Dit is het verdict van de Metro's Leesclub over ‘Tot de zon aan de horizon vriest' van Kathelijn Vervarcke

"Het is een vlot geschreven en meeslepend boek, met twee boeiende verhaallijnen. De ontluikende liefde tussen twee tieners, lotgenoten en klasgenootjes, evolueert al snel naar een fysiek intense relatie. Hun twee moeders lijden aan zware psychoses. Dit drukt zwaar op de gezinnen. Beide verhalen zijn organisch met elkaar verweven. Als lezer word je meegezogen in de leefwereld van Lander en Chinouk, en blijf je vol sympathie verder lezen. Anderzijds treed je binnen in de onbekende wereld van de psychoses, en leer je hoe moeilijk het is om hiermee samen te leven. Boeiend en leerrijk."

Eddy (59, ingenieur)

Wat vind je positief?

"Ik vond het positief hoe de rauwe schets van een psychose aan de oppervlakte kwam maar ook de rechtstreekse en onrechtstreekse impact op de naaste omgeving. Mensen worden getekend als ze in nauw contact komen te staan met de ziekte maar tevens voelen ze ook de verantwoordelijkheid om die persoon te helpen, al is het soms dweilen met de kraan open. Het is mooi om te lezen hoe Lander en Chinouk allebei op een andere manier omgaan met hun moeder en hoe ze elkaar hierin ook aanvullen."

Sofie (34, ingenieur)

Wat negatief?

"De veelvuldige en overbodige seksuele passages. De uitspattingen op zich zijn enigszins te begrijpen en te kaderen in de thuissituatie, maar de expliciete beschrijvingen dragen veelal niets bij aan het verhaal. Ook het contrast tussen het goed uitgewerkte karakter van Chinouk met verschillende facetten tegenover het vrij eenzijdige karakter van Lander stoort soms wel wat."

Filip (36, ingenieur)

"Sommige verhaallijnen mochten van mij wat meer uitgediept worden. Ik vond dat de personages wat aan het oppervlak bleven hangen. Als er meer op de achtergrondsituatie van beide moeders was ingegaan bijvoorbeeld, had je een dieper verhaal gekregen. Nu werden ze kort aangehaald, alsof ze bijna onbelangrijk zijn, terwijl de psychose van de twee moeders toch ook een kern van het verhaal vormt."

Lucie (30, bediende)

Waarom zou je het boek wel of niet aanraden?

"Ik zou het boek vanwege de seks niet meteen aan mijn neefje van 11 geven, maar elke tiener boven pakweg 14 jaar zou er baat bij hebben dit boek te lezen. En elke volwassene, bij uitbreiding. Vooral om te leren inzien dat (1) achter elk 'probleemgeval' een heel onuitgesproken wereld schuil kan gaan, waarin schuld en verantwoordelijkheid weleens helemaal elders kunnen liggen dan je dacht. En (2) dat iemand helpen alleen kan op een manier die echt hélpt, niet op die ene manier die jij zelf zaligmakend vindt. Vond ik tijdens de lectuur zelf een nieuw inzicht."

Tom (34, MNM-dj)

"Er bestaat beter geschreven fictie over psychiatrie, al wordt het verhaal verteld vanuit een interessant, uniek oogpunt. Het hoofdpersonage is namelijk een 'kopp-kind' (kind van ouder met psychiatrische problematiek). Bovendien leest het ook gewoon erg vlot, wat altijd leuk is. Dat het geschreven is in de ik-persoon bevordert de empathie met het hoofdpersonage."

Dieter (26, verpleegkundige)

Wat is de ideale locatie om het boek te lezen?

"Het strand van Oostende, het boek speelt zich daar af en geeft soms heel herkenbare plaatsbeschrijvingen weer."

Bram (27, bediende)

"Het is wel een boek waar je wat in moet wegkruipen. Lees het dus maar 's avonds met alleen het nachtlampje aan. Het is niet meteen een zonnig vakantieboek."

Tom

Kom bij de gezelligste leesclub

Deze maand verdiepen we ons in ‘Jij bent van mij' van Peter Middendorp. Zin om mee te lezen? Vind een van de tien boeken die op de trein verstopt zijn of schrijf je snel in voor onze leesclub op nl.metrotime.be/metrosleesclub. Als jij bij de eerste tien bent, ontvang je van ons een gratis exemplaar. Vervolgens krijg je een leuke vragenlijst die je voor 26 september dient in te vullen. Wie weet vind je je ongezouten mening in de krant!

Metro's Leesclub is een initiatief van Metro, Iedereen Leest en LangZullenWeLezen van de VRT.