Ennio Morricone: "Er zit een gigantische bibliotheek vol klanken in mijn hoofd"

Geen betere locatie voor een legende dan het historische Sint-Pietersplein in hartje Gent. Leonard Cohen steeg er boven zichzelf uit, Prince zorgde er voor een ultiem dansfeest en ondertussen staat Massive Attack te dringen voor een passage eind augustus. Maar eerst is het de beurt aan een man die het beeldje mocht omhoogsteken voor de filmmuziek van Quentin Tarantino's ‘The Hateful Eight' en in 2007 nog ‘Oscar-gelauwerd' werd voor klassiekers als ‘Once Upon A Time In The West', ‘The Good, The Bad And The Ugly' of ‘The Untouchables'. De lijst is haast eindeloos en eigenlijk is het best verwonderlijk dat Morricone pas op deze gezegende leeftijd een Oscar voor een originele score mee naar huis mag nemen.

«Ik ben blij met de Oscar voor ‘The Hateful Eight', maar ik heb er inderdaad lang op moeten wachten. Ik ben meerdere keren naast het beeldje gegrepen, één keer heeft het echt pijn gedaan. De soundtrack voor ‘The Mission' vind ik persoonlijk nog altijd een van mijn betere werken. En ergens vond ik het onrechtvaardig dat de Oscar in 1987 naar ‘Round Midnight' ging, de biopic over jazzsaxofonist Dexter Gordon. Herbie Hancock had daar een fantastische soundtrack voor geschreven, maar hij baseerde zich wel op bestaande stukken.»

Aan strijdlust heb je duidelijk nog niets ingeboet.

«Kijk, elke ouder houdt zielsveel van zijn kinderen en zal ze door dik en dun verdedigen, ook al laten die kinderen je soms in de steek en had je andere verwachtingen. Maar dat neemt niet weg dat je ze graag blijft zien. Met mijn muziek is dat net hetzelfde. Ik ben de vader van al mijn composities en ik hoop dat ze hun weg zullen vinden naar het grote publiek.»

Wat maakt de soundtrack van ‘The Hateful Eight' beter dan je voorgaande werk?

«Elk script of scenario dat ik in handen krijg, staat vaak vol met onnodige details en aanwijzingen die me alleen maar afleiden. Ik probeer steeds zo snel mogelijk naar de kern te gaan. Maar hier was het anders. Quentin had geen enkel detail over het hoofd gezien en voor het eerst vond ik zijn aanwijzingen ook zeer bruikbaar. Hij bestempelde de film als een typische western, terwijl het in mijn ogen vooral een avonturenfilm was. Uit de soundtrack moest een flinke dosis ironie spreken en dat maakt mijn werk voor deze film zo anders dan het werk dat ik vijftig jaar geleden voor Sergio Leone schreef.»

Hoe ga jij te werk bij het componeren van filmmuziek?

«Er zit een gigantische klankenbibliotheek in mijn hoofd opgeslagen. Ik switch zonder probleem van piano naar elektrische gitaar, fluit of hobo. Voor ik ook maar één noot op papier zet, moet ik eerst de film hebben gezien. Eens de beelden mijn verbeelding prikkelen, kan ik niets anders doen dan eraan denken. De maanden voor de release word ik helemaal opgeslorpt door de muziek. Zelfs tijdens het boodschappen doen hoor ik dan muziek in mijn hoofd.»

 Dirk Fryns

Ennio Morricone speelt samen met het Nationaal Symfonish Orkest van Tsjechië en het Belgisch koor Fine-Fleur op 25/06 en 26/06 op het Sint-Pietersplein in Gent. De concerten op 25/06 zijn intussen uitverkocht.