'De Mol'-winnares Jolien over haar vriend: "In dat geval had ik hem misschien nooit leren kennen"
Jolien Derck ontmaskerde Alina als de saboteur in ‘De Mol' en ging daardoor met 22.835 euro naar huis. Sindsdien wordt ze herkend op straat, al is ze daar niet altijd even happig op. “De media-aandacht is immens. En dat terwijl ik eigenlijk van anonimiteit hou. Ik leef graag mijn eigen leven zonder veel pottenkijkers. Ik had me er wel aan verwacht dat ik herkend zou worden. Maar het is nog waanzinniger dan ik me kon inbeelden”, vertelt ze in TV Familie.
Negatieve reacties
Naast de vele complimenten met haar overwinning krijgt de 26-jarige brunette ook te maken met negatieve reacties. “De Jolien die jullie in ‘De Mol' zagen, is ook de Jolien die mijn familie en vrienden kennen. Ik ben een ?apuit. Iemand die zegt wat ze denkt. En blijkbaar hadden sommige kijkers het daar moeilijk mee. De reacties op Facebook en Twitter waren soms scherp. Diep vanbinnen weet ik dat ik zulke reacties moet negeren, maar toch trok ik het me aan. In niet-coronatijden ga ik dan langs bij vrienden om te ventileren en steun te zoeken. Maar dat kon nu niet. Gelukkig is mijn vriend Sacha er. Hij heeft me al een paar keren moeten oppeppen”, klinkt het.
Bepalende keuze
Haar vriend leerde ze kennen op de bank waar ze werkt, hoewel ze hem voor hetzelfde geld nooit was tegengekomen. “Ik studeerde eigenlijk voor lerares, maar tijdens mijn stages had ik snel door dat die job niets voor mij is. Leerkracht zijn is een passie, een roeping. Je moet het doen met alles wat je in je hebt. En dat kon ik niet. Daarom heb ik nog een extra jaar gestudeerd en ben ik daarna bij een bank gaan werken. En ja, daar heb ik Sacha ontmoet. Het was dus de juiste keuze! Was ik les gaan geven, dan had ik hem misschien nooit leren kennen...”, legt ze uit.
Thuiskomen
Hoewel ze allebei geboren West-Vlamingen zijn, wonen ze in Gent. Ze zijn daar graag, al blijft het moeilijk om aan de lokroep van het thuisfront te weerstaan. “Een West-Vlaming blijft een West-Vlaming. Ik kom nog vaak in Ingelmunster en dat voelt telkens als thuiskomen. Daarnaast spreek ik ook zo graag West-Vlaams. Het is mijn taal en ik probeer die zo goed mogelijk te onderhouden. Bij mijn vriend is het nog erger. Hij is van Poperinge en daar moet toch iets speciaals in het water zitten. Hij is daar altijd zo lyrisch over. Kijk, we wonen allebei graag in Gent, maar als mijn vriend naar West-Vlaanderen wil verhuizen, volg ik hem. Waarom? De cafeetjes en de sfeer spreken me daar aan. Dat is toch reden genoeg?”, besluit ze.