Ella Leyers over traumatische ervaring: "Hij stak zijn hand tussen mijn benen"

Ella Leyers is vanavond opnieuw te zien ‘De Slimste Mens ter Wereld'. Ze zette daar onlangs al een prachtprestatie neer door maar liefst 18 deelnames vol te houden. De 32-jarige dochter van Jan Leyers is niet alleen slim en knap, ze trekt zich gelukkig weinig aan van mensen die commentaar op haar hebben.

Geen jeans en slobbertrui

Zo hadden sommige mensen blijkbaar niet verwacht dat ze zo slim is. “Alsof het onmogelijk of ongeloofwaardig is om als jonge vrouw in een korte roze rok intelligente dingen te zeggen? Daar gaan mijn stekels van rechtstaan”, zei ze daar eerder over.

Over het dragen van een rokje op televisie ging ze verder door in een interview in Het Nieuwsblad. “Ik denk: ‘dat is een schoon kleedje, ik wil dat aandoen op tv.' Omdat dat zelfvertrouwen geeft. Ik ben echt niet bezig met de mensen die vinden dat je een jeans met slobbertrui moet dragen om serieus genomen te worden. Overigens: als je rechtstaat, lijken veel jurkjes een stuk langer. Zot hoeveel stof er verdwijnt als je in die stoel gaat zitten”, knipoogt ze.

Fantaseren

Ella heeft altijd graag met kleding geëxperimenteerd. “Ik heb altijd een grote fantasie gehad. Kleren kunnen mij heel erg een bepaald gevoel geven, of een personage van mij maken. Als puber kon ik over straat lopen en me inbeelden dat de jongen op wie ik verliefd was mij op dat moment echt kon zien. Of in zo'n kort jurkje met witte laarzen voel ik mij echt het lief van pakweg Jacques Dutronc. En een tikkeltje overdrijven is plezant. Het roze ensemble uit mijn recordaflevering, daar wilde ik dat roze baretje bij. Als ik het record niet had gehaald, was dat wel heel lullig geweest”, klinkt het.

Betast op straat

Jammer genoeg heeft haar kledingstijl haar ook al een nare ervaring opgeleverd. “Ik vond alles mooi. Maar ik zou niet meer alles dragen. Vroeger misschien wel. Mijn kledingstijl evolueert voortdurend. Toen ik in New York studeerde, droeg ik bijvoorbeeld altijd hakken, zelfs om naar school te gaan. Terug in België kreeg ik regelmatig reacties op mijn kleren. Als iedereen een jeans draagt, ben je snel overdressed, dus heb ik me toen een beetje aangepast. Ik ben ook eens lastiggevallen in Brussel toen ik in de Dansaertstraat liep, op weg naar mijn lief. Ik droeg een rokje tot op de knie. Er stak een gast zijn hand tussen mijn benen. Daarna liep die weg. Dat was heftig. Ik ben naar mijn lief gelopen en keihard beginnen te wenen. Ik ben toen wel wat kalmer geworden. Maar dat kwam niet alleen daardoor. Mijn lief had ook een heel sobere kledingstijl. Ik ben nogal een kameleon. En nu ben ik helemaal niet meer bezig met dat voorval”, besluit ze.