"Ik heb bijna spijt dat ik niet verder loop dan 21 kilometer"

De sfeer van zo'n wedstrijd is ongelofelijk voor een groentje. Om te beginnen sta je daar tussen 14.000 lopers. Ik wist niet dat er zoveel mensen zijn die graag lopen op zondagmorgen. De meesten warmen zich op, maar omdat ik na een weekend vol sociale activiteiten nog niet goed wakker ben, hou ik het op een beetje goed doorstappen. De eerste lopers vertrekken. Waar ik sta, beweegt er nog niets en ik klets gezellig met Mare, terwijl we genieten van een lekker zonnetje. Het is zover. De menigte lopers heeft zich eindelijk in beweging gezet en we lopen over de startlijn. Ik denk aan de goede raad van de ‘oude rotten' om vooral rustig te vertrekken.

Ik ben in topvorm zonder te weten of het nu aan het heerlijke herfstzonnetje ligt of aan de adrenaline. Aan de achtste kilometer, terwijl we langs het Terkamerenbos lopen, beslis ik om wat te versnellen. De zware trainingen zijn duidelijk niet voor niks geweest.

Waar ik het meest schrik voor had, was dat ik me zou vervelen tijdens het lopen, maar daar is zondag geen sprake van. Misschien ligt het aan het feit van tussen honderden anderen te lopen of is het gewoon het plezier van een nieuwe route te ontdekken. Ik wilde tijdens deze wedstrijd eens energiegels uittesten. Aan kilometer 13 slik ik het bizarre goedje door. Veel te zoet! En bovendien leer ik dat drinken uit de waterglazen die ze aan de bevoorradingsposten uitdelen allesbehalve een sinecure is. Mijn T-shirt is doornat en ik loop nijdig verder.