‘BlacKkKlansman': wanneer diversiteit rijmt op box office

Niet van gisteren

Zwarte acteurs op het grote scherm en horrorverhalen over racisme zagen we al voor het begin van de 21ste eeuw. Denk maar aan ‘The Color Purple' van Steven Spielberg. Maar tenzij je Will Smith of Denzel Washington heet, kan je nog altijd maar beter blank zijn als je in Hollywood niet constant gecast wil worden als dealer, crimineel of de beste vriend die als eerste sterft in een horrorfilm voor adolescenten (‘Scream 2', anyone?). Op tv wordt voorzichtiger omgesprongen met die huizenhoge clichés, maar worden acteurs ook sneller vergeten. Helden zijn nog altijd blank en zoveel mogelijk zwarte of Aziatische acteurs worden gecast voor bijrollen als rechter, dokter of onderwijzer. Zo blijft het scenario buiten schot en kan niemand de studio betichten van discriminatie. Denk maar aan de cultserie Friends. Soit, het ontbreekt Hollywood aan nuance.

#OscarsSoWhite

Net voor de #metoo beweging de grote Hollywoodstudio's op hun kop zette, ging een ander onderwerp viraal op het web en in de Oscar-academie: Het is 2016 en voor het tweede jaar op rij is er geen enkele zwarte acteur genomineerd voor een hoofd- of bijrol. Al snel krijgt de hashtag #oscarssowhite aanhang van enkele zwaargewichten uit Hollywood, zoals Will Smith en George Clooney. Het doel: iedereen duidelijk maken dat er niet genoeg rollen zijn voor etnische minderheden. De controverse breidt snel uit en er wordt opgeroepen om de ceremonie te boycotten. Zelfs Barack Obama moeit zich en Spike Lee blijft thuis uit protest.

Plaats voor iedereen

En het lijkt zijn vruchten af te werpen. Een jaar later kaapt het knappe indie drama ‘Moonlight' het felbegeerde beeldje voor beste film weg, voor de neus van ‘La La Land'. Iedereen herinnert zich nog hoe ongemakkelijk de hele zaal op haar stoel zat toen de presentator het verkeerde kaartje met de winnaar aflas. In 2018 dropt ‘Get Out' een bommetje. Een horrorfilm waarin een koppel blanke en ogenschijnlijk vriendelijke ouders hun zwarte schoonzoon verwelkomen voor een bloederig weekendje. De critici zijn lovend, het publiek is mee, en boem: de Oscar voor het beste scenario gaat naar regisseur Jordan Peele! In de categorie ‘Beste documentaire' wordt ‘I Am Not Your Negro', een wake-upcall voor iedereen met vooroordelen, genomineerd. Het blijft een delicaat onderwerp, maar de argumenten voor meer diversiteit zijn glashelder: films met minderheden voor én achter de camera staan niet alleen garant voor kwaliteit. Ze brengen ook evenveel, en soms zelfs meer op dan de rest!

Een zwarte James Bond of Superman?

Ook de popcultuur laat van zich horen. ‘Black Panther', de eerste superheldenfilm met een uitsluitend zwarte cast, was dit jaar een gigantisch succes. In een melkwegstelsel hier ver vandaan, zet Star Wars John Boyega prominent op de affiches met een laserzwaard in de hand. Idris Elba (‘Star Trek' en ‘Pacific Rim') tweet ‘My name is Elba, Idris Elba' wanneer James Bond-fans hem kiezen om Daniel Craig te vervangen na het volgende 007-avontuur (zijn vijfde en laatste, liet hij al weten). En nu Michael B. Jordan in polepositie staat om Henry Cavill af te lossen als Superman, lijkt het alsof de bazen van de grote filmstudio's eindelijk begrepen hebben dat het nog altijd dollars regent, zelfs met meer diversiteit. En het blijft niet bij de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Kijk maar naar het kassucces van ‘Crazy Rich Asians' deze zomer. De sequel van de film met een 100% Aziatische cast staat al in de steigers. Hollywood wordt eens te meer met de neus op de feiten geduwd: inclusie en cash gaan hand in hand.

Stanislas Ide