Dagboek week 3: "Ik ging op vakantie, #fitgirlMare bleef thuis"
Laat ik beginnen met een positieve noot: de afgelopen weken heb ik wel degelijk vooruitgang geboekt. Traag maar gestaag lijkt mijn lichaam te wennen aan het nieuwe sportregime. In overleg met coach Koen heb ik mijn trainingsschema lichtjes aangepast. Zo begin ik niet langer met een korte cardiotraining, waardoor ik een hongerdip halverwege handig weet te vermijden. Daarnaast heeft hij me ook toestemming gegeven om te beginnen met de zware oefeningen, de squats en de deadlifts. Op die manier heb ik na het eerste halfuur het ergste al achter de rug en heb ik ook niet langer last van permanente kortademigheid. Ik lijk dus een beetje minder op een squattende tomaat en een beetje meer op een fitgirl in wording.
Wankele motivatie
Helaas is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Doorgaans sport ik behoorlijk graag en sleep ik me met gemak drie keek per week naar de fitness. Die ‘doorgaans' is jammer genoeg niet ‘altijd' of ‘elke week'. Ondanks de uitstekende begeleiding en de professionele stok achter de deur, kent ook mijn motivatie zijn mindere momenten. En die momenten kunnen soms tot een week duren.
Het begon allemaal met een weekendje Kopenhagen waar ik al lang naar uitkeek. Gepakt en gezakt met verschillende sportoutfits en bijpassende voornemens was er aan goede intenties alvast geen gebrek. Helaas was dat buiten de realiteit en mijn eigen persoonlijkheid gerekend. Ik ben géén vroege vogel. Op tijd aan het hotelontbijt zitten is nog net haalbaar, maar daarvoor ook nog een stevige sportsessie inlassen, bleek toch iets te optimistisch. Zeker wanneer je vriend naast je zich nog in een jaloersmakende comateuze toestand bevindt. Zowel op dag één als op dag twee mislukte ‘Plan ochtendsport' fataal. Op dag drie heb ik me weliswaar herpakt en toch minstens een halve training afgewerkt op onze krappe hotelkamer. Alle beetjes helpen, toch?
Het tweede probleem is dat ik vaak met een meer dan gezonde gulzigheid van het leven geniet. Hoewel ik groenten en ander gezond voedsel met smaak naar binnen speel, geldt hetzelfde voor desserts en chocolade. Mijn ogen zijn daarbij vaak groter dan mijn maag, mijn goesting groter dan mijn zelfdiscipline. En zeker op reis durf ik dan de teugels nog net iets losser te laten vieren. Het gevolg? Op één weekend heb ik wellicht genoeg suiker voor een hele maand geconsumeerd. Oeps.
Herpakken
Eenmaal thuis zat er dus niets anders op dan mezelf te herpakken. De suikerhoeveelheid is drastisch teruggeschroefd en het aantal sportsessies opgekrikt tot minstens drie per week. Ik ben dus opnieuw op het rechte pad, al besef ik meer dan ooit dat ik nog een lange weg te gaan heb.
Mare Hotterbeekx