Asgeir: "Ik heb nooit muziek gemaakt voor andere mensen"

"Toen ik met mijn muzikanten weg was voor mijn debuutplaat zaten er soms lange periodes tussen twee optredens. Op die momenten keerden we terug naar huis. Drie jaar lang heb ik mijn eerste plaat meer dan 400 keer gebracht. Maar we kwamen nooit in het ritme en dat was ik beu. Twee jaar geleden stopte ik met toeren omdat ik nood had aan persoonlijke ruimte. Die vond ik achter de computer waar ik kleine ritmes mee maakte."

En daar is ‘Afterglow' uit voortgekomen. Waar komt de inspiratie voor de nummers vandaan?

"Ik vind de melodie en de muziek belangrijker dan de teksten, maar ik had wel een idee waar het album over moest gaan. Over de concrete uitwerking ervan hebben mijn vader, mijn broer en enkele van mijn vrienden zich gebogen. Er waren momenten waarop ik met hen samenzat, maar vaak werkten ze op eigen houtje. Elk van hen haalde inspiratie uit de natuur en het licht, want daar gaat ‘Afterglow' over."

Het is al de tweede keer dat je de handen in elkaar slaat met je vader en je broer. Heb je een sterkere familieband overgehouden aan die samenwerking?

"Ja, absoluut. Mijn familieleden zijn spraakzaam. Dankzij de muziek leerden we als een team handelen en werden we hechter dan ooit. Ik heb er mijn broer ook beter door leren kennen. Steini is vijftien jaar ouder dan ik en ik had nooit gedacht dat we ooit zo goed bevriend zouden raken."

Ondertussen is de single ‘Unbound' al meer dan een miljoen keer gestreamd op Spotify, terwijl het geschreven werd toen het album al klaar was. Had je dat verwacht?

"Ik probeer mij zo weinig mogelijk zorgen te maken over mijn singles. Maar ik had zeker niet verwacht dat het zo gewaardeerd zou worden. Het is wel goed nieuws voor mijn plaat, al denk ik niet dat ze zal aanslaan bij hetzelfde publiek. De combinatie IJslands-Engels maakte me gek. Daarom ben ik overgeschakeld naar Engels. Het brave gitaarspel heb ik ingeruild voor meer experimentele muziek."

Met ‘Unbound' bewijs je dat je met weinig tijd toch grote nummers kan brengen. Is dat iets waar je rekening mee houdt?

"Ja, ‘Unbound' is erg last minute en op korte tijd geschreven omdat ik zo weinig mogelijk tijd aan het schrijfproces wil spenderen. Wanneer ik teveel tijd verspil aan liedjes schrijven, dan verpest dat de kwaliteit van het nummer. Ik hou ervan om deadlines te stellen."

Wil je met je tweede plaat een bepaald gevoel geven aan je fans?

"Nee, meestal wil ik bij mezelf een gevoel losweken. Ik heb nooit muziek gemaakt voor andere mensen. Wat zij over mijn liedjes denken, houdt me niet bezig. Ik bedoel het niet hautain, maar ik wil gewoon mezelf zijn en diepgaande, fabelachtige muziek creëren. Mijn vader helpt mij daar heel goed in. Als dichter verwoordt hij dingen op een andere manier dan ik. Dat geeft de liedjes een mysterieuze toon."

Naast je muziek zijn ook je videoclips fantasierijk. Je was te zien in ‘King and Cross', maar niet in ‘Unbound'. Had dat een speciale reden?

"Voor ‘Unbound' werkte ik samen met een Frans filmbedrijf. Ze stuurden mij een idee op en daar besloot ik verder mee te gaan. De video gaat over moord en seks in een samenleving waar iedereen aan een computer gebonden is. Dat lijkt heftig, maar de liedjestekst gaat over leven in het nu en vrij willen zijn."

"Bij ‘King and Cross' was ik heel erg bij de productie van de clip betrokken. Het nummer gaat over de koning die dansende elfen gevangen neemt. De beelden zijn geschoten in IJsland en ik maakte deel uit van de setting. Voor die clip stippelde ik met de tekstschrijvers vijf verschillende verhalen uit en dan selecteerden we het beste idee."

Over elfen gesproken. IJslandse wetenschappers hebben vastgesteld dat 54% van jouw landgenoten in de mythische wezens gelooft. Wat vind jij daarvan?

"Ik denk dat het vooral de ouderen zijn die daar uit gewoonte in geloven, maar ik ga ervan uit dat Huldufólk niet bestaan. Er zijn nog zulke misverstanden die buitenstaanders hebben. Ze denken dat de IJslanders in iglo's leven."

Welke herinneringen aan jouw tournees zullen je bijblijven?

"Wanneer ik in Japan toer, word ik altijd overladen met cadeautjes. Ik krijg er ergens anders ter wereld zoveel als in Japan. Na een optreden staan er minstens vijftig Japanners mij op te wachten met hun pakjes. De meesten geven me chocolade verpakt in een foto van mij. Het mooiste cadeau dat ik ooit in Japan kreeg, was een stempel met mijn naam in het Oud-Japans. Die heb ik nog steeds."

Timmy Kestemont

Asgeir speelt vanavond in de Botanique te Brussel.