Blackwood Crossing: een verpest gemaskerd bal

Blackwood Crossing is het schoolvoorbeeld van een aantrekkelijke onafhankelijke game op papier. Het spel wordt echter verpest door te veel uitglijders zodra je de controller vastpakt. Zwaaiend met mooie, kleurrijke visuals beloofde de studio uit Brighton een origineel narratief avontuur over de relatie tussen een broer en zus, allebei wezen. Je speelt met Scarlett, een tiener die haar broer volgt door een vreemde wereld vol personages met dierenmaskers.

Bittere nasmaak

Maar al vanaf de eerste minuten verandert het sprookje in een ware beproeving door de bijzonder zware en stijve gameplay, die het spelplezier compleet bederft. De graphics zijn niet mis, maar lijken in de verste verte niet op die waarmee de studio ons verleid had. In Blackwood Crossing moet je stappen. Heel, heel traag stappen. Naar dialogen luisteren, voorwerpen verzamelen en simplistische raadseltjes oplossen. Het avontuur duurt amper 2u30. Het laatste kwartier zorgt eindelijk voor een beetje magie en emotie, maar dan is het kalf allang verdronken.

De eerste game van PaperPlane heeft een bittere nasmaak. Ondanks enkele leuke ideetjes en een boeiende wereld blijven uiteindelijk alleen de zware gameplay en de eindeloze retourtjes tussen de personages hangen. Voor € 16 zijn er veel betere narratieve games te vinden, zoals Firewatch, Everybody's Gone to the Rapture, The Vanishing of Ethan Carter of KONA. (tw)