Amenra : "Het lijden staat centraal in onze muziek"

Zoals de bio het aangeeft zijn de wonden vanop ‘Mass V' nog geen littekens geworden die een donkere periode uit het verleden kunnen afbakenen en plaatsen. Ze jeuken nog steeds en hebben een groter draagvlak gegeven aan de zes nummers op het nieuwe album die door Colin H. Van Eeckhout gezongen worden alsof elke noot de laatste kan zijn.

De intro van de meer dan negen minuten durende opener ‘Children Of The Eye' is veel meer dan de gebruikelijke stilte voor de storm. Het is een intens en tegelijk ingetogen moment. Iets wat ik zou omschrijven als ‘fluisterkracht'.

"Zo kan je het inderdaad stellen. Ook in het fluisteren kan je veel energie terugvinden. Door de jaren heen hebben we dat spelen met contrasten veel meer kunnen verfijnen. Bepaalde stukken moeten echt snijden en slaan met de bedoeling om je te vloeren. Andere stukken zoeken dan weer zeer bewust naar een bepaalde schoonheid. Op die manier kan je ook een veel breder verhaal schrijven. Al is het niet zo eenvoudig als het lijkt. We beheersen het allemaal wel beter, maar het wordt moeilijker om jezelf niet te herhalen of te verloochenen. Het blijft een zeer intense zoektocht."

Wat is eigenlijk het basismateriaal voor Amenra om iets tot leven te scheppen?

"Onze klei is duidelijk miserie. We koesteren natuurlijk momenten van puur geluk, maar de zaken worden pas echt in gang gezet als we met zijn vijven genoeg materie hebben waarin een zeker lijden centraal staat. In welke vorm dan ook. Het is niet zo moeilijk om met een goede riff naar boven te komen of een interessant muzikaal stuk. De moeilijkheid schuilt in het verhaal dat je rond die materie wil bouwen, de zin die je aan zoiets wil geven. Je wil de luisteraar iets kunnen bieden dat recht naar de ziel gaat. Het is ook allemaal iets moeilijker geworden dan vroeger om alles georganiseerd te krijgen. We hebben allemaal een gezin, een volle agenda en allerlei zijprojecten zoals Wiegedood of Oathbreaker. Maar ik ben zeer blij dat we weer een nieuwe plaat hebben kunnen maken. Je blijft die lat steeds wat hoger leggen omdat je een nieuw hoofdstuk aan je verhaal wil toevoegen. Daarom schat ik de waarde van een nieuw album ook hoger in dan vroeger. Net omwille van die spreekwoordelijke bloed, zweet en tranen."

Voor de opnames zijn jullie naar de Ardennen getrokken. Waarom was dat nodig?

"We zijn twee weken ondergesneeuwd in Malmedy, in de nieuwe DAFT studio. En ook de omgeving werkt bijzonder inspirerend. Je bent weg van de wereld, waardoor de onderlinge verbondenheid alleen maar sterker wordt. En de opa van Billy (Anderson, producer die ook ‘Mass V' heeft gedaan en o.a. Eyehategod, Neurosis of Cathedral in juiste banen leidde) heeft nog gevochten in de slag om de Ardennen tijdens Wereldoorlog Twee. Dat gaf ook al een meerwaarde aan het verhaal. Hij speelt ook wonderlijk met die dynamiek tussen luid en verstild en dat is niet iedereen gegeven."

Ook die verschillende talen passen mooi binnen Amenra. Naast muziek is er ook ruimte is voor spiritualiteit.

"Alles versterkt elkaar. De hoesfoto van de dode zwaan gemaakt door Stephan Vanfleteren, de beelden die we in een clip gebruiken, de aankleding van het podium.... Dat staat allemaal in dienst van dat verlangen om alles een plek te geven in het leven. De tastbare zaken als een zware ziekte of een overlijden, maar ook niet tastbare dingen die je geest in de war brengen. We weten vaak ook maar half waarover een nummer gaat wanneer het geschreven en opgenomen is. Songs schrijven blijft een mysterie en maar goed ook."

Dirk Fryns

Amenra speelt op 31/10 in een uitverkochte AB te Brussel.