De filosofie achter het slijpen van een potlood
StuBru-presentator Stijn Van de Voorde trekt momenteel rond met zijn voorstelling ‘Spijtig van de bomen', een show over boeken die misschien beter niet geschreven waren.
De voorstelling gaat over boeken die snel in de vergetelheid verdwenen zijn?
Ja, of boeken die eigenlijk nooit in de aandacht hebben gestaan. Het gaat over boeken waarbij je je niet kan voorstellen dat ze ooit zijn uitgebracht. Het is gemakkelijk om zulke boeken gewoon weg te lachen. Maar ik probeer toch na te gaan wat er nog interessant aan zou kunnen zijn. Bij sommige boeken vind je uiteindelijk echt geen enkele reden waarom iemand dat gekocht of verkocht zou kunnen hebben.
Mogen we ons verwachten aan een comedyvoorstelling?
Ik noem het bewust geen comedy. Als je bij stand-upcomedy om de twee minuten niet gelachen hebt, is de voorstelling mislukt. Terwijl ik het ook tof vind als iemand eens gewoon vijf minuten over iets vertelt zonder dat je verplicht een lach moet voelen. Ik zie dat tegenwoordig wel meer verschijnen: voorstellingen waarbij mensen iets informatiefs vertellen, maar waarbij je ook het gevoel hebt dat het goed verteld wordt en dat er regelmatig gelachen kan worden. Noem het gerust een vertelavond of een spreekbeurt. Maar om eerlijk te zijn, uiteindelijk is het wel de bedoeling dat mensen erom moeten lachen.
Ben je speciaal op zoek gegaan naar die boeken?
Ik was al langer bezig met het verzamelen van zulke boeken. Heel veel ervan heb ik online besteld, veel exemplaren vind je namelijk nergens anders. Het erge is dat ik voor veel boeken best wel veel geld betaald heb, omdat die een zekere cultstatus bereikt hebben. Ik heb ze niet allemaal voor de volle honderd procent gelezen, maar de meeste echt wel.
Ik heb boeken die bijvoorbeeld driehonderd pagina's doorgaan over hoe je een potlood moet slijpen. Daar wil ik dan een twintigtal pagina's uit lezen. Maar dat wordt zo absurd dat je blijft verderlezen. Plots gaat het ook over de filosofie die achter het slijpen van een potlood zit. Ik vind niet dat je iets kan weglachen zonder dat je echt weet waarover het gaat. Ik heb wel geprobeerd me niet te focussen op de boeken die echt om te lachen geschreven zijn. Het is leuker als je boeken hebt die gemeend geschreven zijn en toch grappig zijn.
Geef eens een voorbeeld van bizarre boeken die serieus bedoeld zijn...
Dat kan echt over vanalles gaan. Je hebt bijvoorbeeld een boek dat je leert hoe je met je je konijn een high five kan geven. Of boeken die uitleggen hoe groen de nazi's eigenlijk waren. Of een kinderboek dat vertrekt van het idee dat we kinderen altijd leren hoe een dier te herkennen aan de kop, terwijl we kinderen ook zouden moeten leren hoe het achterste van een dier eruit ziet.
Er is ook een boek dat uitlegt hoe je naar toilet kan gaan op een eerste afspraakje. Dat boek legt uit hoe je in moeilijke situaties, bijvoorbeeld op de top van de eifeltoren of in de sauna, toch op een stijlvolle manier of met een leugen om bestwil naar toilet kan gaan. Er is ook een boek ‘how to shit in the woods'. Dat heeft twee miljoen exemplaren verkocht. Er zijn heel veel boeken gemaakt over drollen, vreemd genoeg. Mensen vinden het altijd kinderachtig om over uitwerpselen te praten, maar als er een boek over uitkomt moet iedereen het blijkbaar toch hebben.
Het toffe is dat er geen leeftijd staat op onnozele boeken. Als je iets doet waarbij je de absurde toer opgaat dan weten mensen niet altijd waarover het gaat en moeten ze niet altijd lachen. Maar dit is iets universeels. Mensen komen achteraf zeggen ‘ik heb er thuis ook nog ene liggen die ook wel speciaal is.' Ik heb zo ook al veel nieuwe titels gekregen. Ik zou een nieuwe show kunnen maken met dat materiaal.
Je hebt in het verleden ook zelf een boek geschreven. Heb je nog boeiende projecten?
Als ik nog eens iets schrijf, zou ik graag eens een kinderboek op rijm schrijven. Dat is iets helemaal anders, maar het lijkt me ook wel plezant. Ik probeer altijd één project voor ogen te hebben. Of dat nu een theatershow is, of iets voor de radio of nu iets voor tv (Stijn is te zien in het programma ‘Bart & Siska', red.). Ik vind dat je alles wel eens geprobeerd moet hebben.
Ik zal natuurlijk geen plaat uitbrengen want ik kan niet zingen of een instrument bespelen, maar bij dingen waarvan ik denk dat ik het nog wel kan, wil ik dat wel eens proberen. Ik weet dat er gigantisch veel dingen zijn die ik niet kan, maar ik weet ook dat er een paar dingen zijn die ik wel kan en die probeer ik uit te buiten.
door Jelle Mampaey