Dochter van Gwendolyn Rutten: "Het leek me erg hypocriet om dat te doen"
Haar moeder mag dan wel een bloeiende politieke carrière bewandelen, Juliette Geurts Rutten past vriendelijk voor zo'n leven. De 17-jarige dochter van burgemeester van Aarschot Gwendolyn Rutten zit in haar laatste jaar Grieks-Wiskunde en heeft duidelijk andere interesses dan haar moeder. “Politiek interesseert me niet genoeg. Het zou ook niks voor mij zijn om altijd in de kijker te lopen en te moeten opletten wat ik zeg of doe. Ik zie het vaak genoeg bij mama: als ze tien dingen goed doet en één klein foutje maakt, springt iedereen meteen op dat foutje. (…) Geneeskunde was lang mijn eerste keuze, maar er staan nog meer opties open. Burgerlijk ingenieur lijkt me ook boeiend. Het is jammer dat er door corona geen openlesdagen zijn: dat had de keuze eenvoudiger gemaakt. Ik krijg brochures opgestuurd, maar dat is niet hetzelfde. Ik ben van plan om een paar lessen online mee te volgen, en ik heb me ingeschreven voor een cursus aan de KU Leuven ter voorbereiding op het ingangsexamen geneeskunde. Het kan nooit kwaad om mijn wetenschappen wat op te frissen. Sowieso zal het iets in die richting worden, taal ligt me minder”, vertelt ze in Humo.
Geen voorkeursbehandeling
En wie dacht dat ‘kinderen van' altijd een voorkeursbehandeling krijgen, heeft het mis. Zo is Juliette niet te beroerd om het hele schooljaar door een studentenjob uit te oefenen. “Ik werk in een supermarkt in de buurt. Ik ga liever elke week een paar uur werken, dan een hele maand in de zomervakantie. Dan kan ik in de zomer doen wat ik wil. Mama en papa moedigen me aan om een studentenjob te doen. Ze vinden het belangrijk dat ik weet hoe het is om voor iemand te werken. De bazen zijn heel correct, ik krijg zeker geen voorkeursbehandeling. Ik vind het sowieso niet leuk als mensen meteen over mijn mama beginnen. Ik ben trots op haar, maar ik ben mijn eigen persoon”, klinkt het.
Niet de hardste roeper
Juliette heeft hetzelfde optimisme als haar moeder, maar misschien niet dezelfde overtuigingsdrang. “Ik vind het goed dat thema's als Black Lives Matter zo hard leven op sociale media. Maar ik ben niet de hardste roeper: als wit meisje kan ik moeilijk zeggen hoe het moet. Ook de klimaatbeweging juich ik toe: het is geweldig dat er eindelijk aandacht is voor de problematiek. Maar zelf ben ik niet naar de betogingen geweest. Ik was voordien zelf niet echt met het klimaat bezig, het leek me hypocriet om dan te gaan roepen dat de overheid haar werk niet doet”, besluit ze.