Drie strategieën om de ijsbeer te redden

De ijsberen zijn er slecht aan toe. Elk decennium verdwijnt er 14% van het ijs op de Noordelijk IJszee, waardoor het territorium van de beren kleiner en kleiner wordt. In vergelijking met twintig jaar geleden planten de dieren zich 80% trager voort. Als de huidige tendens zich voortzet, is het aantal ijsberen tegen 2100 geslonken van 20.000 à 30.000 naar 5.000. Maar daar willen Canadese wetenschappers iets aan doen.

Een team van de universiteit van Alberta heeft drie strategieën opgesteld die de ijsbeer meer kans moet geven op een duurzame en vruchtbare toekomst. De wetenschappers focusten zich op drie belangrijke aspecten in het voortbestaan van het dier: de voedselvoorziening verzekeren, zorgen voor een diverse genenpoel en surrogaatmoeders voor nieuwe welpen introduceren.

Eten via helikopters

De ijsberen hebben een ijslaag nodig om te kunnen jagen op zeehonden. Daarom vermoeden wetenschappers dat ze de grootste kans op overleven hebben in de Noorse baai van de Canadese archipel. Daar zal het ijs het langst blijven liggen.

Om 5.000 ijsberen in leven te houden - dat zou het absolute, leefbare minimum zijn - zullen mensen mogelijk een handje moeten helpen, letterlijk zelfs. Het plan is om via helikopters pakketten voedsel voor de beren in het gebied te droppen, meldt NBC. Voor 5.000 exemplaren zou dat de Canadese overheid zo'n 2 miljoen, of meer dan 1,6 miljoen euro, per maand kosten. Daarom stellen de onderzoekers om enkel over te gaan tot die oplossing tijdens periodes waarin de dieren moeilijk aan voedsel geraken.

Genetische diversiteit behouden

De ijsbeer heeft een unieke genetische code. Paren met andere beren zou de soort afzwakken, maar dat betekent ook dat er binnen de familie genoeg kruisbestuiving moet zijn om het DNA divers te houden.

Het team uit Alberta stelt daarom voor om bewust dieren van andere delen van Antartica te verhuizen naar het gebied in Canada. De 'uitverkorenen' zouden verdoofd worden en dan door een helikopter of vliegtuig vervoerd worden naar hun nieuw huis. "We zouden ons vooral focussen op jonge dieren, want oudere ijsberen zouden na hun verhuis meteen hun vertrouwde omgeving weer opzoeken", klinkt het.

Een andere optie is om ijsberen te kweken in dierentuinen en ze nadien in het wild uit te zetten. "Als onze planeet weer afkoelt, binnen honderden of duizenden jaren, zullen we exemplaren nodig hebben om gebieden te bevolken die daarvoor niet bewoonbaar waren."

Bear from another mother

Als de situatie echt dreigt te ontsporen, denken de wetenschappers eraan om grizzlyberen in te schakelen. Die zijn verwant aan hun neven op Antartica en hebben al aangetoond dat ze zich snel kunnen aanpassen aan nieuwe omstandigheden. Volgens bioloog Andrew Derocher kunnen ze de eicellen en het sperma invriezen en later een bevrucht embryo inplanten bij een vrouwelijke grizzly.

"Maar we beseffen ook dat als Antartica zo blijft opwarmen, de soort zal uitsterven, ook met onze hulp", aldus Derocher. "Als de door mensen aangedreven klimaatverandering verder blijft gaan, zullen de laatste ijsplekken verdwijnen, samen met de resterende ijsberen."