hen voordeden  en als wereldkampioen het EK winnen.

Een schoonheidsprijs zal hij nooit krijgen, maar wat is Thomas Müller efficiënt. De Duitse Pippo Inzaghi heeft een neus voor goals en voelt als geen ander waar het leer terecht gaat komen in de zestien. Tijdens de kwalificaties trok het jeugdproduct van Bayern München negen keer raak, wat van hem een sleutelpion van de Mannschaft maakt. Een van de kanshebbers om topschutter te worden van het tornooi.

Polen

Polen is in Frankrijk toe aan zijn derde deelname, maar veel potten konden de Oost-Europeanen in het verleden niet breken. Het gewijzigde format en de aanwezigheid van Robert Lewandowski wakkeren de hoop om voor het eerst de groepsfase te overleven wel aan, al zou een wedstrijd winnen al een primeur zijn. Naast Lewandowski is ook Sevilla-middenvelder Grzegorz Krychowiak een belangrijke pion.

Robert Lewandowski kent u ongetwijfeld als de man die ooit vijf goals scoorde in negen minuten. De Pool is een regelrechte doelpuntenmachine met een vuurkracht die amper zijn gelijke kent. Getuige daarvan zijn de dertien goals die hij scoorde tijdens de kwalificaties. Het is dan ook een kwestie van tijd voor Lewandowski de mythische W?odzimierz Lubanski voorbijsteekt op de topschutterlijst aller tijden. Door zijn ploegmaats wordt de spits van Bayern vooral geroemd om zijn professionalisme en leiderschap.

Oekraïne

De Oekraïense elf spreekt niet meteen tot de verbeelding, al zijn de Oost-Europeanen een taaie tegenstander. Vooral achterin zit het snor, wat verklaart waarom Oekraïne in twaalf kwalificatiematchen slechts vijf goals tegenkreeg. Voorin teert  Bondscoach Mykhaylo Fomenko vooral op de creatieve ingevingen van dribbelkont Yevhen Konoplyanka en Andriy Yarmolenko, de twee sterren van het team.

Van de huidige generatie wordt Andriy Yarmolenko zowat beschouwd als de erfgenaam van de grote Andriy Shevchenko, de beste Oekraïense voetballer ooit. De aanvaller van Dynamo Kiev neemt de ploeg op sleeptouw en staat alom bekend om zijn werkethos, wat hem de bijnaam ‘de man met de twee harten' opleverde. Bij de nationale ploeg wordt hij doorgaans vanop de rechterflank uitgespeeld, al geniet hij de vrijheid om te zwerven waar hij wil.

Noord-Ierland

Noord-Ierland is zonder twijfel de grootste verrassing van de voorrondes. De EK-debutanten eindigden helemaal bovenaan groep F, voor Roemenië en Hongarije, en zijn voor veel voetbalfans een grote onbekende. Het gebrek aan ronkende namen in de kern belet bondscoach Michael O'Neill niet om ambitieus te zijn. Hij wil de groepsfase overleven en rekent daarvoor vooral op de teamspirit en stilstaande fases, het belangrijkste wapen van zijn ploeg. Tijdens de kwalificaties scoorden de Noord-Ieren negen keer uit spelhervattingen, meer dan eender welk ander land.

Net als de meeste van zijn ploegmaats verdient Kyle Lafferty zijn ponden in The Championship, de Engelse tweede klasse. Hij speelt er op huurbasis voor Birmingham, al lijkt hij belangrijker voor zijn land dan voor zijn werkgever. De rijzige (1m93) spits is de topschutter van de huidige generatie, die overigens niet mocht mopperen over de tegenstand in de voorrondes. Benieuwd wat Lafferty er straks van bakt tegen tegenstanders van een hoger kaliber.

Groep D

Spanje

In 2008 beëindigde Spanje 44 magere jaren en legde het de basis van zijn dominantie in het voetbal. Na hun kroning op de World Cup 2010 in Zuid-Afrika waren de troepen van Vicente Del Bosque in 2012 de eersten om hun Europese titel te verlengen. Maar kunnen de Iberiërs dat kunstje een derde keer overdoen? De meningen zijn verdeeld, want die historische hattrick werd gevolgd door een royale pandoering tijdens de World Cup in Brazilië, waar Spanje de groepsfase niet overleefde. Dit jaar maakte La Roja – afgezien van een slippertje tegen Slowakije – al indruk met zijn spel, stijl, 23 goals en kwalificatie met 27 punten op 30. Supporters voorspellen nu al de terugkeer van de kampioenen.

Talent én ervaring, een explosieve cocktail. Sinds zijn eerste selectie in 2006 is Andrés Iniesta uitgegroeid tot de draaischijf en architect van La Roja. Vandaag is hij ook captain van de ploeg. Toch werd hij nog nooit beloond met een Gouden Bal. Deze virtuoos en vaste gast op grote tornooien doet ook dienst als bruggetje tussen de generatie van de “heilige drievuldigheid” en de nieuwe lichting met Isco en Koke. Zijn meedogenloze techniek, versnellingen en spelinzicht maken hem ook een van de pijlers van zijn club, FC Barcelona. Hoewel hij minder aanbeden wordt dan het aanvallende trio ‘MSN' speelt hij een even cruciale rol bij de Catalanen, met wie hij zowat alles gewonnen heeft (25 trofeeën).

Turkije

Turkije is altijd al een diesel geweest op grote tornooien. Tien jaar geleden en na tien pogingen stond het land eindelijk voor de eerste keer in de eindronde van het EK. Na de kwartfinale in 2000 (0-2 tegen Portugal) stootten de ‘Maansterren'   in 2008 door tot de halve finale. Daar gaan ze na een felbevochten strijd onderuit tegen Duitsland(2-3). In 2012 waren ze er niet bij, maar dit jaar hebben de Turken bewezen dat ze een situatie kunnen omkeren. Ze komen het tornooi dan wel binnen langs de kleine poort, door als beste derde te zijn opgevist, maar de tegenstand kan maar beter op zijn hoede zijn voor hun hardnekkigheid. Het bewijs  hun 9 op 9 tijdens de drie laatste matchen.

Als rasechte Turk maakte Arda Turan carrière in Istanboel, bij Galatasaray. Op zijn 21ste mag hij daar al het aanvoerdersbandje omdoen. De flankspeler verhuist in 2011 naar Atlético Madrid, waar hij de titels aan elkaar rijgt. Met zijn buitengewoon palmares loopt de technisch begaafde middenvelder zich ook in de kijker bij FC Barcelona, dat hem vorige zomer ondanks een transferverbod toch inlijfde. Na een wachttijd van zes maanden gaan de deuren van Palau Blaugrana in januari dan toch open, maar hij moet tevreden zijn met een plaats als invaller en dus weinig speeltijd. Turan staat bekend om zijn strijdvaardigheid en heeft intussen al 87 caps voor de Turkse nationale ploeg achter zijn naam. Hij hoopt het succes van 2008 dit jaar nog eens te evenaren.

Tsjechische Republiek

De Tsjechen zijn waarschijnlijk de regelmatigste ploeg. Sinds de officiële geboorte van het land in 1994 wist het zich te plaatsen voor alle Euro-edities. Bij haar eerste deelname in 1996 bereikte de ploeg trouwens al meteen de finale. In 2004 ging Tsjechië in de halve finale onderuit tegen Griekenland (de latere winnaar van het tornooi). En tijdens de laatste editie in 2012 werd het nationale elftal in de kwartfinales naar huis gestuurd door Portugal. Dit jaar domineerden de mannen van Pavel Vrba hun groep A, waar Nederland en Turkije nochtans torenhoge favorieten waren. Ondanks die eerste plaats incasseerden ze wel 14 goals. Daarmee hebben ze officieel de slechtste verdediging van alle gekwalificeerde landen. Als ze erin slagen de rangen te sluiten, zouden de Tsjechen weleens een vergiftigd geschenk kunnen zijn voor de tenoren van het tornooi.

Na zijn debuut bij Sparta Praag wordt Petr Cech opgevist door Rennes. Twee jaar later steekt hij het Kanaal over om bij Chelsea aan de slag te gaan. Hij verovert er snel een basisplaats en tekent voor een heleboel records en wapenfeiten die hem een legendarische status bezorgen. Op zijn palmares  vier Premier League-titels en een Champions League-trofee. Met de komst van Courtois wordt Cech de laan uitgestuurd. Hij belandt bij Arsenal, waar hij speelt met zijn teamgenoot uit de nationale selectie, Tomáš Rosický. De keeper met de eeuwige helm heeft de meeste caps in de geschiedenis van het nationale elftal op zijn naam (118 officiële matchen). Wordt zijn vierde EK ook zijn laatste?

Kroatië

Kroatië is een vaste waarde in het voetbal. Sinds 1991 nam het land deel aan vijf eindrondes van het EK. Enkel in 2000 was het niet van de partij. De beste resultaten boekten de Kroaten in 1996 en 2008, toen ze telkens de kwartfinales bereikten. In 2008 stak hun toekomstige tegenstander Turkije stokken in de wielen bij de penalty's. Dit jaar begonnen de Kroaten veelbelovend aan hun kwalificatie, met drie opeenvolgende overwinningen en indrukwekkende statistieken (9 goals gemaakt, 0 tegen). Tegen Italië en Azerbeidzjan ging het wel fout. En na hun nederlaag tegen Noorwegen hadden ze hun kwalificatie uiteindelijk nog te danken aan Italië. Maar met Modric, Mandzukic, Rakitic, Subasic, Brozovic en Perisic heeft Kroatië op papier een van de mooiste selecties in huis. Als ze nu ook nog als een team spelen, is alles mogelijk.

Een onberispelijke balcontrole, vlijmscherpe passes, langeafstandsschoten, dribbels. Het indrukwekkende technische arsenaal van Luka Modric leverde hem de bijnaam ‘de Cruyff van de Balkan' op. En terecht, want hij is ongetwijfeld een van de compleetste spelers van het tornooi. Deze middenvelder met drie longen bestrijkt een ongelofelijk speelveld en neemt met veel bravoure zowel de rol van verdediger als aanvaller op zich. Na passages bij Dinamo Zagreb en Tottenham gaat Modric in 2012 bij Real Madrid aan de slag. Daar rijgt hij de titels aan elkaar en in 2014 wint hij met zijn ploeg de felbegeerde ‘Décima' in de Champions League. Modric leidt al meer dan tien jaar de dans in het Kroatische elftal, waarvoor hij al 87 keer opdraafde en tien keer scoorde. Ongetwijfeld wil hij dit jaar opnieuw een plaats veroveren in het dreamteam, net als in 2008.

Groep F

Portugal

Portugal verloor in 2004 als eerste een EK-finale in eigen huis (tegen Griekenland). Sindsdien bereikte het twee keer de halve finales, tijdens de World Cup 2006 en op Euro 2012. Maar de Seleçao is sinds 2000 vooral een van de weinige ploegen die zich altijd hebben gekwalificeerd voor de eindronde van een groot tornooi. Na de ontgoocheling van de World Cup 2014 krabbelen de Portugezen weer overeind. Ze kregen tijdens deze kwalificaties maar één nederlaag te slikken, tegen Albanië. Sinds de komst van hun nieuwe  Bondscoach, Fernando Santos, domineerden ze hun poule. De enige met vijf landen trouwens. Tijdens de voorbereiding leerden ze ook onze Duivels een lesje, die op dat moment op kop stonden in de  FIFA-ranking. Dat belooft voor het vervolg van hun campagne.

Buitengewoon. Geniaal. Stratosferisch. Buitenaards. Alleen maar superlatieven om Cristiano Ronaldo te beschrijven. Een levende voetballegende, die op zijn eentje een heel team kan dragen. Een perfecte mix van rauw talent en keihard werk. De drievoudige Gouden Bal en tweevoudig Champions League-winnaar (een keer met Manchester United, een tweede keer met zijn huidige club Real Madrid) blijft de trofeeën en persoonlijke records opstapelen. CR7 gaat nu op jacht naar de titel van topscorer aller tijden op een EK, die nog altijd in handen is van Michel Platini met negen goals in 1984. Niets is onmogelijk voor de beste speler van dit Franse EK, die nu al zes doelpunten op de teller heeft staan.

Oostenrijk

Oostenrijk had nog nooit echt zijn plaats verdiend in de groepsfase van een EK. De enige keer dat het mocht meedoen, was in 2008, toen het het tornooi organiseerde samen met Zwitserland. Ondanks zijn ongevaarlijke reputatie maakte het elftal wel indruk tijdens de kwalificatie voor Euro 2016. De Oostenrijkers beten stevig van zich af en waren een tijdje zelfs opvallend ongenaakbaar. Na een gelijkspel tegen Ibrahimovic en de Zweden sleepten de mannen van Marcel Koller negen overwinningen op rij in de wacht. Daarmee legden ze het op een na beste parcours van de voorrondes af, na Engeland.

Op zijn 17de speelt David Alaba zich in de kijker bij Bayern München. Al snel groeit hij uit tot een defensieve pijler van het Duitse team. En in de nationale selectie breekt de jongeman uit Wenen met zijn 17 jaar en 112 dagen het record van jongste speler ooit die het Oostenrijkse shirt mag dragen. Dit jaar treedt Alaba aan in zijn eerste grote tornooi, maar dat betekent niet dat hij geen ervaring heeft. Met de Beierse reus is hij intussen een vaste klant in de Europese competities. Op zijn 23ste staan er al 44 selecties en 11 goals op zijn palmares. In zijn club speelt Alaba als linksback of centraal, maar in de nationale kleuren komt hij regelmatig in actie als recupererende middenvelder. Dat verklaart meteen ook zijn stevige doelsaldo (4 goals in 8 matchen) tijdens de kwalificaties. Met zijn veelzijdigheid, spelinzicht en keiharde linker is hij een geducht wapen voor de Oostenrijkers.

IJsland

IJsland lijkt op zijn beruchte vulkaan Eyjafjallajökull, die in 2010 heel Europa verlamde. Twee jaar geleden barstte het nationale elftal uit en sindsdien brengt het grote voetbalnaties tot staan. Ondanks een nederlaag tegen Kroatië schreven de eilandbewoners geschiedenis door deel te nemen aan de barrages voor de World Cup 2014. Dit jaar eindigden ze tijdens de kwalificatie tegen alle verwachtingen in tweede, in een sterke groep met Turkije. Maar ze stuntten vooral door ervoor te zorgen dat Oranje het EK dit jaar vanuit zijn zetel moet volgen. Misschien schudden de IJslanders straks wel nog meer verrassingen uit hun mouw.

Bekende IJslandse spelers zijn op twee vingers te tellen. Naast Eidur Gudjohnsen is Gylfi Sigurdsson de dirigent van de ploeg, die gebouwd is rond een heel nieuwe generatie. Deze middenvelder werd gevormd in Reading en verdiende daarna zijn strepen in de Bundesliga, bij Hoffenheim. Na een blitzbezoek aan Tottenham verkast hij in 2014 naar Swansea. Sigurdsson is een echt IJslands Zwitsers zakmes en het belangrijkste aanvalswapen van de. Hij scoorde 10 keer in 33 caps, en omzeilde tijdens de kwalificatie met gemak de verdediging van de meeste tegenstanders. Resultaat  6 doelpunten in 10 matchen. Wedden dat deze 26-jarige polyvalente speler nog meer in zijn mars heeft?

Hongarije

Sinds de jaren 70 is Hongarije in vrije val in het Europese voetbal. Maar door zich te kwalificeren voor Euro 2016 maakt het land komaf met 30 jaar afwezigheid uit de eindronde van een internationaal tornooi (WK 86). De Hongaren werpen vooral een Europese vloek van zich af, die hen al 14 opeenvolgende campagnes achtervolgde. Ze hebben er wel hard voor moeten knokken en stelden hun ticket pas veilig tijdens de barrages tegen Noorwegen (3-1). Voor een natie met een palmares waar velen alleen maar van kunnen dromen (finalist op de WK's van 1938 en 1954 en drievoudig olympisch kampioen) betekent deze kwalificatie ronduit nieuwe hoop. Kunnen de Hongaren de exploten van Ferenc Puskas en zijn generatie van de ‘match van de eeuw' uit de gouden jaren '50 nog eens overdoen?

Balazs Dzsudzsak belichaamt de grote Hongaarse hoop. Na vier jaar zijn strepen te hebben verdiend bij de plaatselijke club Debrecen, speelt hij vanaf 2008 drie seizoenen bij PSV Eindhoven. Zijn statistieken spreken boekdelen: 54 goals en 50 assists. Het hoogtepunt van zijn Nederlandse carrière komt er in 2008, wanneer hij de Eredivisie én de Johan Cruijff Prijs wint. De grote Europese teams liggen aan zijn voeten, maar Dzsudzsak begraaft zijn carrière tijdelijk in Dagestan, bij Anzji Machatsjkala, dat de nieuwe tsaar van de Russische competitie probeerde te worden. Na drie seizoenen bij Dinamo Moskou belandde hij in augustus vorig jaar in Turkije, bij Bursaspor. De emblematische Hongaarse aanvoerder (75 selecties en 18 goals) heeft een vervaarlijk schot in huis en toonde in de kwalificaties dat hij nog niets van zijn pluimen verloren is.