Dit zijn de beste tien platen van 2017

Khalid – American teen

Hoewel de plaat gaat over tienerproblemen, resoneren de liedjes ook perfect bij iedereen die stilaan in een quarterlifecrisis dreigt te belanden. Met ‘American Teen' leverde de amper 19-jarige Khalid een dijk van een debuut af dat verraste op elk vlak: de uitstekende teksten, puntgave producties en een bijbehorende live performance waar menig concurrent een puntje aan kan zuigen. Nummers als ‘Young, Dumb & Broke' en ‘Location' overstijgen probleemloos de saaie middelmaat én de puberteit. We geven het op een blaadje: Khalid is een blijver.

Sampha – Process

Sommige artiesten hebben maar één nummer nodig om je hart te veroveren. Bij Sampha was het liefde op het eerste gezicht na ‘Blood on me'. Die liefde werd alleen maar groter na de release van ‘Process': de perfecte mix tussen soul, R&B en pop. Elke emotie is tot op de laatste millimeter gedoseerd en elk woord gewikt en gewogen. Nog niet overtuigd? Luister dan achtereenvolgens naar ‘No one know me like the piano', ‘Plastic 100°C' en ‘Under'. Wedden dat je van gedachten verandert?

Lorde – Melodrama

Herkenbare beeldspraak, een gezonde portie liefdesverdriet en een klok van een stem om dat alles te verpakken: soms heb je niet veel nodig om in dit soort lijstjes te belanden. In een jaar waarin popprinsessen à la Taylor Swift het laten afweten, zijn de liedjes op ‘Melodrama' een welgekomen pleister op de wonde van ons immer bloedende tienerhart.

Ibeyi – Ash

‘Ash' bevat vooral meerstemmige protestsongs, maar de plaat is zoveel beter dan die omschrijving doet vermoeden. Dat Lisa-Kaindé en Naomi kunnen zingen wisten we al, maar op ‘Ash' laten ze zien dat ze ook ballen aan hun lijf hebben. En dat maatschappelijk engagement ook sexy kan klinken. In hun nummers blijven ze bovendien ver weg van alle popclichés. Verfrissend.

Warhaus

‘It's a mad, mad world', zo vat Warhaus-frontman het afgelopen jaar treffend samen op de openingssong van zijn titelloze plaat. Met zijn kenmerkende, diepe soulstem bezingt hij de lusten en de lasten der liefde en gooit hij de door de maatschappij ingebakken ideaalbeelden over monogamie op de schop. Om over na te denken! En om van te blijven genieten, ook in 2018.

Témé Tan

In 2017 ontpopte de Brusselse Témé Tan zich tot persoonlijke hofleverancier van ons klein plezier. Nummers als ‘Améthys' en ‘Ca va pas la tête' slaan ons ochtendhumeur genadeloos tot moes, en laat dat nu net zijn wat wij nodig hebben om zowel de dag als de nacht goed te beginnen.

Sam Smith – The thrill of it all

Sommige gebroken harten kom je nooit helemaal te boven. Daarom verzeilt er elk jaar wel een plaat in deze lijst die juist dat thema uitgebreid behandelt. De prijs voor dé break-upplaat van het jaar gaat deze keer linea recta naar Sam Smith, die met ‘The thrill of it all' afwisselend bitter- en zeemzoet de pijn van het uit elkaar zijn bezingt. Toegegeven, een nummer als ‘Too good at goodbyes' kan je onmogelijk niét melig noemen. Maar het weet je wel te raken en leent zich bovendien perfect om mee te kwelen tijdens een middernachtelijke karaokesessie op oudejaarsavond.

Kendrick Lamar – DAMN.

Succes laat zelfs de meest koele kikker niet onberoerd. Nu is Kendrick Lamar allesbehalve een koele kikker, maar het succes van zijn vorige plaat is wél onder de huid gekropen. Wat doe je dan? Je schrijft er gewoon een nieuwe plaat over. Het resultaat luistert naar de titel ‘Damn' en bevat met ‘DNA', ‘Loyalty' en ‘Lust' enkele songs die je met gemak duizend keer kan luisteren zonder je ook maar een halve seconde te vervelen. En dat is heel wat in een maatschappij waarin sociale media voortdurend jacht maken op onze concentratie.

Vince Staples – Big Fish Theory

Muzikanten die uitpakken met politieke statements begeven zich op glad ijs, maar Vince Staples bewijst met ‘Big Fish Theory' dat hij prima kan schaatsen. Dat komt ongetwijfeld omdat hij politieke songs afwisselt met persoonlijk gemijmer over roem, het leven en de vergankelijkheid van beide. Bovendien is werkelijk élk nummer op de plaat een complete verrassing, zonder dat het geheel wordt herleid tot een rommeltje. Daar zetten wij onze pet voor af.

DVSN – The morning after

Onzekerheid, eenzaamheid, vertrouwensproblemen en slapeloze nachten: we hebben er allemaal weleens last van. Wie moeite heeft om dat soort diepe gevoelens onder woorden te brengen doet er goed aan om naar ‘The morning after te luisteren'. Voor wie gewoon op zoek is naar steengoede muziek raden we overigens exact hetzelfde aan.

Mare Hotterbeekx