Babywalvissen fluisteren om zich te verhullen voor roofdieren

"Bultruggen zijn niet gesteld niet gesteld op luistervinken", getuigt onderzoeker Simone Videsen bij Phys. "Mogelijke aanvallers zoals de orka zouden hun gesprekken wel eens kunnen afluisteren. Als ze iets horen, durven ze op het kalf te jagen." Het onderzoek van Videsen verscheen recent in Functional Ecology.

Onderzoekers uit Denemarken en Australië volgenden acht jonge walvissen en twee moeders voor 24 uur. Ze ontdekten dat ouder en kind communiceren met gepiep en gekreun dat tot 40 decibel stiller is dan de gekende walviskreten. Een lokroep van een mannetje kan kilometers afleggen, terwijl de intieme geluiden op minder dan honderd al weer wegvielen.

De wetenschappers speculeren dat de stille kreten ook soortgenoten op afstand moet houden. Wanneer een walviskalf geboren is, moeten zowel moeder als kind zich opmaken voor een toch van 8.000 kilometer naar Antartica. Het duo heeft dan al het voedsel nodig dat ze kunnen vinden en geen behoefte aan soortgenoten die zich komen mengen.

Een mogelijk probleem voor de zeezoogdieren is de geluidspollutie in de oceanen. "Omdat de moeder en het kalf stil met elkaar communiceren, is het mogelijk dat het geluid van een boot hen overstemt. Zo kunnen ze elkaar kwijtspelen", weet Videsen.